Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Dwa rozdziały

Informacje ogólne:

Identyfikator: Dwa_rozdzialy
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1974
Długość materiału: 00:30:23
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Etiuda opowiadająca o rodzinie Hagno, która w związku z budową nowoczesnej przędzalni bawełny w okolicach Zawiercia musi opuścić swoje gospodarstwo.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka: Plansze. Napisy: 1. Hochschule fur Film und Fernsehen der DDR oraz Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna w Łodzi przedstawiają film Dwa rozdziały 2. Warszawa ADN/BZ „Na północny zachód od Krakowa w Zawierciu powstaje przędzalnia bawełny budowana ze wspólnych środków przez fachowców z Polski i NRD jako pierwszy zakład tego typu na zasadzie wspólnego kierowania i zarządzania oraz proporcjonalnego podziału zysku”.

Sekwencja 1 Teren budowy. W oddali widać maszyny budowlane. Drewniana konstrukcja stodoły w trakcie rozbiórki. Słychać rozmowy ludzi. Kamera przesuwa się po obiekcie. Podwórze. Sad, w którym stoi starszy mężczyzna. Robotnik wchodzi po drabinie na szczyt drewnianej konstrukcji. Robotnicy stawiają drabinę przy filarze. Wymontowują drzwi. Staruszek przygląda się ich działaniom. Mężczyzna na dachu demontuje deski. Starszy mężczyzna stara się rozebrać drewniane wrota stodoły. Podważa siekierą deski. Słychać szczekanie psa. Napis: Wo Hangs Holzhuttchen steht Tam gdzie drewniana chatka Hagny stoi

Sekwencja 2 Seria ujęć roślin na polu ze zbożem. Słychać śpiew ptaków. Z offu słychać rozmowę ludzi. Obawiają się o swoją ziemię i swoje uprawy w obliczu budowy. Jedna z pań zauważa, że fabryka będzie miejscem pracy młodych. Inna kobieta martwi się czy zdążą zebrać żyto, ponieważ zboże musi dojrzeć jeszcze trzy tygodnie. Łańcuch studni rozwija się. Za studnią widać dom. Zbliżenie na kołowrotek studni, który rozwija łańcuch. Do góry wjeżdża wiadro z wodą. Kobieta przelewa wodę z jednego wiadra do drugiego. Niesie wiadro do domu. Przy drzwiach wejściowych odwraca się i uśmiecha w stronę kamery. Pojawia się podpis: Helena Hagno, 37. Arbeierin, Pracownica. Kobieta z wiadrem wody chodzi do domu i zamyka drzwi. Kamera wykonuje poziomy obrót o 180 stopni. Ludowa muzyka śląska

Sekwencja 3 Mężczyzna siedzi przy biurku. Przed nim leży otwarty zeszyt i długopis. Mówi po niemiecku. Podpis: Jurgen Behrens, 42, Leiter der Investkoordinierung und Realisation Kierownik Oddziału Inwestyjno-Koordynacyjnego i Realizacji Kierownik wymienia zakłady, które jego firma wybudowała już wcześniej w Niemieckiej Republice Demokratycznej: Kombinat Rybny, Ciepłownie, Zaplecze gospodarcze i przemysłowe w Rostoku, domy i stołówkę studencką, Centrum obliczeniowe oraz wykonywali różne roboty drogowe i mostowe.

Sekwencja 4 Właściciele gospodarstwa pielą ogród. Zbliżenie starszego mężczyzny przy pracy. Pojawia się podpis: Ludwik Hagno Renter (Arbeiter) Rencista (Robotnik). Zbliżenie starszej kobiet przy pracy. Podpis: Maria Hagno, 67, Hausfrau (Gospodyni domowa). Ujęcie pracującej w polu Marii Hagno. Monolog z offu: Kobieta opowiada, że nikt ich nie powiadomił o rozpoczęciu budowy, przyszło tylko wezwanie i mąż poszedł. Wtedy dowiedział się, że na jego ziemi powstanie fabryka. Nie powiedziano natomiast, czy rolnicy mają rozpocząć prace polowe czy nie. Wszyscy posiali owies, sadzili też kartofle.

Sekwencja 5 Mężczyzna za biurkiem. W ręku trzyma papierosa. Podpis: Jerzy Domagała, 48, Leiter der Raustelle des Generalusfuhrenden (Kierownik Budowli Głównego Wykonawcy) Mężczyzna opowiada o tym, że zanim przyszedł do obecnej pracy był w Czechosłowacji, gdzie zbudował dwie cukrownie, przedtem budował Nową Hutę.

Sekwencja 6 Ludwik Hagno idzie z dwiema krowami przez pole. Pogania je. Śląska muzyka ludowa. Na drodze krów trzech mężczyzn wykonuje pomiary geodezyjne. Ludwik Hagno stara się uspokoić spłoszone krowy. Zbliżenie na jednego z mężczyzn wykonujących pomiar - wskazuje pozostałym coś ręką. Krowy przechodzą drogą.

