Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Dom

Informacje ogólne:

Identyfikator: Dom_poprawczy
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1972
Długość materiału: 00:15:32
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film dokumentalny, opowiadający o życiu w zakładzie poprawczym (przede wszystkim z perspektywy jego wychowanków). Sceny ukazujące codzienność w zakładzie (apele, zbiórki, sprzątanie, praca zawodowa, gra w piłkę nożną) uzupełniają ujęcia z wypowiedziami bohaterów (wychowankowie, wychowawca), którzy opowiadają o swoich doświadczeniach, wątpliwościach, refleksjach na temat roli wychowawczej zakładu. Powracającym motywem: więzienna piosenka, śpiewana i grana na gitarze przez jednego z chłopaków.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Napisy: DOM OPIEKA ARTYSTYCZNA KAZIMIERZ KARABASZ, KAZIMIERZ KONRAD MONTAŻ MAŁGORZATA ZAJĄC OPERATOR DŹWIĘKU MARIA SINIARSKA KIEROWNIK GRUPY ZDJĘCIOWEJ TADEUSZ LUBCZYŃSKI OPERATOR OBRAZU HENRYK KRZEMIŃSKI, WSPÓŁPRACA ZDZISŁAW SOWIŃSKI SCENARIUSZ I REŻYSERIA STANISŁAW BANAŚ Dźwięk 100%: gwar, strzępy rozmów.

SEKWENCJA 1 Skromnie urządzony pokój. Pięć zbliżonych do siebie łóżek. Na łóżku pod oknem: patrzący przez nie chłopak. Kamera rozpoczyna jazdę w prawo, mija otwarte drzwi do innego pokoju. Na łóżku siedzi dwóch chłopaków. Kolejne drzwi: widać chłopaka czytającego na łóżku. Kolejne drzwi: chłopak na łóżku pod oknem, oparty łokciami o parapet, patrzy przez okno. Dźwięk 100%: brzęk kluczy, przekręcanie zamka. Metalowa zasuwa, ktoś otwiera kłódkę. Otwierają się metalowe drzwi, za nimi widać leżącego, opartego plecami o ścianę mężczyznę w pasiastej piżamie, patrzy w kierunku kamery. Monolog z offu: Mężczyzna opowiada, że zatrzymany został za bójkę na zabawie z milicjantem. Dźwięki maszyny do pisania. Młody chłopak siedzi na parapecie, patrzy przez zakratowane okno. Monolog z offu: Młody chłopak opwiada, że zatrzymano go za niechodzenie do szkoły, włamania, kradzieże. Słychać dźwięki maszyny do pisania. Zbliżenie na ścianę z wyrytymi na niej obrazkami, wyznaniami itp. Monolog z offu: Inny chłopak mówi, że wpadł za kradzieże i włamania. Dźwięki maszyny do pisania. Ujęcia z góry: golenie maszynką włosów młodego chłopaka, użycie pędzla fryzjerskiego. Śpiewający chłopak z gitarą. Dźwięk 100%: piosenka – wyznanie człowieka oczekującego na wyjście z więzienia, obiecującego pamięć o wszystkich upokorzeniach, których w nim doznał). Filmowany z góry apel na placu. Dźwięk: komendy i zdawanie raportu z liczby obecnych. W tle piosenka. Mężczyźni patrzący przez zakratowane okna. Zebrani na placu wracają do budynku.

SEKWENCJA 2 Dźwięk: piosenka i odgłosy warsztatu, używanych narzędzi. Warsztat: mężczyźni w roboczych fartuchach pracują przy stanowiskach z imadłami, szlifują itp. Spawanie, tworzenie metalowej konstrukcji. Mężczyzna bez koszulki, z tatuażami na ramionach („pagony”), kopie łopatą. Pilnuje ich strażnik w mundurze. Monolog z offu: Mężczyzna opowiada o połknięciu dwóch sprężyn z łóżka, potrzebie odpoczynku i wizycie w szpitalu; później połknął też agrafki i gwóźdź (uszkodzone jelita, kolejna operacja). Brzuch z tatuażami pod rozpiętą bluzą. Monolog z offu: Kontynuacja – celowe spowodowanie zakażenia w ręce (dla uniknięcia pracy w warsztacie) poprzez użycie igły i pozostawionej pod skórą nitki. Ramię z podwiniętą bluzą (widać tatuaże), poglądowe zademonstrowanie opisywanego samookaleczenia. Chłopak w koszuli, za nim obraz oraz rozporządzenie. Dźwięk 100%: Rozmowa kilku wychowawców z młodymi podopiecznymi. Pierwszy nie jest w stanie wyjaśnić, dlaczego nie chciał wypełnić polecenia; drugi źle się zachowuje; trzeci nie czuje się zobowiązany, by wykonać polecenie. Przeszukanie chłopaka w pasiastym uniformie. Chłopak przeciska się przez zakratowane przejście na korytarzu. Monolog z offu: Chłopak skarży się na czepialstwo przełożonych. Zbiórka na korytarzu. Dźwięk 100%: komendy, odliczanie

