Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Cud

Informacje ogólne:

Identyfikator: Cud_
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1956
Długość materiału: 00:15:28
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Młody oficer Wojska Polskiego rozmawia w przedziale pociągowym ze starszym kolegą. Opowiada mu dziwną sytuację sprzed roku, kiedy to starsza kobieta wręczyła mu święty obrazek Matki Boskiej Bolesnej. Stara kobieta odchodząc dodała, że każdemu przyda się ten obrazek, bo czyni cuda. Pociąg zostaje zatrzymany przez partyzantów podziemia niepodległościowego. Bohater wraz innymi jeńcami prowadzony jest nocą przez las do dołu, gdzie ma się odbyć egzekucja. Młody oficer uchodzi z życiem, ponieważ dowódca partyzantów znajduje w jego dokumentach święty obrazek. Rano młody oficer idzie przez pobliskie miasteczko. Zostaje zaczepiony przez woźnicę. Okazuje się, że ten na wozie ma ciała zastrzelonych w nocy. Mężczyźni rozchodzą się. Młody oficer stoi pod kościołem, nie wchodzi jednak do niego. Idzie przed siebie.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka Tablice początkowe na tle otwartego przejazdu kolejowego: Cud, WG. NOWELI K. GRUSZCZYŃSKIEGO SCENARIUSZ I REALIZACJA Tadeusz Kończakowski OPIEKA PEDAGOGICZNA prof. Antoni Bohdziewicz ZDJĘCIA Wiesław Rutowicz ASYSTENCI Z. Antonowicz, W. Mickiewicz PRODUKCJA P.W.S.F. 1956

Sekwencja 1 Dźwiek 100 % - odgłosy jadącego pociągu i lokomotywy. Pociąg nagle zatrzymuje się. Mężczyzna w kapeluszu, pasażer pociągu obserwujący sytuację przez okno zamyka je i wraca do przedziału. Po drodze budzi śpiącego na korytarzu pasażera, który pyta go jaka to stacja. Starszy mężczyzna odpowiada, by dalej spał spokojnie, semafor zamkniętym postój jest w polu. Mężczyzna w kapeluszu siada w swoim przedziale i bezosobowo komentuje małą prędkość z jaką porusza się pociąg. Przedział wypełniony jest ludźmi. Przy oknie naprzeciwko siebie siedzi dwóch oficerów Ludowego Wojska Polskiego zajętych rozmową. Starszy oficer pokazuje koledze zdjęcia swoich córek. Zdjęcia zostały wykonane jeszcze przed wojną, czyli 5 lat wcześniej. Czyta również list od rodziny. Zaczyna dopytywać młodszego żołnierza o jego rodzinę. Młody oficer odpowiada, że wraca ze szpitala, ma żonę, ale nie mają dzieci. Starszy oficer prosi by pokazał zdjęcie żony. Młodszy oficer podając zdjęcie podaje również święty obrazek. Starszy oficer się uśmiecha i stwierdza, że to pamiątka z bierzmowania. Młodszy kolega odpowiada, że to zupełnie inna pamiątka i przytacza sytuację, która miała miejsce rok wcześniej. Retrospekcja. Front Wschodni przesuwa się na tereny Polski. Młody oficer wspomina o wielkiej tęsknocie za krajem. Opowiada, że właśnie jego oddział stanął w pierwszym polskim miasteczku. Młody oficer idzie przez plac pod kościołem, który jest pełen żołnierzy. Wyciera ręcznikiem umytą twarz i ręce. Nagle zaczepia go starsza elegancka kobieta i pyta czy jadą na front. Młody żołnierz odpowiada, że tak. Kobieta rozgląda się po placu i dopytuje czy wśród nich są Żydzi. Ciemnowłosy żołnierz stojący za głównym bohaterem odwraca się w stronę kobiety na chwilę i wraca do mycia samochodu. Młody oficer odpowiada, że nie ma wśród nich Żydów. Stara kobieta daje każdemu z mężczyzn święty obrazek z podobizną Matki Boskiej Bolesnej i dodaje, że potrafi czynić cuda, a to się każdemu z nich przyda. Kobieta odchodzi. Po chwili się odwraca i mówi do młodego oficera, że to dobrze, że w ich szeregach nie ma Żydów, bo ona ich nienawidzi, a Hitler nie zdążył wszystkich „wyprawić na tamten świat”. Głos z OFFu: Młody oficer mówi do starszego, że był jedynym wierzącym wśród swoich kolegów. Mężczyzna stwierdza, że był bardzo zakłopotany tą sytuacją. Dźwiek z OFFu: słychać strzały i pociąg. Stara kobieta odchodzi.. Pociąg, młody żołnierz Wojska Polskiego nerwowo reaguje na odgłosy wystrzałów. Głos z OFFu: konduktor krzyczy by zgasić w pociągu światło. Detal gasnącej świecy. Dźwięk 100% Muzyka instrumentalna.