Sekwencja 7 Dwóch mężczyzn przy biurku. Poznany we wcześniejszej sekwencji inżynier Jerzy Domagała wydaje drugiemu mężczyźnie polecenia związane z zabezpieczeniem kotłowni. Podwładny patrzy w zeszyt. Przytakuje.

Sekwencja 8 Gospodarstwo rodziny Hagno. Mężczyzna siedzi na ławce przy płocie. Przez podwórze przechodzi Maria Hagno.

Sekwencja 9 Ponownie mężczyźni przy biurku. Mężczyzna pyta o komin. Jerzy Domagała odpowiada, że mają ustalić miejsce ustawienia, oraz że można go podnieść tylko o 10 metrów. Jego rozmówca zauważa, że trzeba zrobić dokumentacje i obliczenia. Można dostać jeszcze jeden dźwig. Dźwig trzeba zabezpieczyć przy podnoszeniu pierwszego segmentu. Rozmowa toczy się w języku niemieckim.

Sekwencja 10 Ludwik Hagno siedzi na ławce przy płocie. Trzyma głowę opartą o rękę. Z offu opowiada, że chce jeszcze pracować w ogrodzie. Martwi się, co się z nim stanie, kiedy przyjdzie do wyprowadzki

Sekwencja 11 Mężczyźni przy biurku. Rozmawiają o stawianiu rusztowania i konstrukcji komina. Jerzy Domagała rozrysowuje konstrukcję na kartce.

Sekwencja 12 Ludwik Hagno filmowany w planie amerykańskim siedzi na ławce. Mówi,z offu że jak chcą mu zabrać ziemie, to niech oddadzą w zamian to samo. Nie chce luksusów. Jest stary, chce skończyć swoje życie w swoim domu. Rozumie, że fabryka jest potrzebna, ale dlaczego na gruntach rolnych, które są wykorzystywane przez rolników.

Sekwencja 13 Mężczyźni w biurze dyskutują nad projektem. Jerzy Domagała rysuje, a drugi nanosi poprawki.

Sekwencja 14 Ludwik Hagno mówi o ilości towarów w sklepach, dla niego jedna koszula wystarczy na rok. Zauważa, że chleba się tak nie produkuje. Mężczyźni siedzą w biurze.

Sekwencja 15 Wzdłuż płotu idzie dwóch mężczyzn. Jednym z nich jest Ludwik Hagno. Mężczyźni robią pomiary gospodarstwa. Jeden z mężczyzn zapisuje wyniki pomiaru. Mierzenie podwórza gospodarstwa Hagno. Jeden z mężczyzn pali papierosa. Oglądają gospodarstwo. Pojawia się Helena Hagno. Mężczyźni dokonują pomiarów. Jeden z nich zapisuje wyniki. Rozgląda się, gdy drugi mierzy. Słuchać szczekanie psa. Mężczyźni podają sobie wyniki pomiarów. Monolog z offu: Ludwik Hagno opowiada, ze w młodości pracował w fabryce żeliwa. Zarabiał tam nieźle. Miał szczęście, że miał pracę, bo jego bracia byli bezrobotni. Pracował też w powiatowym zarządzie drogowym. Pobudował się z tego, co zarobił i pożyczył, bo zawsze marzył o mieszkaniu na wsi.

Sekwencja 16 Zbliżenie na kapliczkę z wyrzeźbionym w drewnie wizerunkiem Matki Boskiej z Dziciątkiem. Muzyka z offu: pieśń maryjna. Kamera wykonuje ruch pionowy i pokazuje krzyż, z figurą Chrystusa. Następnie pokazuje drogę, którą jadą ciężarówki, dookoła plac budowy. Ludwik Hagno opowiada o krzyżu przy drodze, która przypomina, że kiedyś to była tylko polna droga, po której jeżdżono furmankami. Krzyż ufundowała jedna z kobiet ze wsi. Za mówiącym Ludwikiem Hagno przejeżdżają samochody. Mężczyzna jest pełen podziwu dla nowoczesnej techniki.

Sekwencja 17 Koparka na budowie. Dwóch mężczyzn – inżynierów budowy idzie rozmawiając. Zbliżenie na pracujący silnik. Dwóch robotników siedzi, jedne z nich odpala papierosa. Trzech mężczyzn w kaskach przygląda się pracującej maszynie. Zbliżenie pracującego silnika. Inżynierowie idą po placu budowy, podjeżdża dźwig. Ujęcie wywrotki z piachem. Ludwik i Maria Hagno prowadzą drogą krowy. Przeprowadzają je przez skrzyżowanie i wchodzą na błotnistą drogę rozjeżdżona przez maszyny budowlane. Schodzą na bok, by ustąpić miejsca ciężarówce. Prowadzą dalej krowy. Muzyka: Wiejska przyśpiewka o pasaniu bydła.

