Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Jak co dzień ...

Informacje ogólne:

Identyfikator: Jak_co_dzien
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1955
Długość materiału: 00:12:01
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film opowiada o tysiącach ludzi, mieszkających w małych, podwarszawskich miejscowościach, którzy każdego dnia zmagają się z trudem dotarcia do pracy w stolicy. Ich dzień zaczyna się wcześnie rano – muszą dostać się do miasta, choć każdy środek komunikacji ma swoje wady.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Na tle panoramy Warszawy z Wisłą w pierwszym planie pojawiają się plansze: 1. Jak co dzień… 2. Scenariusz i reżyseria: Kazimierz Karabasz, zdjęcia: Zbigniew Karpowicz 3. Asystenci: Władysław Ślesicki, Nikola Todorow, Karol Dąbrowski 4. Produkcja: Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa 1954/55 Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 1 Ujęcie wschodzącego słońca nad miasteczkiem, ulica z rzędami budynków, widok z góry na dachy. Osiedle powoli budzi się do życia. Spomiędzy domów na ścieżkę wychodzi kobieta, z jednego z domów inna kobieta wynosi pościel i wiesza ją na płocie, mężczyzna pompuje wodę do wiadra. Ujęcie wody wypływającej z pompy. Monolog z offu: Narrator informuje że jest to jedno z podwarszawskich osiedli, gdzie dzień zaczyna się znacznie wcześniej niż w mieście. Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 2 Kamera spogląda z góry na peron dworca kolejowego, nadjeżdża pociąg. Kłębią się ludzie, próbują wsiąść do przepełnionego pojazdu, maszynista wychyla się, by sprawdzić czy może ruszać. Zbliżenie na koła pociągu, bucha para, pojazd z wolna rusza. Ujęcie z góry na trzymających się okien i drzwi ludzi, którzy nie zmieścili się do środka, ktoś jeszcze próbuje dołączyć do tego grona, choć nie ma już miejsca. Na dachu ostatniego wagonu stoi mężczyzna. Kamera spogląda z góry na oddalający się pociąg. Ujęcie jadących na rowerach mężczyzn, ludzie na przyczepach samochodów transportowych. Tłum wsiadający do autobusu, część ludzi zostaje na przystanku, inni próbują uczepić się drzwi. Monolog z offu: Narrator opowiada o sposobach docierania mieszkańców podmiejskich terenów do Warszawy i ich codziennych zmaganiach ze środkami komunikacji. Odgłosy otoczenia, dźwięki pociągu, szum rozmów. Muzyka orkiestrowa

SEKWENCJA 3 Widok pary buchającej z komina lokomotywy. Pociąg stoi w polu, ludzie kłębią się wokół niego, zbliżenie na maszynistów, na koła pojazdu, na zniecierpliwionych postojem ludzi. Semafor nie pozwala ruszyć. Narrator opowiada o koniecznych postojach pociągów, które przedłużają drogę spieszącym się ludziom. Odgłosy otoczenia, brak muzyki.

