Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Dlaczego jesteśmy razem

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Dlaczego_Jestesmy_Razem
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1971
Długość materiału 
00:07:20
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Dlaczego jesteśmy razem

Opisy:

Film dokumentalny ukazujący związek pary młodych ludzi. Miłość Ewy i Wojtka zostaje tu zdefiniowana jako wielka potrzeba bycia razem.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Czarna plansza, biały napis: 1. DLACZEGO JESTEŚMY RAZEM Muzyka.
SEKWENCJA 1 Przez gałęzie drzew i krzewów widoczna jest idąca para: mężczyzna i kobieta. Idą alejką i zmierzają w kierunku obiektywu kamery. Siadają razem na trawie, w pobliżu murowanego ogrodzenia; w oddali widoczne bloki. Mężczyzna wkłada kobiecie do ust papierosa i zapala go zapałką, po czym sam również zapala papierosa. Para rozmawia ze sobą, siedząc i paląc. W kolejnym ujęciu pojawia się zbliżenie włączonego magnetofonu. Z magnetofonu słychać nagranie monologu mężczyzny, który rozpoczął się w poprzednim ujęciu. Na tapczanie siedzą kobieta i mężczyzna słuchając nagrania i śmiejąc się z niektórych fragmentów; mężczyzna obraca w dłoniach duży szklany pojemnik.. Monologi z offu: Mężczyzna mówi, że wady jego partnerki Ewy są bardzo „kobiece”. Nazwałby je kryptonimem „nie przyjmuję do wiadomości”, co oznacza, że emocja góruje u niej nad intelektem. Kobieta mówi, że jej partner Wojtek nigdy nie kieruje się czyimiś sądami, ma zawsze własne i broni ich do upadłego, mimo że od początku są niesłuszne. Walczy nawet ze straconej pozycji. Wojtek opowiada, że Ewa zrobiła groszek i kazała mu go zjeść – Wojtek powiedział, że go nie zje, jako że nie miał na to ochoty. Pokłócili się o to, po czym Ewa wzięła rondelek i rzuciła nim o ścianę. Ewa mówi natomiast, że jak Wojtek nie chciał jeść groszku, podłożyła sobie pod to coś zupełnie innego i dlatego była afera. Wojtek mówi, że sprawa zaczęła się dla niego wyjaśniać wtedy, kiedy zrozumiał, o co chodzi – a chodziło przez cały czas o pewną demonstrację. Na nagraniu kontynuowanym w pokoju Wojtek mówi, że później zaczął to (o czym mówi z offu pod koniec poprzedniego ujęcia) traktować na zasadzie teatru; on się bawił. Ewa wrzeszczała, po czym role się odwracały – to ona bawiła się, gdy on tłukł pięściami w stół. Ewa chyba zrozumiała konwencję i ostatecznie oboje mieli ubaw. Podkreśla, że nie oznacza to, iż śmiali się nawzajem z siebie, tylko drugie, niezemocjonowane, rozumiało cały sens awantury Muzyka.
SEKWENCJA 2 Zbliżenie otwieranej przez Ewę szuflady z kuchennymi utensyliami. Kobieta wyciąga z niej duży nóż i kładzie go na znajdującej się na blacie desce do krojenia tuż obok mniejszego noża, po czym kroi cebulę. Następnie nalewa do czajnika wody z kranu i stawia go na palniku kuchenki. Wojtek siada z nożem przy wypełnionym ziemniakami zlewie i obiera je nad pojemnikiem ze śmieciami. Zbliżenie drzwi, na których wisi plakat przedstawiający czarno-białe grafiki z twarzami Beatlesów. Ewa wchodzi do pokoju i stawia talerze z jedzeniem na stole. W kuchni Wojtek parzy herbatę. Monologi z offu: Ewa mówi, że nikt z jej bliskich nie potrafił prowadzić życia rodzinnego. Gdy była mała, najbliższym człowiekiem była dla niej siostra, która zastępowała jej matkę i przyjaciela. Wojtek opowiada, że atmosfera w jego domu była parszywa. Dawało się odczuć nieustanne napięcie. Dlatego zrezygnować z ojca alimentów i poszedł do pracy kończąc szkołę wieczorowo. Wyjaśnia, że ojciec umarł w 1969 roku i dziwnym trafem – bo nienawidzili się przez cały czas – to Wojtek dostał po nim mieszkanie, co ułatwiło mu stan życiowy.
SEKWENCJA 3 Ubrani w robocze stroje Wojtek i jego współpracownik jadą razem windą budowlaną, rozmawiając. Seria ujęć ukazujących Wojtka podczas pracy na budowie – skuwa tynk, wkręca śrubki, operuje śrubokrętem przy kontakcie, montuje lampę przy suficie. Monolog z offu: Ewa mówi, że Wojtek wie, że pracuje po to, żeby mieć z czego żyć. Jego praca jest przypadkowa, a on sam bardzo rzadko o niej opowiada. Wojtek mówi, o swojej pracy, że zawsze jest przypadkowa i mało go interesuje. Dodaje, że w żadnym zakładzie nie pracował powyżej 1,5 roku; w wojsku był 2 lata. Jest znudzony, nie robi w pracy tego, co go interesuje, dlatego odchodzi.
