Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Gołębie pocztowe

00:00.00

Informacje ogólne:

Identyfikator: Golebie_pocztowe
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1957
Długość materiału: 00:17:49
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Gołębie pocztowe

Opisy:

Film w poetycki sposób opowiada o przygotowaniach do konkurencji oraz o samych zawodach gołębi, które wypuszcza się na pełnym morzu niedaleko Szwecji by powróciły do swoich hodowców na Śląsk. Przede wszystkim przedstawia jednak więź łączącą spracowanych górników z ich ptakami, wobec której oficjalne zwycięstwo jest mniej istotne niż duma z najlepszych, najbardziej reprezentatywnych gołębi.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Czarne tło, na nim plansze: 1. PWSF przedstawia film p.t. 2. Gołębie pocztowe 3. Scenariusz i realizacja: Andrzej Dyja 4. Zdjęcia: Antoni Nurzyński 5. Film zrealizowany przy współpracy Zjednoczenia Polskich Hodowców Gołębi Pocztowych Dźwięki harfy.

SEKWENCJA 1 Ujęcia z kopalni węgla kamiennego, zrealizowane w ostrych kontrastach i półcieniach. Widok brył węgla na taśmie, zbliżenia na niedoświetloną sylwetkę mężczyzny. Zbliżenie na górników częstujących się z jednej paczki papierosami. Widok kołyszącej się na haku lampy. W ścieżce dźwiękowej odgłosy kopalni i muzyka orkiestrowa. Monolog z offu: Narrator mówi, że bohaterów tego filmu najłatwiej spotkać w przestworzach, natomiast najwięcej „przyjaciół gołębi” pracuje w kopalniach.

SEKWENCJA 2 Mężczyzna wychodzi na dach, trzymając jednolitą flagę. Widać pojedyncze ptaki w górze, które zaczynają się zlatywać widząc flagę. Ujęcie na mężczyzn oglądających trzymane ptaki, dzieci podają sobie gołębie wyjmowane z gołębnika. Jeden z nich zostaje wypuszczony do lotu. Ujęcie na niepełnosprawnego mężczyznę (dawniej górnika) w łóżku, któremu chłopiec przynosi kilka gołębi do obejrzenia. Ptaki umieszczane są w klatkach i transportowane, na przykład na rowerach. Ujęcie z góry na kolumnę rowerzystów. Ptaki po kolei są obrączkowane i rejestrowane. Ujęcie na mężczyzn przenoszących kolejne klatki z ptakami do pociągu. Monolog z offu: Narrator wyjaśnia, że na wiosnę gołębiarze wystawiają swoje najlepsze ptaki do konkursu. Następnie przedstawia cechy dobrego kandydata, takie jak mocne skrzydła czy oczy koloru lemoniady, które mają świadczyć o tym, że są najwytrwalsze i mają silny instynkt powrotu do domu. Ptaki mają za zadanie przelecieć przez całą Polskę i Bałtyk – wypuszczane są przy brzegu Szwecji i mają powrócić na Śląsk. Dźwięki harfy.

SEKWENCJA 3 Ujęcie na statek na pełnym morzu i zestawiane na zasadzie kontr ujęć sceny z kopalni: zbliżenia na młot pneumatyczny wwiercający się w bryły węgla, na twarze kolejnych z górników wykonujących swoją pracę, bryły węgla na taśmie, mężczyzn w czasie przerwy czy wyjeżdżających już na powierzchnię. Na statku nadawany jest komunikat „Uwaga, uwaga, przygotować się”. Ptaki zostają wypuszczone w powietrze, stadnie kołują wokół łodzi. Marynarze obserwują gołębie. Górnicy po wyjściu z kopalni od razu patrzą wyczekująco w niebo. Ujęcie na mężczyznę stojącego w pagórku z lornetką oraz innych gołębiarzy wyczekujących powrotu ptaków. Widok na śląskie miasto z oddali. Ujęcie na ptaki siedzące na dachu. Monolog z offu: Narrator wymienia ponownie cechy dobrego gołębia, które sprawią, że bez odpoczynku dolecą do od brzegów Szwecji domów na Śląsku. Gołębie wypuszczone z klatek na statku kołują, bo na pełnym morzu trudno im złapać kierunek; będą lecieć około 8 godzin. Narrator opisuje zagrożenia czyhające na ptaki: silne wiatry, chmury burzowe, jastrzębie, zamoknięte skrzydła. Muzyka orkiestrowa (harfa).

SEKWENCJA 4 Ujęcie na górnika powracającego po pracy do domu. W tle osiedle śląskich ceglanych domów. Zamiast jeść podany przez żonę obiad, wyciąga talerz z ziarnami i wychodzi czekać na swojego gołębia.. Ujęcia portretowe na wyczekujących hodowców. Jeden z nich przechadza się po dachu, jakaś kobieta wygląda ku górze przez okno, dzieci grają w piłkę, niepełnosprawny mężczyzna rzuca ziarno gołębiom. Zbliżenia na jednego z ptaków. Widok na miasto z góry. Ujęcie na mężczyznę z lornetką na pagórku, który nagle zbiega zboczem i wsiada na motocykl. Pędzi przez miasto, za nim biegną dzieci. Monolog z offu: Narrator mówi o wierze gołębiarzy w ich ptaki i o niepewności towarzyszącej wyczekiwaniu. Dźwięki harfy.

SEKWENCJA 5 Mężczyzna stojący na dachu rozgląda się niespokojnie, paląc papierosa. Na tle nieba widać samotnego ptaka, który kołuje nad dachami. Mężczyzna poprawia czapkę, ptak ląduje na desce wychodzącej poza krawędź dachu. Gołębiarz skrada się by pochwycić ptaka i zdjąć mu obrączkę, ale nie udaje mu się. Schodzi na dół, wyciąga strzelbę by zestrzelić zwycięskiego gołębia. Widać jednak, że nie ma serca tego zrobić tracąc tym samym szansę na zwycięstwo. Przebitki na pozostałych, wyczekujących hodowców. Przylatuje całe stado ptaków, co oznacza że oficjalnego zwycięzcy nie będzie. Mężczyźnie udaje się złapać gołębia, którego czule tuli. Ujęcie na kołujące stado gołębi. Monolog z offu: Podekscytowany narrator mówi o przylocie prawdopodobnego zwycięzcy i staje się niejako głosem hodowcy, który przemawia do ptaka by oddał obrączkę. Narrator mówi, że ważniejsze od tytułu zwycięzcy i bitych rekordów jest więź łącząca ptaki z ich hodowcami. Muzyka orkiestrowa.

TYŁÓWKA Czarne tło, na nim plansza z napisem „koniec”.

Słowa kluczowe:

FILM POETYCKI
GOŁĘBIARZE
GOŁĘBIE
GÓRNICY
HODOWCY
KONKURS
KOPALNIA
LOT
MORZE
PODZIEMIE
PTAKI
ROWERY
ROWERZYŚCI
STATEK
ŚLĄSK
WĘGIEL
ZAWODY