Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

ANTOINE

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Antoine
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1974
Długość materiału 
00:08:08
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
barwny
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

ANTOINE

Opisy:

Film opowiada o Antonim Cierplikowskim, słynnym polskim „królu fryzjerów – fryzjerze królów”, który po śmierci żony powrócił do Polski na emeryturę. Mistrz przedstawiony został jako ekscentryk poświęcający się sztuce oraz uprawie ogrodu.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Biała plansza, czerwony napis: 1. ANTOINE
SEKWENCJA 1 Starszy mężczyzna, Antonii Cierplikowski stoi w swoim salonie. Odwraca się do kamery i zaczyna śpiewać po francusku, gestykulując przy tym obficie. W tle półki wypełnione książkami, na ścianach dzieła sztuki. W kolejnym ujęciu przechadza się po innym pomieszczeniu; dotyka kartki znajdującej się na mównicy, podnosi koronę z pianina – w tle, na ścianie, wisi arras, przy nim płoną świece. Mężczyzna siada przy pianinie i zaczyna grać. Patrzy w obiektyw kamery. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że musimy się kształcić, aby „dojść” do ludzi. Jego zdaniem „normalni” ludzie są nudni; sławni, jak Paganini, Chopin czy Wagner zostawili po sobie muzykę – właśnie dlatego, że nie byli „normalni”. Podobnie poeci, jak Baudelaire. Wszyscy oni pozostają dzięki swemu dziedzictwu wiecznie żywi w pamięci współczesnych. Także i on dąży do tego, aby coś po sobie pozostawić, zapisać się w historii. Muzyka: pod koniec sekwencji kontynuacja melodii granej przez mężczyznę.
SEKWENCJA 2 Bohater – ponownie w wyszukanym stroju – recytuje po francusku, spacerując pod jabłoniami oraz wykonując teatralne gesty; w ręce trzyma okulary przeciwsłoneczne. W tle mężczyzna prowadzi konia brzegiem pola. Nad stawem śpiewają ptaki.
SEKWENCJA 3 Ubrany w czerwony garnitur mężczyzna siedzi na kanapie; nad nim wisi granatowa kotara. Mówi, że najważniejsze to być sobą – nawet myśli i uczucia powinny być szczere
SEKWENCJA 4 Mężczyzna przekopuje łopatą grządki z kapustą. Przed słońcem chroni go biała czapka. Siedzi na ławce między drzewami i obiera warzywa przy stoliku. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że drzewa to jego przyjaciele; wcześniej nie interesował się nimi – otaczały go buduary, eleganckie mieszkania, światła, komplementy i obłuda. Nie dotykało go to jednak, ponieważ miał swój własny świat.
SEKWENCJA 5 Mężczyzna w blasku światła słonecznego idzie polem w stronę kamery, rozsypując nasiona. Zdejmuje z siebie czerwony płaszcz i zostaje w białym ubraniu. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że jest cząstką całości, a świat nie mógłby się obejść bez niego. Muzyka symfoniczna.
SEKWENCJA 6 Zbliżenie na wodę w stawie. Nad stawem, przy trzcinie, stoi mężczyzna w czerwonym płaszczu. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że kiedy ma problemy, zasypia i ma najpiękniejsze sny. Wyjaśnia, że podczas snu nasza dusza idzie w astrale, skąd czerpie pociechy i rady, siły ochronne i inspirujące. Po przebudzeniu wszystkie jego problemy są już rozwiązane.
SEKWENCJA 7 Zbliżenie na pozłacaną głowę kobiety-manekina w blond peruce i czarnym nakryciu głowy. Mężczyzna w czerwonym płaszczu sunie po trawie pomiędzy nią a inną głową kobiety-manekina z wymyślną srebrno-złotą fryzurą. Manekiny stanowią ozdobę jego ogrodu. W kolejnym ujęciu pojawia się w oddali, na ścieżce pomiędzy drzewami, bawiąc się z psem patykiem. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że nie przejmuje się opinią innych i tym, jak jest odbierany. Muzyka symfoniczna.
SEKWENCJA 8 Grupa ludzi obserwuje jak na balkonie mężczyzna układa włosy siedzącej na krześle kobiecie. Fryzjer ogląda dokładnie i dotyka włosów kobiety, po czym uznaje dzieło za skończone i odsuwa się. Kobieta wstaje, opiera się o poręcz balkonu, uśmiecha się i obraca głowę, aby wszyscy mogli zobaczyć jej fryzurę. Muzyka: Claude Debussy – Clair de Lune.
SEKWENCJA 9 Tak jak sekwencji 3 – ubrany w czerwony garnitur mężczyzna siedzi na kanapie; nad nim wisi granatowa kotara. Kiedy mówi o tym, że ludzie są aktorami, kotara nagle obluzowuje się z jednej strony i opada, zasłaniając jego twarz przed kamerą. W kolejnym ujęciu, tym razem ubrały na biało, posuwa się wzdłuż płotu, ścinając kosą zarośla. W końcu zatrzymuje się i prostuje, po czym, trzymając wciąż kosę w jednej ręce, z uśmiechem wykonuje triumfalny gest drugą – w tej pozie zastyga na stopklatce. Monolog z offu: Zdaniem mężczyzny świat jest wielką sceną, a my jesteśmy aktorami; trzeba być dobrym aktorem i dobrze grać rolę – tak, aby była prawdziwa. W momencie pojawienia się na ekranie stopklatki mówi, że jest przygotowany (w domyśle – na śmierć).
TYŁÓWKI Czarne plansze, czerwone napisy w języku polskim: 1. Reżyseria KRZYSZTOF NAZAR, Opieka pedagogiczna JERZY BOSSAK 2. Zdjęcia JACEK WAJS, Opieka pedagogiczna MIECZYSŁAW 3. Kierownictwo produkcji MIECZYSŁAW MĘKARSKI, Montaż HALINA GRONEK, Dźwięk ZBIGNIEW NOWAK 4. P.W.S.F.Tv i T. 1974

Słowa kluczowe:

  • ANTONI CIERPLIKOWSKI (1882-1976)

  • FILOZOFIA ŻYCIA

  • FRYZJERSTWO

  • NATURA

  • SZTUKA

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x