SEKWENCJA 4 Ujęcia spieszącego pociągu elektrycznego, zbliżenie na szyny i koła. Animowana mapka linii kolejowych prowadzących do stolicy. Ludzie oczekujący na peronie, wsiadający do wagonów. Ujęcie ludzkich nóg idących w różnych kierunkach. Biegnący pasażerowie, konduktor daje znak odjazdu, pociąg rusza. W polu kolej elektryczna wyprzedza stojący pociąg podmiejski z tradycyjną lokomotywą parową. Monolog z offu: Narrator opowiada o zaletach kolei elektrycznej, która w szybki sposób pozwala dotrzeć do Warszawy 150 000 tysiącom ludzi każdego poranka. Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 5 Kamera spogląda z dołu na grupę mężczyzn naprawiających trakcję kolejową, pracownicy na wysokościach konserwują linie. Konduktor daje znak do odjazdu pociągu, powoli ruszają się koła lokomotywy. Powrót do mechaników, tym razem poruszających się na platformie wzdłuż linii trakcyjnej, doglądających każdego szczegółu. Mężczyźni pokazani w półzbliżeniach, skupieni na pracy. Obok przejeżdża pociąg elektryczny, mechanik na wysokości pracuje dalej. Konduktor macha chorągiewką - daje znak do odjazdu pociągu i zakończenia konserwacji linii. Mężczyźni czym prędzej schodzą z wagonu. Monolog z offu: Narrator opowiada o tym, jak ważna jest odpowiednia konserwacja sieci trakcyjnej i jak niebezpieczne są jej awarie, czy korki na trasie. Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 6 Pociąg wjeżdża na stację. Tłum ludzi stoi na peronie, część z dala widzi pojazd i biegnie ku niemu. Zbliżenie na składający się pantograf na dachu wagonu. Kamera spogląda na konduktora i maszynistę, po czym wraca do obrazu pantografu, tym razem rozkładającego się. Pracownik kolei daje zgodę na odjazd, spóźnieni pasażerowie próbują jeszcze dogonić pociąg. Monolog z offu: Narrator opowiada o działaniu stacji przesiadkowych i sprawnej komunikacji kolejowej. Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 7 Nastawnia kolejowa. Zapalająca się lampka z napisem „zakłócenia” i dźwięk dzwonka oznajmiają usterkę. Pracownik kolei staje przy ścianie urządzeń, nastawia pokrętła. Zbliżenie na wskazania amperomierza. Pociąg mknie po torach – kamera spogląda na drogę z kabiny maszynisty. Mężczyzna siedzi w lokomotywie rejestrując nadchodzące z centrali komunikaty, pilnuje trasy. Ujęcie trakcji. Stłoczeni w wagonach podróżni nie są świadomi problemów, bo te są rozwiązywane na bieżąco. Pociągi mijają się na trasie. Pojazd podąża dalej swoją drogą, ujęcia podróżnych, kolejne mijające się pociągi. Pasażerowie czytają gazety, siedzą, stoją, podróżują bez trosk. Miasto widziane przez szybę wagonu, przejeżdżający pociąg, ujęcie na ludzi w wagonie. Ściemnienie. Monolog z offu: Narracja dotyczy niespodziewanych usterek na kolei i szybkiego mechanizmu radzenia sobie z nimi dla dobra i komfortu podróży pasażerów. Dźwięki otoczenia, dźwięk dzwonka alarmowego, szum pociągu, głos dyspozytora.

SEKWENCJA 8 Kamera obserwuje wjeżdżający na stację pociąg z góry, z perspektywy schodów. Ludzie tłumnie wysiadają. Ujęcie pojazdu przy peronie, podróżni wychodzą z pociągu, kłębią się na schodach. Kamera spogląda na nich z dołu, przez szpary między stopniami. Wjeżdża kolejny pociąg. Zbliżenie na zegar. Tłum nie zmniejsza się, jedni pasażerowie odchodzą, zaraz za nimi pojawiają się następni. Ujęcie z góry na dworzec kolejowy. Kiosk z gazetami, sprzedawca podaje prasę spragnionym informacji ludziom. Przejeżdżający tramwaj wiezie ich dalej do miejsc pracy, starsza kobieta wystawia swój stragan z kwiatami, ujęcie z góry na ruch uliczny. Monolog z offu: Narrator opowiada o tysiącach ludzi, którzy co rano docierają do pracy z podwarszawskich miejscowości. Ich dzień zaczyna się znacznie wcześniej niż dzień mieszkańców stolicy. Muzyka orkiestrowa.

TYŁÓWKA Ściemnienie. Pojawia się plansza z napisem KONIEC. Muzyka orkiestrowa.

Słowa kluczowe:

AUTOBUS
DWORZEC KOLEJOWY
KOLEJ ELEKTRYCZNA
KOLEJ PODMIEJSKA
KONDUKTOR
LOKOMOTYWA
MASZYNISTA
MECHANIK KOLEJARZ
MIASTO
PASAŻER
PERON
POCIĄGI
PODRÓŻNY
PORANEK
PRACA
ROWER
STOLICA
TERENY PODMIEJSKIE
TRAKCJA
TRANSPORT ZBIOROWY
WAGON
WARSZAWA