SEKWENCJA 3 Dźwięk z offu: kontynuacja piosenka. Chłopak sprząta w pokoju podłogę, sprawdza go wychowawca. Sprzątanie toalety. Wychowawca sprawdza rzeczy wychowanków, sprawdza czystość w kuchni. Dźwięk 100%: Rozmowa wychowawcy i czterech chłopaków przy stoliku, na którym stoi szachownica. Niektórzy palą papierosy. Ożywiona dyskusja na temat lojalności wobec kolegów, przyczyn braku zaufania do wychowawców. Zbiórka na korytarzu. Obrazy śpiących chłopaków. Dźwięk z offu: składane w czasie apelu raporty, brzęk kluczy, trzask drzwi, kroki na korytarzu.

SEKWENCJA 4 Boisko, chłopaki grają w piłkę nożną Dźwięk 100%: odgłosy gry, strzępy okrzyków. Znany z wcześniejszych ujęć wychowawca obserwuje grę przez zakratowane okno. Monolog z offu: Wychowawca mówi o zadaniach wychowawczych domu poprawczego. Na dwóch łóżkach siedzi pięciu chłopaków, jeden z nich wypowiada się. Dźwięk 100%: Chłopak wątpi w funkcję wychowawczą zakładu, działającego w takim wydaniu. Powrót do ujęcia z wychowawcą mówiącym przy okratowanym oknie Dźwięk 100% (wypowiedź przepleciona ujęciem z boiska): Wychowawca mówi, że problemem utrudniającym proces wychowawczy jest „drugie życie” podopiecznych. Powrót do jednego z chłopaków siedzących na łóżku. Dźwięk 100%: „Drugie życie” to dla chłopaków rodzaj „organizacji”, której członkowie mogą mieć do siebie pełne zaufanie, a pewne informacje nie wychodzą poza krąg wtajemniczonych. Powrót do ujęcia z wychowawcą mówiącym przy okratowanym oknie. Dźwięk 100%: Wychowawca opowiada, że motorem istnienia „drugiego życia” w zakładzie są chłopcy przychodzący z zewnątrz, grający rolę „prowodyrów”. Powrót do chłopaków siedzących na łóżkach. Dźwięk 100%: Chłopak opowiada, że wyselekcjonowanym wychowankom zakładu można powiedzieć wszystko, bo wiadomo, że nie przekażą niczego dalej. Monolog z offu: Inny chłopak mówi o informacjach na temat planowanej ucieczki. Dźwięk 100%: Wypowiedź chłopaka wcześniej mówiącego, że obowiązuje zasada „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”.

SEKWENCJA 5 Boisko, chłopacy grają w piłkę. Kamera z ręki. Dźwięk 100%. Ujęcie ze zbiórki na korytarzu (rząd młodych chłopaków, pod koniec ujęcia widoczna też sylwetka wychowawcy). Dźwięk z offu: piosenka. Jazda kamery wzdłuż pustych łóżek wychowanków zakładu, wzdłuż drzwi zamykanych na skobel i kłódkę. Powolny najazd kamery na budynek zakładu (za niektórymi zakratowanymi oknami widoczne twarze wychowanków). Dwóch mężczyzn naprawia druty nad okalającym zakład murem: za nim, przez lekko ośnieżone pole, idzie człowiek. Człowiek idący po polu wychodzi z kadru.

TYŁÓWKI: Napis: PWSFTViT 1972. Dźwięk: Kontynuacja piosenki.

Słowa kluczowe:

APEL
CHŁOPAK
DRUT
DRZWI
GITARA
KARA
KŁÓDKA
KRADZIEŻ
ŁÓŻKO
MUR
NIEUFNOŚĆ
PIŁKA NOŻNA
PIOSENKA
PIŻAMA
POKÓJ
POPRAWCZAK
PRZESTĘPSTWO
ROZMOWA
SAMOOKALECZENIE
SPAWANIE
SZLIFOWANIE
ŚPIEW
WARSZTAT
WIĘZIENIE
WŁAMANIE
WYCHOWANEK
WYCHOWANIE
WYCHOWAWCA
ZAKŁAD
ZAUFANIE
ZBIÓRKA