Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Głód

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Glod
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1976
Długość materiału 
00:11:23
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Głód

Opisy:

Film dokumentalny o poetce Krystynie Kwiatkowskiej. Artystka opowiada o swojej miłości do bluesa i teatru, a także recytuje własny wiersz pt. „Głód”.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Jasna ściana, czarny napis: 1. GŁÓD Muzyka.
SEKWENCJA 1 Seria ujęć ukazujących psy biegające po zaśnieżonym podwórku kamienicy; oddają mocz na kubeł ze śmieciami, obwąchują ziemię, szukają czegoś do jedzenia. Na murze niewielkiego budynku znajdującego się na podwórku widoczny wymalowany biały napis „Ł.K.S.”. Kiedy psy biegną w kółko, kamera wiruje wokół własnej osi, ukazując z niskiego kąta ściany i okna kamienicy. Ostatnie ujęcie zastyga w stopklatce ukazującej biegnącego po śniegu psa. Muzyka ilustracyjna.
SEKWENCJA 2 Na ścianie wisi plakat do spektaklu Jerzego Grotowskiego. Pod nim – obraz o charakterze religijnym. Poniżej, na łóżku leży kobieta przeglądająca książkę ze zdjęciami. Kamera wędruje po pokoju, ukazując na tle półki z książkami siedzącą przy stoliku inną kobietę czytającą gazetę i palącą papierosa. Na drugim łóżku, przy ścianie, na której znajdują się zdjęcia koni i proporczyki (na jednym z nich widoczny napis „KLUB AZS ŁÓDŹ”), siedzi kobieta w okularach i rozkłada na pościeli pasjansa; za nią leży radio. Zbliżenie na plakat Teatru STU. Obok wisi grafika – biały rysunek na czarnym tle; widoczny napis „ST PSTRĄG ŁAŹNIA PAROWA”. Kamera zbliża się do szyby okna, ekran zalewa biel. Pozioma panorama ukazująca zaśnieżone dachy budynków miasta w planie totalnym. Monolog z offu: Kobieta opowiada o wyjeździe z rodzicami na Hel, do Juraty. Mówi, że miała wtedy siedem lat i bardzo źle zniosła podróż. Dodaje, że zupełnie nie pamięta Gdańska, co uważa za dziwne, zważywszy, że w przyszłości miasto to miało nabrać dla niej szczególnego znaczenia. Mówi, że zaraz po dotarciu na miejsce udali się nad morze; rodzice zostali na wydmach, ona im się wyrwała i pobiegła zanurzyć rękę w dużym i szumiącym czymś, czego wówczas nie potrafiła jeszcze określić. Muzyka.
SEKWENCJA 3 Nakładające się na siebie ujęcia filmowanych w zbliżeniach zaśnieżonych torów kolejowych, filmowanego z niskiego kąta podwozia jadącego pociągu oraz filarów wiaduktu. Widok z niskiego kąta na balustradę nad wiaduktem, przy której idą ludzie. Monolog z offu: Kobieta mówi, że bluesa nauczył ją jeden z przyjaciół, który bardzo często używał tego słowa. Tłumaczy, że kiedy on wymawiał to słowo, poczuła, co to jest blues – dopiero jak tych parę rzeczy nałożyło się na siebie: morze, dworzec kolejowy, niektóre wiersze Edwarda Stachury, niektóre stare nagrania bluesowe. Mówi, że dla niej blues to droga, która zawsze prowadzi nad morze. Muzyka.
SEKWENCJA 4 Seria ujęć ukazujących drzewo, śnieg i kruki – siedzące na gałęziach lub szukające pożywienia w śniegu. Monolog z offu: Kobieta mówi, że dla niej do bardzo niedawna samotność to był głód – uczuć, ludzi. Dodaje, że to uczucie nasiliło się w okresie, kiedy nie udał się jej spektakl. Zauważyła, że ludzie nie chcą tego robić; nie zależy im na tym, jest to dla nich obce, chłodne. Muzyka.
