Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Kompleks nosa

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Hanka
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1972
Długość materiału 
00:12:17
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Kompleks nosa

Opisy:

Dokumentalny portret kobiety cierpiącej z powodu kompleksów związanych z wyglądem.

Twórcy:

Sekwencje:

SEKWENCJA 1 Tytuł: „Kompleks nosa”. Zbliżenie na dłonie rysującej kobiety: w kadrze widać blat biurka, ołówki, kartki, nożyczki, papierosy i temperówkę. Kobieta rysuje nos, po czym przykładając ołówek kreśli prostą kreskę – poprawiając kształt nosa z garbatego na prosty. Powolna panorama, która ukazuje leżące po drugiej stronie stołu Reprodukcje antycznych rzeźb, magnetofon szpulowy i papierosy. Dźwięk: skomlenie psa.
SEKWENCJA 2 Kobieta siedzi przy stole i wzywa psa, którego głaszcze, po czym odpala papierosa i włącza nagrywanie w magnetofonie szpulowym. Od tego momentu zaczyna się monolog, który będzie stanowił większość filmu. Początkowo kobieta mówi o tym, że „wszyscy rodzice chcą, aby ich dziecko było ładne”, że uroda jest ważniejsza od innych cech. Zwraca uwagę na to że, mówiąc o małych dzieciach ludzie mają tendencję do zauważania defektów: zeza, wystających zębów czy za dużego nosa. Zauważa też, że dziecko, które często słyszy, że ma za duży nos zaczyna traktować to bardzo poważnie i tak rodzi się kompleks. Dźwięk 100%.
SEKWENCJA 3 Zbliżenie na nagrywający magnetofon. Portret kobiety. Opowiada o tym, że osoba z dużym nosem odczuwa dyskomfort. Wylicza sytuacje, w których czuła się niepewnie. Dźwięk 100%.
SEKWENCJA 4 Zbliżenie na psa. Portret kobiety. Opowiada o tym, że osoby zakompleksione bardzo boją się podejmowania w towarzystwie tematu ich wyglądu. Kobieta bierze łyk napoju z filiżanki. Zdjęcia antycznych rzeźb. Portret kobiety. Opowiada o swoich problemach w związku. Przebitki na psa i na biurko. Dźwięk 100%.
SEKWENCJA 5 Napis: Jedyna rada: operacja kosmetyczna. Portret kobiety po operacji. Opowiada o motywacji do przeprowadzania operacji kosmetycznej. Mówi też o ludziach, którzy w ostatniej chwili rezygnują z operacji. Głaszcze psa. Wspomina o kolejnym problemie: kiedy w szpitalu ktoś z za dużym nosem widzi ludzi pokrzywdzonych w inny – często dużo bardziej dotkliwy – sposób. Na koniec kobieta opowiada o tym, jak się czuje człowiek po operacji, następnie odpala papierosa. Dźwięk 100%.
SEKWENCJA 6 Zdjęcia kobiety z profilu lewego i prawego zrobione przed operacją. Kobieta po operacji plastycznej idzie ulicą wśród przechodniów i wśród widzów na widowisku plenerowym. Muzyka: IX Symfonię Beethovena.
TYŁÓWKI Reżyseria: Jerzy Kołodziejczyk, Zdjęcia: Krzysztof Bobrowski, Współpraca: Ryszard Lenczewski, Opieka pedagogiczna: Jerzy Bossak, Tadeusz Wieżan, Dźwięk Maria Sinarska, Montaż Wiesława Owczarek, Kierownik grupy zdjęciowej: Józef Siwek, PWSFTviT 1972. Muzyka: IX Symfonię Beethovena.

Słowa kluczowe:

  • KOBIETA

  • MAGNETOFON SZPULOWY

  • NOS

  • OPERACJA PLASTYCZNA

  • PIES

  • PIĘKNO

  • RYSUNEK

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x