Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Akta na makulaturę

Informacje ogólne:

Identyfikator: Akta_na_makulature
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1956
Długość materiału: 00:19:40
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Anka wychodzi z zakładu poprawczego, do którego trafiła za prostytucję. Próbuje ułożyć sobie życie od nowa. Okazuje się jednak, że z taką przeszłością i w jej środowisku będzie to niezwykle trudne. Film interwencyjny w duchu „czarnej serii” polskiego dokumentu.

Twórcy:

Sekwencje:

Sekwencja 1 Poukładane na regałach grube akta przewiązane sznurkami. Między regałami chodzi archiwista i sprawdza opisy akt. Sala sądu. Sędzia patrzy na dwie młode dziewczyny stojące przed nią. Sędzia jest wyraźnie zdenerwowana widoczną arogancją jednej dziewczyny. Starszy mężczyzna w okularach z uśmiechem patrzy na nieletnią. Portrety innych młodych dziewcząt. Sędzia wraz z mężczyznami w garniturach patrzą na młode dziewczęta. Młoda dziewczyna opuszcza głowę. Archiwum. Akta ułożone na półkach. Narracja z offu: Narrator przedstawia sytuację nieletnich dziewcząt skazanych za kradzieże i prostytucję. Znajdująca się właśnie w sali sądowej dziewczyna ma zaledwie 17 lat i od trzech lat jest prostytutką. Przestępczość w tej grupie rośnie. Nadzieją dla nich staje się zakład poprawczy, który pozwala inaczej spojrzeć na życie, wyrwać się ze środowiska i nie powrócić na ścieżkę przestępstw. Dziewczę-ta okazują wdzięczność w listach

Sekwencja 2 Noc. Młoda dziewczyna z walizką wchodzi po schodach do budynku. Napisy: Tytuł: Akta na makulaturę Scenariusz i realizacja: Andrzej Wróbel Zdjęcia: Elżbieta Zawistowska Asystent: Adam Załęcki Opieka pedagogiczna: prof. Wanda Jakubowska, prof. Stanisław Wohl Kierownik zdjęć: Bogusław Stępiński Produkcja: PWSF 1956 Dziewczyna, Anka, idzie ulicami miasta. Zatrzymuje się przy budynku, z którego dochodzi wesoła muzyka i głosy ludzi. Wchodzi do środka. Przy stole siedzą mężczyźni, którzy grają w karty, palą papierosy i piją alkohol. Do dziewczyna podchodzi kobieta, która się z nią wita i naśmiewa z ubrania, które Anka dostała w więzieniu. Pyta, czy już zarobiła. Jeden z mężczyzn każe dać jej spokój i robi dla niej miejsce na kanapie. Anka siada obok niego. Mężczyzna prosi o buziaka na przywitanie, bo dawno się nie widzieli. Inny mężczyzna przywołuje go na powrót do karcianego stolika. Mężczyzna namawia Ankę do picia alkoholu. Kobieta dopytuje, gdzie będzie pracowała. Dziewczyna odpowiada, że w przedszkolu. Koleżanka wypija kieliszek wódki i zaczyna się śmiać. Józek i reszta gości również się śmieją. Anka oburzona wstaje od stołu i szybko idzie do innego pokoju. Nagle wraca do salonu, mówiąc do kogoś z pokoju „świnia”. Anka prosi kobietę, by wyrzuciła parę z jej pokoju. Kobieta mówi, że jeśli coś jej się nie podoba, może się wynieść. Anka zabiera walizkę i wychodzi. Zadowolona z siebie kobieta wraca do stołu. Pijany mężczyzna wstaje od stołu, po czym ponownie siada i patrząc za Anką, macha lekceważąco ręką. Z pokoju do salonu wchodzi para. Goście zapraszają parę do gry. Anka opuszcza zabudowania i idzie ciemną ulicą. Dźwięk 100% Muzyka instrumentalna