SEKWENCJA 5 Seria ujęć ukazujących leżącą w śniegu taśmę filmową oraz grupę dzieci, która wyciąga ją ze śniegu i pali w ognisku. Dzieci śmieją się i rozwijają bądź zwijają rolki taśmy. Ujęcia te przeplatają się z dwoma innymi, przedstawiającymi wychodzącą z czyjegoś mieszkania postać ubraną, poruszającą się jak Chaplinowski tramp i wywijającą w powietrzu laseczką. W pierwszym z nich za wychodzącym trampem wygląda z mieszkania kobieta, po czym zamyka drzwi; w drugim – tramp przechodzi przez jezdnię, mijają go przechodnie, a on przygląda się witrynie sklepu, po czym na chwilę znika z pola widzenia, kiedy jezdnią przejeżdża tramwaj. Tramp odchodzi od witryny i spaceruje dalej chodnikiem; mijająca go starsza kobieta w chuście obraca się za nim. W ostatnim ujęciu dzieci ciągnące po śniegu zwoje taśmy filmowej znikają za rogiem. Monolog z offu: Kobieta mówi, że w kinie też zdarzają się sytuacje, kiedy granica pomiędzy żywym i martwym na moment się zaciera; są to sytuacje bardzo szczególne – takie, przed którymi nie można uciec w żaden sposób. Wspomina polski film „Twarz anioła”, i scenę śmierci dzieci w obozie koncentracyjnym. Widz filmowy czuje się bezradny wobec obrazu, który ogląda. W teatrze natomiast ma możliwość wtargnięcia w to, co się dzieje; może choćby wejść na scenę i mieć przed sobą żywego człowieka. Muzyka (w tle drugiego ujęcia z trampem fragment Richard Strauss – Also sprach Zarathustra, op. 30)
SEKWENCJA 6 Seria statycznych ujęć w planie ogólnym ukazujących zrujnowana kamienicę, sklejonych w taki sposób, aby ukryć cięcia montażowe. W pozbawionych szyb oknach widzimy przechadzającą się z założonymi rękami kobietę, która pojawia się co chwilę w innym oknie, także na piętrze. Monolog z offu: Kobieta mówi, że bez teatru długo trudno jej żyć, brakuje jej kontaktu ze sceną i widzem. Mówi, że poezja wymaga samotności – teatr absolutnie nie; nie da się go wymyślić przy biurku. Muzyka.
SEKWENCJA 7 Kobieta stoi na tle wiszących, sklejonych ze sobą gazet i recytuje swój wiersz pt. „Głód”, trzymając w ręce papierosa; spogląda co pewien czas w obiektyw kamery. Ujęcie to przerywane jest przebitkami na ujęcia ukazujące mężczyzn rozłupującymi młotkami ceglany mur. Muzyka.
SEKWENCJA 8 Seria ujęć ukazujących różnych ludzi stojących na ulicy bądź zmierzających gdzieś, zajętych swoimi sprawami. Zaśnieżoną jezdnią przejeżdżają ciężarówki. Muzyka.
TYŁÓWKI Jasna ściana, czarne napisy: wiesz pt. „GŁÓD” KRYSTYNA KWIATKOWSKA reżyseria FRANCI SLAK, współpraca URSZULA WOLSKA, ANDRZEJ MELLIN zdjęcia MAXIM FORD, współpraca JERZY RĘKAS opieka pedagogiczna ANDRZEJ BRZOZOWSKI, MAREK NOWICKI montaż JANINA OSTROWSKA, dźwięk ZBIGNIEW NOWAK, kierownik grupy produkcyjnej BRONISŁAW CICHOŃSKI PWSFTviT 1976 Muzyka.

Słowa kluczowe:

  • BLUES

  • CHAPLIN CHARLIE (1889-1977)

  • KWIATKOWSKA KRYSTYNA (1953-2005)

  • PIES

  • POCIĄG

  • POEZJA

  • ŚNIEG

  • TAŚMA FILMOWA

  • TEATR

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x