Sekwencja 2 Noc, nieoświetlony pociąg zatrzymuje się, ponieważ na torach płonie ognisko i stoją ludzie z bronią i pochodniami. Wciąż słychać strzały. To żołnierze NSZ, partyzanci. W korytarzu rozlega się głos karzący wysiadać z pociągu Żydom oraz oficerom. Do przedziału, w którym siedzą oficerowie Ludowego Wojska Polskiego, wchodzi partyzant z bronią i każe wszystkim podnieść ręce do góry. Gdy zauważa oficerów wyprowadza ich z przedziału. Słychać strzały. Mężczyźni wstają i wychodzą. Partyzanci prowadzą ludzi do lasu. Za mężczyzną, który spał w korytarzu krzyczy kobieta wołając go po imieniu: Chaim. Mężczyzna natychmiast odwraca się po czym słyszy serię strzałów i cichnący głos kobiety. Z rękami podniesionymi do góry zaczyna iść na polecenie partyzanta. Partyzanci prowadzą ludzi przez las. Młody oficer pyta starszego czy wie gdzie są. Kolega odpowiada, że okolicach Miechowa. Mężczyźni dopytują siebie o broń. Młody oficer mówi, że nie ma jej przy sobie. Starszy tłumaczy, że zacięła mu się tetetka. Partyzant słysząc to wyśmiewa sowiecką broń. Starszy oficer odgraża się, że ten przetestuje ją na własnej skórze. Partyzant wskazuje swojemu koledze starszego oficera i mówi, że ten jest partyjny. Kolega pyta skąd to wie. Partyzant odpowiada, że zjadł przy nim legitymację. Partyzanci z jeńcami z pociągu dochodzą do głębokiego dołu w lesie. Każą im wejść do dołu i stanąć w szeregu. Do dołu wchodzi dowódca partyzantów. Jest to łysiejący mężczyzna w czarnym skórzanym płaszczu z blizną na twarzy, przechodzącą przez prawe oko. W ustach trzyma niedopałek papierosa. Dowódca rozkazuje przeszukać pojmanych. Dowódca przechodzi wzdłuż szeregu i patrzy z osobna na każdego mężczyznę. Oficerom Ludowego Wojska Polskiego zrzuca bronią czapki. Staje obok i czeka, aż podwładni sprawdzą wszystkie rzeczy, które pojmani mają przy sobie. Mężczyzna pochodzenia żydowskiego ma przy sobie zeszyt z zapisem nutowym. Partyzanci wyrzucają go. Zatrzymują się przy młodym oficerze Ludowego Wojska Polskiego. Dowódca partyzantów prosi o jego dokumenty. W dokumentach znajduje obrazek święty Matki Boskiej Bolesnej. Patrzy na młodego oficera. Podchodzi do niego i wyciąga z szeregu na bok. Dowódca pyta oficera skąd ma obrazek, ale nie czeka na odpowiedź. Oddaje mu dokumenty i każe uciekać oraz zapomnieć o tym miejscu. Głosy z OFFu: słychać krzyki partyzantów i strzały. Partyzanci dokonują egzekucji pojmanych. Młody oficer ucieka z dołu. Idzie przez ciemny las słysząc długą serię strzałów. Wolniejszym już krokiem, idzie dalej przez las. Wyciemnienie. Muzyka instrumentalna.

Sekwencja 3 Dzień, młody oficer idzie przez miasteczko. Słychać dzwony kościelne. Mężczyzna stoi przy murze kościelnym i patrzy na symbol krzyża na furtce. Nagle zaczepia go woźnica, który Izie obok wozu przykrytego plandeką i pyta, gdzie znajdzie milicję. Oficer pyta woźnicę, co wiezie. Woźnica odpowiada, żer ruskich, czyli tych, którzy zostali zastrzeleni w nocy przez partyzantów. Oficer przerażony mówi, że to „nasi”. Woźnica odpowiada, że nic nie wie. Kazali mu zabrać ciała to wykonał polecenie. Woźnica jedzie dalej. Młody oficer mija kościół i idzie dalej. Tablica końcowa Koniec Muzyka organowa.

Słowa kluczowe:

ANTYSEMITYZM
EGZEKUCJA
LUDOWE WOJSKO POLSKIE
MATKA BOSKA BOLESNA (OBRAZ)
NARODOWE SIŁY ZBROJNE
OFICER
PARTYZANCI- POLSKA-1945-1970
PARTYZANT
RUCHY ANTYKOMUNISTYCZNE - POLSKA