Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Aria z kurantem

Informacje ogólne:

Identyfikator: Aria_z_kurantem
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1963
Długość materiału: 00:04:41
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: niemy
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Kobieta odbiera telegram z informacją o śmierci matki. Wraz z mężem wyruszają na pogrzeb. Na swojej drodze spotykają niespodziewaną wędrowniczkę. Film czarno-biały, bez dźwięku.

Twórcy:

Zdjęcia (Cezary Łagiewski)
Reżyseria (Krzysztof Opalewski)

Sekwencje:

Czołówka: Plansza tytułowa. Na tle partytury nutowej czarny pasek z białym napisem: „Aria z kurantem”.

Sekwencja 1 Zbliżenie na dłonie kobiety, która przeszywa materiał; odjazd kamery. Kobieta siedzi przy stole kuchennym pokrytym ceratą. Na stole leżą szpulka nici, zegar, cukiernica; na ścianie wisi makatka z wyszywanym napisem: „Świeża woda zdrowia doda”. Plan amerykański. Blondwłosa kobieta w chuście i kwiecistej sukience skupiona jest na szyciu. Nagle podrywa się, odkłada tkaninę i podchodzi do drzwi, kamera podąża za nią. Listonosz dostarcza przesyłkę, bohaterka podpisuje pokwitowanie, za podkładkę mając futrynę. Listonosz odmeldowuje się, kobieta zamyka za nim drzwi, po czym rozpościera kartkę papieru. Zbliżenie na trzymany w dłoniach telegram z informacją: „ZMARŁA MATKA POGRZEB W CZWARTEK – SOBCZAKOWIE”. Adresatem telegramu jest Władysław Wilczek, zamieszkały przy ul. Targowej 61 w Łodzi. Kobieta czyta wiadomość, w pierwszym odruchu podchodzi do drzwi prowadzących do innego pokoju, ale rozmyśla się i siada z powrotem na taborecie. Po chwili odkłada telegram, po czym powraca do szycia, ale jednak znów chwyta za depeszę i decyduje się wejść do pokoju obok. Plan amerykański. Bohaterka przekręca włącznik światła, pokój z paprotką w kącie rozświetla się. Kobieta wchodzi w głąb pokoju, znikając za kadrem. Na łóżku, przykryty kraciastym kocem śpi mężczyzna. Bohaterka budzi go, po czym podaje mu telegram. Brunet spogląda na kartkę, na kobietę, a następnie na portret stojący na szafce za łóżkiem. Najazd na portret w ramce – fotografię starszej kobiety – zmarłej matki, obok zatknięte zdjęcia słonia oraz pomniejsze fotografie dzieci. Plan pełny. Mężczyzna wciąż wpatrzony jest w wizerunek zmarłej, bohaterka zwraca się w lewo i podchodzi do szafy, otwiera ją, równocześnie bohater siada na łóżku z telegramem w dłoni, wpatrzony w martwy punkt. Ponowne zbliżenie na portret. Zbliżenie na bohaterkę, która spod ułożonych w szafie tkanin wyjmuje banknoty, przelicza je, po czym sięga po kolejne. Wreszcie zgina niewielki plik, chwyta się szafy i odwraca w kierunku mężczyzny, spoglądając na niego ze współczuciem. Ściemnienie.

Sekwencja 2 Plan ogólny. Zaśnieżona droga, wokół pola, w tle wiejskie zabudowania; ujęcie poniżej linii horyzontu. Z oddali idzie para ubrana na czarno (w kierunku kamery), on niesie wieniec pogrzebowy, ona pakunki, za nimi most. Plan ogólny. Zmiana perspektywy: pejzaż zimowy, zaśnieżone pola, droga zakręca w lewo, idzie nią kobieta ubrana na czarno, w stronę kamery. Plan pełny. Bohaterowie z wieńcem idą drogą, panorama w lewo. Żałobnicy dostrzegają idącą z oddali kobietę, przystają. Plan ogólny. Kobieta zbliża się w ich stronę. Plan pełny. Seria kontrujęć: bohaterowie stoją na drodze. Kobieta w chuście zwraca się do nich, delikatny najazd kamery. Mężczyzna upuszcza wieniec. Retrospekcja: skrót powtórzonych ujęć z przyjścia listonosza, czytania telegramu, reakcji mężczyzny i szykowania pieniędzy. Plan pełny. Trójka bohaterów stoi pośród zaśnieżonych pól, na drodze, pomiędzy nimi leży wieniec z białymi kwiatami. Napotkana kobieta podnosi wiązankę. Półzbliżenie na żałobników od tyłu, pomiędzy nimi starsza kobieta z wieńcem mówi do nich (brak dźwięku, z ruchu warg wyczytać można m.in.: „umarła matka… ładnie z waszej strony”). Kontrujęcie: na pierwszym planie starsza kobieta od tyłu, na drugim planie bohaterowie odpowiadają jej. Blondwłosa kobieta odchodzi. Plan pełny. Trójka bohaterów na drodze, kobieta zawraca, po chwili dołącza do niej mężczyzna. Starsza pani zostaje sama z wieńcem. Powolny odjazd kamery.

Tyłówka Szara plansza z białym napisem: „KONIEC”. Ściemnienie.

Słowa kluczowe:

DEPESZA
FOTOGRAFIA
KURANT
LISTONOSZ
MAKATKA
POGRZEB
PORTRET
SZYCIE
ŚMIERĆ
TELEGRAM
ULICA TARGOWA (ŁÓDŹ)
WIĄZANKA
WIENIEC
ZEGAR