Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Doktorat z funkcji różniczkowalnych

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Doktorat_z_funkcji_rozniczkowych
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1979
Długość materiału 
00:07:24
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
barwny
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Doktorat z funkcji różniczkowalnych

Opisy:

Film dokumentalny o niewidomym doktorancie matematyki. Dowiadujemy się, jak wygląda jego życie na uczelni i poza nią.

Twórcy:

Sekwencje:

SEKWENCJA 1 Sala wykładowa. Wykładowca stoi przy tablicy zapełnionej matematycznymi wzorami i równaniami. Dyktuje fragment zapisu jednemu ze studentów. Kiedy odchodzi od tablicy, kamera cofa się i widzimy, że w sali siedzi tylko jeden student, mężczyzna, który wystukuje coś na maszynie, tyłem do kamery.
CZOŁÓWKA Czarna plansza, biały napis: Doktorat z Funkcji Różniczkowalnych
SEKWENCJA 2 W zbliżeniach ukazane kolejne czynności: charakterystyczny dla osób niewidomych sposób krojenia chleba oraz nalewania do szklanki wody z czajnika , ostrożne smarowanie kromki chleba. Mężczyzna siedzący przy biurku uderza w klawisze maszyny, która w kolejnych ujęciach okazuje się maszyną brajlowską.
SEKWENCJA 3 Zbliżenie na twarz tego samego mężczyzny, siedzącego tym razem w innej sali wykładowej. Mruga powiekami, ale nie patrzy w stronę, z której dochodzi głos wykładowcy. Wykładowca tłumaczy studentom matematyczne zagadnienie przy tablicy. Seria ujęć ukazujących innych obecnych w sali studentów, którzy słuchają w skupieniu bądź tłumaczą sobie nawzajem. Wykładowca kontynuuje wykład, a wszyscy studenci, z wyjątkiem bohatera filmu, patrzą w tym czasie na tablicę. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że najgorzej było na samym początku, w pierwszych tygodniach studiów. Nie znał jeszcze wówczas ludzi, większość z nich obserwowała go, co było dla niego nieprzyjemne. Potraktował to jednak jako rzecz normalną – kolegom i koleżankom trzeba dać trochę czasu, aby przekonali się, że w gruncie rzeczy nie różni się od nich istotnie. Sytuacja zaczęła się normować i zaczął być traktowany na takich samych zasadach, jak pozostali.
SEKWENCJA 4 Mężczyzna, pomagając sobie białą laską, idzie chodnikiem, mijając różnych przechodniów. W kolejnym ujęciu, w towarzystwie kobiety, spaceruje po galerii sztuki. Kobieta opowiada mu, co widzi na jednym z obrazów; mówi, że nie jest on realistyczny w barwach. Mężczyzna dotyka punktu na obrazie i pyta, czy słońce znajduje się w tym miejscu. Już w swoim mieszkaniu, mężczyzna rozsuwa firany i wychodzi na balkon; pochyla się nad balustradą, zwrócony w stronę ulicy, z której dochodzą odgłosy samochodów.
SEKWENCJA 5 Zbliżenie na dłonie wertujące kartki i przesuwające szybko palcami po tekście napisanym alfabetem Braille’a. Kamera przechodzi do półzbliżenia mężczyzny rozważającego problem matematyczny. Siedzący przy stole naprzeciw niego drugi mężczyzna pyta, czy lektor pomaga mu przy przepisywaniu. Bohater narzeka na to, że nie może polegać na swoim lektorze, który regularnie odwołuje spotkania bez uprzedzenia. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że do końca studiów doktoranckich zostało mu półtora roku, zatem wypadałoby ów doktorat zrobić. Dodaje, że czasami zastanawia się, czy gdyby widział, to poszedłby na studia doktoranckie – raczej tak, ponieważ matematyka bardzo go interesowała, ale czasami ma pewne obiekcje.
SEKWENCJA 6 Zbliżenie na dłonie wertujące gruby plik kartek zapisanych tekstem w alfabecie Braille’a. Mężczyzna otwiera tekst w pewnym miejscu i zaczyna czytać przy pomocy palców. Czytający mężczyzna ukazany w półzbliżeniu. Ujęcie z niskiego kąta: jest noc, w mieszkaniu świeci się światło, mężczyzna wychodzi na balkon, po czym pochyla się nad balustradą. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że na ogół jest przyzwyczajony i nie zastanawia się nad tym, czy widzi czy nie, ale miewa też okresy, kiedy bardzo chciałby widzieć; czasem odczuwa złość na samego siebie za to, że nie widzi. Dodaje, że nadszedł już czas, kiedy wypadałoby, skoro ma już dom materialny, stworzyć dom właściwy. Jest to jednak sprawa trudna i kłopotliwa; mówi, że nie wiadomo jeszcze, jak z tym wszystkim będzie.
TYŁÓWKI Czarne plansze, białe napisy: reżyseria jacek kulczycki | zdjęcia stefan czyżewski opieka pedagogiczna kazimierz karabasz | kierownik produkcji danuta wódz montaż janina grosicka | dźwięk józef leśniowski p w s f tv i t ‘79

Słowa kluczowe:

  • ALFABET BRAILLEA

  • DOKTORAT

  • FUNKCJE RÓŻNICZKOWALNE

  • MASZYNA BRAJLOWSKA

  • MATEMATYKA

  • NIEWIDOMI

  • NIEWIDOMY

  • WZÓR MATEMATYCZNY

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x