Informacje ogólne:

Identyfikator 
Deszczowy_spacer
Typ materiału 
Etiuda fabularna
Rok produkcji 
1964
Długość materiału 
00:02:08
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
niemy
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Deszczowy spacer

Opisy:

Zabawa formalna na temat niemożności zbliżenia się kobiety i mężczyzny. Film czarno-biały, bez dźwięku. Film bez napisów początkowych oraz końcowych.

Sekwencje:

Sekwencja 1 Plan amerykański. Kobieta o długich, ciemnych włosach, w jasnej sukience przepasanej paskiem stoi na wietrze, tyłem do kamery, z prawej strony kadru. W tle kołyszą się drzewa. W następnym ujęciu kobieta stoi przodem, uśmiecha się. Z lewej strony kadru wychylają się wyciągnięte w jej stronę ręce, ona odwzajemnia gest i wyciąga ku nim ramiona. Obrót kamery w lewo, w kadrze mieści się brunet w marynarce, pod krawatem, który wyciąga ręce – wówczas z prawej strony kadru pozostają jedynie ramiona bohaterki. Ruch wahadłowy kamery, na przemian obejmującej postać kobiety lub mężczyzny. Kamera zatrzymuje się na mężczyźnie, który patrzy wprost w obiektyw, po czym zaczyna dreptać przed siebie, zbliżając się na taką odległość od kobiety, że oboje mieszczą się w kadrze. Bohater uśmiecha się, bohaterowie wyciągają do siebie ramiona, łączą się w uściskach (zmontowanych z ujęć, w których ona i on znajdują się naprzemiennie po odwrotnych stronach kadru); seria dalszych i bliższych planów. Plan amerykański. Bohaterowie tkwią w uścisku i już mają się pocałować, kiedy wkracza pomiędzy nich mężczyzna z daszkiem i taśmą, który zaczyna ich ustawiać, wskazuje, gdzie mają kierować wzrok i odchodzi w kierunku kamery. Powtórka ujęcia idących ku sobie bohaterów z otwartymi ramionami. Kilkukrotne ściemnienie obrazu, imitujące mruganie widza. Biały znak zapytania na czarnym tle. Plan amerykański. Bohaterowie z otwartymi ramionami jakby się minęli; odchodzą w przeciwległych sobie kierunkach, dochodząc do granic kadru. Orientują się, że się minęli, odwracają do siebie z uśmiechem i zaczynają znów iść w swoją stronę. Kiedy chwytają się, zostają „wymazani” przez białą plamę. Kolejne zbliżenie ponownie rozdziela mężczyzna w daszku. Wyjmuje reflektor, którym oświetla najpierw bohaterów, a później kieruje go w stronę kamery. Biała plansza. Para idzie ku sobie, aż kadr zostaje przecięty w pół. Na górze widać damskie i męskie stopy; na dole półzbliżenia na kobietę i mężczyznę wpatrzonych w obiektyw, a po chwili spoglądających w górę – na nogi. W następnym ujęciu górna część kadru zaciemniona. Stopy zsuwają się niejako na głowy bohaterów i wypychają ich poza kadr. Tym razem na górze półzbliżenia na bohaterów, poniżej nogi, które wciągają się ku górze, niejako ciągnąc za sobą głowy postaci, a po chwili spychając je znów w dół. Fragmentaryczni bohaterowie odwracają się do siebie plecami i odchodzą poza kadr, po przeciwnych jego krańcach. Półprzezroczyste, prześwietlone ujęcia. Bohaterowie, niczym duchy, zmierzają ku sobie, ale przenikają się i idą dalej. W kolejnych ujęciach biegną ku sobie. Plan amerykański. Bohaterowie „przebiegają się”. Wreszcie zniecierpliwiony mężczyzna zatrzymuje się, spogląda w obiektyw i „pokazuje wała” (ujmując inaczej: „gest Kozakiewicza”) wprost do kamery.

Słowa kluczowe:

  • ANTYFILM

  • BUTY

  • ĆWICZENIA MONTAŻOWE

  • EKSPERYMENT

  • FORMA

  • GEST KOZAKIEWICZA

  • KADR

  • KOBIETA

  • MĘŻCZYZNA

  • MONTAŻ

  • NOGI

  • OBJĘCIA

  • PARA

  • POCAŁUNEK

  • TANIEC

  • UŚCISK

  • ZBLIŻENIE

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x