Sekwencja 18 Ludwik w domu opowiada jak po wojnie organizowali związki pracowników drogowych. Został wówczas przewodniczącym związków. Zbliżenie na wiszące kubki. Kredens. Kuchenka z garnkiem. Łóżko. Żona i córka słuchają Ludwika siedząc przy kuchennym piecu. Córka głaszcze kota. Ludwik opowiada że piastował stanowisko przewodniczącego przez 16 lat.

Sekwencja 19 Kontrola placu budowy przez inżynierów i projektantów. Rozmawiają ze sobą. Oglądają montaż rur w kotłowni. Rozmawiają z robotnikami. Zbliżenie na odkręcanie zaworu. Ujęcia rozmawiających na ludzi. Jeden z mężczyzn pali papierosa. Dyrektor ogląda postępy przy budowie. Projektanci rozmawiają ze sobą w języku polskim i niemieckim.

Sekwencja 20 Targ wiejski. Zbliżenie na ręce. W tle słychać rozmowę przekupek .Mężczyzna pokazany na tle wiejskich chust. Staruszka niesie skrzynkę na głowie. Dwie kobiety rozmawiają. Maria Hagno mierzy czapkę. Helena Hagno ogląda damskie torebki. Z offu Helena Hagno kobieta opowiada, że nie ma męża ani dzieci, zarabia mało i nie wie, czy wychowałaby za to dziecko. Zarabia 1400 zł i jej samej to starcza na życie. Helena ogląda koronkowe serwety. Z offu mówi, że nawet teraz mogłaby jeszcze wyjść za mąż. Helena przechadza się po targu. Ogląda chusty. Zbliżenie rozłożonej na straganie biżuterii. Helena mierzy jeden z pierścionków. Z offu mówi, że jak rodzina się przeprowadzi do miasta to będzie miała urlop i będzie mogła pojechać na wczasy. Nie będzie tyle pracy bo nie będzie gospodarki. Helena ogląda drewniany ubijak do masła. Z offu Helena snuje plany dotyczące urządzania nowego mieszkania Ogląda przedmioty rozłożone na wystawie. Z offu Helena opowiada o tym, że jak wybudują zakład, to ona przyjdzie do niego do pracy, bo dyrektor fabryki jej to obiecał. Helena ogląda maselnicę. Sprzedawca podaje Helenie drewniany wieszak. Zbliżenie twarzy dwóch staruszek. Słychać głos sprzedającego. Ujęcia ludzi na targu. Duża grupa osób przed stoiskiem z gramofonem. Kobieta obsługująca stoisko zmienia płytę. Zbliżenie obracającej się pocztówki grającej. Muzyka: Przyśpiewka ludowa o pasaniu bydła

Sekwencja 21 Ludwik Hagno demontuje drewniane ściany stodoły. Pojedyncze deski rzuca na ziemię. Na teren gospodarstwa wjeżdża spychacz i niszczy studnię. Następnie spychacz kieruje się w stronę sadu. Ludwik Hagno pomaga demontować ogrodzenie. Z offu Hagno wspomina, że zapamiętał z młodości nauki kościelne, że kiedyś zapanuje na świecie jeden pasterz i jedna będzie owczarnia. Jego zdaniem to proroctwo ziszcza się właśnie teraz, kiedy powstają międzynarodowe budowy i znikają granice państw. Przed domem widać plac budowy w palnie ogólnym. Plac budowy w planie totalnym. Wjeżdżają na niego samochody budowlane, nie ma już śladu po wiejskim krajobrazie.

Sekwencja 22 Plansza z napisem: Jak wynika z dotychczasowych założeń realizacja budowy przędzalni bawełny zakończona zostanie do końca 1974 r. Produkcja przędzalni obejmować będzie 12500 ton przędzy bawełnianej rocznie, która dzielona będzie w równych częściach między obie strony… Były rolnik i robotnik drogowy Ludwik Hagenow otrzymał od państwa polskiego odszkodowanie oraz nowy dom.

Tyłówka Napisy: 1. Mitarbeit współpraca Janusz Czapla Józef Cyrus 2. Kameraassistenz As. Operatora Herwig Gerlach Hartmut Schulz 3. Ton Dźwięk Hannes Brennwald Tadeusz Pałczyński Jochen nov Zweidorff 4. Produkcja Rainer Gericke Gunter Schonfeld Janusz Strelcow 5. Schnitt Montaż Karin Doring Kamera Zdjęcia Eberhard Geick Regie Reżyseria Gunter Hoffmann

Słowa kluczowe:

BUDOWA
KOBIETY W ŚRODOWISKU WIEJSKIM
PLAC BUDOWY
PRL
PRZĘDZALNIA
ROLNIK
WIEŚ