Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Każdy jeden z ...

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Kazdy_jeden_z
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1976
Długość materiału 
00:05:46
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
barwny
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Każdy jeden z ...

Opisy:

Film opowiada o robotniku, pracowniku gazowni, który ciężko pracował całe życie. Pogodzony ze swoim losem, stara się być zadowolonym z tego, co ma.

Twórcy:

Sekwencje:

SEKWENCJA 1 Z oddali nadchodzą robotnicy w kaskach. Jeden siedzi przy taczce, za którą unosi się biały dym. W centrum kadru znajdują się tory kolejowe. Siedzący mężczyzna dołącza do zbliżającej się grupy. Wspólnie skręcają do wejścia jednego z budynków. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że kiedy znalazł pracę w gazowni i zobaczył tamtejszy kurz i dym, pomyślał, że długo tam nie zabawi. Jednak z dnia na dzień wciągał się, aż przestał sobie zdawać sprawę, jak jest tam ciężko. Dźwięk: Rytmiczny, metaliczny odgłos prawdopodobnie wydawany przez maszynę.
CZOŁÓWKA Ciemna plansza, żółte napisy: 1. - 1976 PWSF, Tv i T - przedstawia film 2. KAŻDY JEDEN Z… 3. scenariusz i reżyseria – MICHAŁ MARYNIARCZYK II - reżyserii Dźwiek: Rytmiczne stukanie metalu.
SEKWENCJA 2 Ekran wypełnia tablica zapełniona liczbami i godzinami. W kolejnym ujęciu woda skapuje po zardzewiałym zaworze. Seria ujęć ukazujących robotników przy pracy w gazowni: dokładają węgiel do paleniska.. Ujęcie z wysokiego kąta ukazujące wjeżdżający wagon z płonącym węglem. Zbliżenie na koła przesuwającego się pojazdu. Robotnik metalowym prętem naprawia ubytki w ścianie paleniska. Inny zamiata węgiel, który spadł na ziemię, jeszcze inny polewa parującą ziemię wodą z węża. Wagon wjeżdża ponownie. Duże zbliżenie na zniszczoną twarz robotnika gazowni: nos oko i dotykające twarzy palce bohatera. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że od dziesiątego roku życia nie miał ojca. W domu zostało ich sześcioro; opuścił go więc, myśląc, że tak będzie mu łatwiej. Bywał na służbie, poniewierał się, imał się różnych zajęć aby przeżyć. Ostatecznie trafił do gazowni w Łodzi.
SEKWENCJA 3 Pomiędzy torami płoną kawałki węgla, które wypadły podczas transportu. Robotnicy metalowymi prętami układają paliwo w palenisku, lecą na nich iskry. Co jakiś czas jeden z nich przywozi na wózku kolejny ładunek węgla i wrzuca do pieca. Duże zbliżenie na oczy bohatera; jego czoło i nos są brudne od sadzy. Monolog z offu: Mężczyzna wspomina, że nie zdobył wykształcenia, ponieważ jego ojciec wykształcenia nie cenił. On sam, będąc młodym i silnym, myślał, że skoro potrafi pracować, to wszędzie znajdzie pracę.
SEKWENCJA 4 Z góry spadają do paleniska rozżarzone węgle. Robotnicy w ochronnych goglach uszczelniają ściany pieca. Prętami rozgarniają rozżarzone węgle. Zamiatają węgiel, który spadł na ziemię. Duże zbliżenie na pomarszczone, brudne od węglowego pyłu czoło i spuszczone oczy bohatera. Monolog z offu: Mężczyzna opowiada, że wynajmował pokoje, pracował; dokończył podstawówkę i chciał się uczyć dalej. Z żoną wyremontowali suterenę, w której żyli dziesięć lat. Kiedy pojawił się syn, odłożył szkołę na później. Żona była chorowita, nie pracowała; następnie pojawiła się córka. Pracował na dwie zmiany; nie było czasu na naukę. Kiedy wreszcie jakoś im się ułożyło, na naukę było już za późno.
SEKWENCJA 5 Robotnicy ładują węgiel łopatami do wagonu. Ze zbiorników buchają wysokie strumienie iskier. Na zewnątrz zakładu widoczne metalowe konstrukcje w obłokach dymu. Robotnicy wciąż pracują. Na zewnątrz przejeżdża dymiący wagon. Widok przez kwadratowy szyb paleniska, którym płonie ogień. Zbliżenie na klepsydrę, w której przesypuje się piasek. W kolejnym ujęciu w oddali na ścianie widoczny tykający drewniany zegar. Przerwa w pracy. Zbliżenie na oparte na nogach złączone dłonie bohatera. W półzbliżeniu ukazany patrzący przed siebie bohater siedzący w kasku na głowie. W kolejnych ujęciach, w dalekich planach, ukazani pozostali inni robotnicy. Bohater pali papierosa. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że wie, że ciężko pracuje przez całe życie, ale nie żałuje tego, bo chciał, żeby jego dzieci nie pracowały tak ciężko jak on; chciał im dać to, czego nie dał mu jego własny ojciec. Żeby mogły skończyć szkołę i uczyć się dalej i nie miały kiedyś żalu do ojca, tak jak on czasami.
SEKWENCJA 6 Jeden z robotników przesuwa wrota hali fabrycznej. Widok na wagon jadący w górę po metalowej konstrukcji. Ujęcie z niskiego kąta ukazujące fragment zewnętrznej konstrukcji gazowni oraz stojący obok wysoki komin. Kolejne ujęcie z niskiego kąta ukazuje metalowe konstrukcje na tle nieba. W półzbliżeniu pojawia się bohater, uśmiechający się lekko, tym razem ubrany do wyjścia, z czapką na głowie. Seria ujęć ukazujących zakład i unoszący się z niego dym. Ujęcie z góry: po metalowej konstrukcji wjeżdża po woli na górę dymiący wagon. W dole widoczny odchodzący robotnik. Monolog z offu: Mężczyzna mówi, że miewa myśli, aby uciec od tego wszystkiego, jednak później pyta się siebie samego, po co. Mówi też, że trzeba być zadowolonym z tego, co się ma – na inne życie już go nie stać, trzeba się więc pogodzić z takim, jakie jest.
TYŁÓWKI Ciemne plansze, żółte napisy: 1. zdjęcia – LESZEK WINNICKI III-operatorski 2. opieka pedagogiczna - KAZIMIERZ KARABASZ, MAREK NOWICKI

Słowa kluczowe:

  • GAZOWNIA

  • ŁÓDŹ (POLSKA)

  • ROBOTNICY

  • WĘGIEL

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x