Sekwencja 3 Dzień. Przedszkole. Dzieci bawią się na podwórku. Anka prosi opiekunkę, by ta wskazała jej kierowniczkę przedszkola. Kobieta idzie po kierowniczkę. Za nią idzie Anka. Dzieci bawią się. Anka czeka przed budynkiem. Wychodzi kierowniczka i pyta, z jaką sprawa przychodzi Anka. Dziewczyna odpowiada, że bardzo chciałaby pracować w tym przedszkolu. Podaje kierowniczce dokumenty i mówi, że bardzo lubi dzieci. Kierowniczka mówi, że miejsce pracy jest, ale potrzebne są inne dokumenty i musi jej w tym pomóc jej kurator. Anka żegna się z kierowniczką, zabiera dokumenty i odchodzi. Anka podchodzi do ogrodzenia przy domu. Pociąga za sznurek i dzwoni. Nikt nie otwiera. Nagle do dziewczyny podchodzi starszy mężczyzna, jej kurator. Anka podaje mu list. Mężczyzna zakłada oku-lary i czyta dokument. Następnie mówi, że wspominał mu o Ance sędzia. Stary mężczyzn otwiera dziewczynie furtkę. Gdy wchodzą do domu, mężczyzna prosi, by Anka odsłoniła zasłony. Dziewczyna wykonuje polecenie. Mężczyzna wyjmuje kamień z torby i mówi Ance, że jego uczniowie w trakcie badania łupliwości wyrzucili część kamieni za okno. Prosi Ankę, by podała mu pudełka. Anka pospiesznie wykonuje polecenie. Anka przypomina mu o liście. Mężczyzna siada przy biurku i wypełnia dokumenty. Podaje je dziewczynie i prosi, by przyszła jutro i opowiedziała mu, co udało jej się załatwić. Anka zabiera dokumenty i wychodzi. Urząd pracy. Urzędnik wychodź na korytarz i zaprasza do pokoju trzy osoby, w tym Ankę. Wszyscy wchodzą do pomieszczenia. Anka informuje urzędnika, że chciałaby pracować przedszkolu i jest tam nawet miejsce. Urzędnik prosi swoją koleżankę, by sprawdziła, czy rzeczywiście jest takie stanowisko pracy. Kobieta odpowiada przecząco. Urzędnik proponuje Ance pracę kelnerki w gospodzie. Anka upiera się przy pracy w przedszkolu. Urzędnik mówi, że praca w gospodzie to okazja i jak się Anka zdecyduje to niech przyjdzie jeszcze dzisiaj. Anka wychodzi z urzędu. Urzędnik prosi do siebie kolej-na kobietę. Przez okno w urzędzie widać odchodząca Ankę. Urzędniczka jest oburzona, że dziewczyna z taką przeszłością jak Anka chce pracować z dziećmi. Urzędnik kolejnej interesantce proponuje pracę w przedszkolu. Kobieta niechętnie, ale się zgadza. Sklep spożywczy. Mężczyzna obgaduje Ankę z kolegami. Do sklepu w chodzi Anka. Ekspedientka wita się z nią ciepło. Anka dopytuje o możliwość pracy w sklepie. Koleżanka mówi, że raczej nie, ale zapyta jeszcze. Zamyka szufladę z pieniędzmi na klucz i wychodzi. Mężczyzna podchodzi do Anki i dopytuje, czy się obraziła. Anka nie zwraca na niego uwagi. W tym momencie wraca ekspedientka i mówi, że nie ma pracy. Następnie wyprasza mężczyzn ze sklepu, bo jest przerwa obiadowa. Mężczyzna proponuje Ance obiad i mówi, że znajdzie jej pracę. Wszyscy wychodzą ze sklepu. Ekspedientka zamyka sklep, przeskakuje przez ladę i zaczyna liczyć pieniądze. Dźwięk 100% Muzyka instrumentalna.

Sekwencja 4 Noc. Anka i mężczyzna wychodzą razem z baru. Idą ulicą. Dziewczyna wchodzi z mężczyzną do kamienicy. Poranek. Anka budzi się w łóżku z mężczyzną. Dziewczyna ubiera się i smutno patrzy przez okno. Biją dzwony kościelne. Anka wybiega z mieszkania. Biegnie ulicą w stronę nadjeżdżającego autobusu. Auto hamuje w porę. Przy Ance pojawia się jej kurator. Prosi dziewczynę, by uważała i dopytuje, czy znalazła pracę. Pokazuje jej znaleziony kamień. Kurator dopytuje, czy Anka spieszyła się na autobus. Dziewczyna mówi, że tak i prosi o pożyczenie dwudziestu złotych. Kurator się zgadza i wyjmuje portfel. Autobus odjeżdża. Anka nie czeka na pieniądze, tylko wskakuje do jadącego już autobusu i odjeżdża. Mężczyzna chowa banknot i patrzy z uśmiechem na swój kamień. W autobusie wszyscy patrzą na płaczącą Ankę. Nagle przestają, a chłopak z gitarą zaczyna grać i pogwizdywać wesołą melodię. Dziewczyna siedzi na samym końcu i płacze. Dźwięk 100% Muzyka instrumentalna

Sekwencja 5 Archiwum. Regały wypełnione aktami. Sekwencja montażowa: portrety młodych dziewcząt z sali sądowej oraz sędzia. Archiwum. Archiwista wyjmuje paczkę z aktami z półki. Regał wypełniony aktami. Narracja z offu: Narrator informuje, że co druga dziewczyna ponownie staje przed sądem za prostytucję. Dziewczęta mówią, że nie mogą dostać się do szkół, nie są przyjmowane do pracy. Stworzenie nowy warunków życia i otworzenie domów opieki przy zakładach pracy może im pomóc. Ich akta staną się wówczas tylko makulaturą. Napis: KONIEC

Słowa kluczowe:

AKTA
ARCHIWISTA
ARCHIWUM
DZIECKO
KURATOR
LIST
POPRAWCZAK
PROSTYTUCJA
PROSTYTUTKA
PRZEDSZKOLE
RESOCJALIZACJA
SĄD
URZĄD PRACY