SEKWENCJA 4 Ewa siedzi na tle dużego obrazu, na kolanach trzyma małego psa; mówi, że chciałaby czasami móc wracać do tego, co było. Na ekranie pojawia się przebitka na zbliżenie fotografii przedstawiającej młodszą Ewę, w krótszych włosach; jej twarz jest skąpana w słońcu. Ewa dodaje, że wie, iż nie ma już do tego powrotu. W kolejnym ujęciu na tle obrazu siedzi Wojtek, a pies znajduje się przez chwilę za jego plecami, po czym zeskakuje z szafki. Wojtek mówi, że mógł mieć uporządkowany życiorys, to znaczy podzielony na równe odcinki: (w tym momencie pojawia się przebitka na zbliżenie fotografii przedstawiającej młodszego Wojtka) szkoła podstawowa, szkoła ogólnokształcąca, studia, itd., musiałby wtedy jednak zrezygnować z tego, co nazywa odpowiedzialnością za to, co robi, za siebie. Musiałby podporządkować się innym.
SEKWENCJA 5 Ewa i Wojtek spacerują objęci przez park, rozmawiając; w tle słychać śpiew ptaków. Monolog z offu: Ewa mówi, że kiedy gdzieś sobie z Wojtkiem idą, wtedy właśnie dowiadują się, czy są razem.
SEKWENCJA 6 Ukazana w półzbliżeniu Ewa mówi do kamery, że miłość jest dosyć trudnym słowem; tak jak woli nazywać ukochanego draniem, tak i o miłości najczęściej mówi się inaczej – jest to po prostu wielka potrzeba bycia razem. Kolejne ujęcie przedstawia leżącego obok Ewy psa.
SEKWENCJA 7 Ukazany w półzbliżeniu Tomek mówi do kamery, że było w jego życiu kilka takich spraw, wydarzeń, które gotów byłby nazwać sukcesem – między innymi to, że w końcu znalazł kogoś takiego jak Ewa. W kolejnym ujęciu ukazana w półzbliżeniu Ewa mówi do kamery, nieco rozbawiona, że chyba nie miała największych życiowych sukcesów; sukcesy dopiero ją czekają.
SEKWENCJA 8 Zbliżenie płótna, na którym Ewa maluje obraz; następnie kamera zbliża się do jej skupionej twarzy. Plan ogólny: Ewa oraz kilka innych osób stoją w pracowni przy sztalugach i malują; zbliżenie na malującą pośrodku kadru Ewę. Monolog z offu: Ewa mówi, że w jej szkole jest wiele osób; wszyscy jednocześnie współpracują, jak i stanowią konkurencję dla siebie nawzajem. Dodaje, że jest to zawsze bardzo silne napięcie, które szalenie pobudza.
SEKWENCJA 9 Zbliżenie radioodbiornika, za którym zatknięty jest obrazek przedstawiający fragment obrazu Sandro Botticellego „Narodziny Wenus”. Zbliżenie grzbietów książek ustawionych na półce: m.in. „Fotografia”, „Historia filozofii” Władysława Tatarkiewicza, „Mickiewicz jako badacz słowiańszczyzny” Henryka Batowskiego oraz dwa tomy „Gramatyki opisowej”; obok stoi przezroczysty pojemnik z długopisami i pisakami. Kamera przesuwa się w lewo, ukazując leżący na parapecie aparat fotograficzny, wazon z kwiatami i kilka innych przedmiotów. Monolog z offu: Ewa mówi, że jeżeli są [z Wojtkiem] razem, to nic nie potrafią zrobić, a raczej robią to tak, jakby robiła to jedna osoba. Podkreśla, że na pewno przyjemniej jest pracować razem, ale nie mogą się na to zgadzać – zawsze przełamują się i rozdzielają. Wyjaśnia, że chodzi o to, iż on ma swoją sprawę, a ona swoją.
SEKWENCJA 10 Pomiędzy siedzącymi na podłodze Ewą i Wojtkiem leży ich pies. Ewa szydełkuje, na podłodze widać ukończone elementy jej pracy. Zbliżenie opartych na kolanach dłoni szydełkującej Ewy. Wojtek czyta na głos tekst z gazety, pali papierosa. Gdy chce zwrócić Ewie uwagę na pewien fragment, woła do niej „Stara!”. Ewa odwraca się do niego i słucha; Wojtek tłumaczy, że dorabia rymy. Podaje jej gazetę, aby sama mogła przeczytać, po czym strzepuje popiół z papierosa do popielniczki. Ewa patrzy na tekst, oboje śmieją się komentując, po czym Ewa odrzuca gazetę na kolana Wojtka, a on odrzuca ją na podłogę.
TYŁÓWKI Czarne plansze, granatowe napisy: 1. reżyseria TADEUSZ PAŁKA, zdjęcia ZDZISŁAW SOWIŃSKI 2. opieka pedagogiczna KAZIMIERZ KARABASZ, KAZIMIERZ KONRAD 3. montaż H. GRONEK, dźwięk M. SINIARSKA, kier. produkcji B. CICHOŃSKI 4. produkcja PWSFTV i T 1971 Muzyka.

Słowa kluczowe:

  • FILOZOFIA ŻYCIA

  • MIŁOŚĆ

  • RELACJE KOBIETA-MĘŻCZYZNA

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x