Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Adopcja

Informacje ogólne:

Identyfikator: Adopcja
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1968
Długość materiału: 00:03:56
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film dokumentalny ukazujący najmłodszych podopiecznych domu dziecka. Poza kadrem toczy się rozmowa pracownicy placówki z parą, która ma zdecydować, które dziecko zaadoptuje. Z obawy przed wzbudzeniem kontrowersji małżeństwo rezygnuje z adopcji małej ciemnoskórej Agnieszki.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA / SEKWENCJA 1 Biały napis na tle pierwszego ujęcia, przedstawiającego dwóch małych gaworzących chłopców, którzy bawią się zabawkami przy stoliku pod okiem opiekunki. W tle słychać różne dźwięki wydawane przez małe dzieci. Jeden z chłopców wypowiada słowo „mama”, podając opiekunce klocek. Drugi podnosi lalkę, po czym odkłada ją i odchodzi. 1. adopcja

SEKWENCJA 2 Seria ujęć przedstawiających dzieci zamieszkałe w domu dziecka. W tle słychać różne dźwięki wydawane przez małe dzieci. Chłopiec, który wcześniej podnosił lalkę, stoi teraz na środku pomieszczenia i macha rączkami. Mała dziewczynka zanosi się płaczem, trzymając za głowę konika na biegunach. W kolejnych ujęciach pojawiają się te same oraz inne dzieci; trzymany przez pracownicę za rękę chłopiec z odstającymi uszami śmieje się, a następnie bierze do rąk podawaną mu przez dorosłego piłkę. Śmieje się i klaszcze podczas podawania i odbierania piłki. Pracownica pochyla się nad ciemnowłosym chłopcem, który dotyka pluszowego misia; pracownica głaszcze go po głowie, po czym zabiera misia i odkłada go na półkę. W tle słychać dziecięce okrzyki „mama!”. Ukazane zostają dwie dziewczynki z kokardami na włosach; jedna z nich jest ciemnoskóra. Nieśmiałego, cichego chłopca gładzi po głowie pracownica. Płacząca wcześniej dziewczynka uśmiecha się teraz i buja na koniku na biegunach. W kolejnych ujęciach pojawia się bawiący się zabawkami chłopiec z odstającymi uszami oraz głuchoniema dziewczynka. Seria ujęć ukazujących ciemnoskórą dziewczynkę oraz inne dzieci. Pracownica przechodzi do innego pomieszczenia, w którym pojawia się sylwetka jednego z dzieci, i zamyka za sobą drzwi. Ciemnoskóra dziewczynka trzyma papierowy folder, przygryza go, po czym układa się do snu na siedząco; siedzący w pobliżu chłopiec o blond włosach wstaje i odchodzi. Ujęcie przedstawiające śpiącą Agnieszkę zastyga w stopklatce. Rozmowa z offu: Pracownica domu dziecka mówi parze, że pokaże im dzieci; jej zdaniem najodpowiedniejszy byłby ciemnooki Pawełek, z dobrej rodziny, jednak wypadek sprawił, że jego matka została sama. Dodaje, że jest jeszcze śmiejący się Jacuś. Mężczyzna żartuje z żoną, że chłopiec jest do niego podobny ze względu na odstające uszy; pracownica żartuje, że będzie muzykalny. Para pyta o jego wiek, na co pracownica odpowiada, że Jacuś ma niecałe półtora roku. Mężczyzna stwierdza, że najmłodsze dziecko chyba byłoby najlepsze. Pracownica mówi, że jest jeszcze inny chłopczyk, bardzo inteligentny i zdrowy. Pracownica uspokaja hałasujące dzieci, daje Basi ostatnie ostrzeżenie, przypominając im, że są już dużymi dziewczynkami; grozi, że jeśli będą niegrzeczne, to następnym razem nie weźmie ich z sobą. Pracownica zapewnia, że prezentowany chłopiec nie jest smutny, tylko spokojny i onieśmielony, a do tego bardzo grzeczny i dobrze rozwinięty. Mężczyzna zauważa, że to chyba najstarsze dziecko. Kobieta mówi, że dotąd pokazano im samych chłopców i pyta o dziewczynkę bujającą się na koniku na biegunach. Pracownica informuje ją, że dziewczynka nie jest dzieckiem do adopcji, ponieważ ma matkę, która zabierze ją po wyjściu z więzienia. Zapyta przez kobietę o inną dziewczynkę, mówi, że ta z kolei jest głuchoniema, tak jak jej rodzice, przez co również nie nadaje się do adopcji. Para jest zasmucona tym faktem. Mężczyzna wyjaśnia, że jego żona uparła się na dziewczynkę. Zapytana o kolejną dziewczynkę, pracownica przedstawia ciemnoskórą Agnieszkę, wyrażając nadzieję, że może ona im się spodoba; wyjaśnia, że jej matka jest Polką, a ojciec Kenijczykiem – po ślubie z Polakiem matka zrzekła się dziecka. Para rozmawia między sobą o tym, że dziewczynka bardzo im się podoba. Kobieta waha się, mąż delikatnie perswaduje jej pomysł adopcji ciemnoskórego dziecka, mówiąc, że to nie byłby dobry układ. Pracownica pyta ich, czy zdecydowali się na Agnieszkę, na co kobieta unika odpowiedzi, stwierdzając, że mogą jeszcze poczekać; będą z nią w kontakcie, być może pojawią się jeszcze inne dziewczynki. Pracownica upewnia się, czy koniecznie zależy im na dziewczynce. Kobieta potwierdza, na co pracownica odpowiada, że owszem, mogą być w kontakcie, i że pokaże im nowe dzieci, jeśli takowe się pojawią. Kobieta mówi, że jeszcze się zastanowią. Para żegna się i dziękuje pracownicy. Muzyka (pojawia się w ostatnich sekundach ostatniego ujęcia).

TYŁÓWKI Białe napisy na tle stopklatki przedstawiającej śpiącą Agnieszkę: 1. dźwięk n. wołk-łaniewski 2. zdjęcia abdelkrim m. derkaoui, opieka pedagogiczna m. jahoda, m. nowicki 3. realizacja mustapha derkaoui, opieka pedagogiczna k. karabasz, j. bossak 4. pwst i f 1968 r Muzyka gitarowa.

Słowa kluczowe:

ADOPCJA
DOM DZIECKA
DZIECKO
KOLOR SKÓRY
RODZICE