Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Kierowcy PKS

Informacje ogólne:

Identyfikator: Kierowcy_PKS
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1951
Długość materiału: 00:14:13
Nośnik wyjściowy: kaseta BetaCam
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film opowiada o transporcie publicznym w Polsce Ludowej. Wychwala ciężką i odpowiedzialną pracę kierowców autobusów, przytaczając cztery indywidualne historie przodowników pracy, ale także w szerszej perspektywie pokazując, iż wszystkim pracownikom PKS zależy na dobrze wykonywanych zadaniach, dających satysfakcję, co wynika z nowego modelu pracy i jest właściwe dla nowego człowieka pracy. Transport publiczny dociera wszędzie, w każdych warunkach, przyczyniając się do ułatwienia obywatelom życia, a także odbudowy kraju w planie 6-letnim.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Widoczne z oddali światła samochodów ciężarowych, zachmurzone niebo, kadr lekko od dołu, w tle plansze: 1. Państwowo Wyższa Szkoła Filmowa przedstawia film 2. Kierowcy PKS 3. Scenariusz i realizacja: Aleksander Pfau 4. Zdjęcia: Roman Wionczek 5. Asytetnt reżysera: Tadeusz Chmielewski, asystent operatora: Tadeusz Roman, kierownik zdjęć: Józef Siwek 6. Kierownictwo produkcji: Donat Bilski, Leon Białas 7. „Transport i komunikacja muszą sprostać zadaniom wynikającym ze wzrostu produkcji przemysłowej i rolnej, z wielkiego rozwoju budownictwa i konieczności szerokiego powiązania komunikacyjnego dawnych i nowych ośrodków przemysłowych.” Hilary Minc Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 1 Widoczne z oddali światła samochodów ciężarowych skręcających po łuku. W następujących po sobie zbliżeniach, zza zalanej deszczem szyby twarze kierowców PKS. Ujęcie z wnętrza autobusu na kierowcę. Ujęcie na drogę, następnie na pasażerów pokazujących sobie wzajemnie coś za oknami. Widok na wznoszone szkielety budynków. Widoki na pola, mijane wozy zaprzęgnięte w konie. Zbliżenia na twarze pasażerów. Autobus PKS podjeżdża na przystanek, na którym oczekują ludzie. Pasażerowie wsiadają. PKS jedzie zarówno asfaltem, jak i żwirową drogą, wzdłuż której ktoś prowadzi krowy; jedzie przez kałuże jak i górskimi ślimakami. Wsiadają kolejni pasażerowie. Przebitka na trasę. Kolejne osoby wysiadają. Przebitka na znak „Stacja kolejowa Świdnik 9 km” Narrator mówi, że wóz PKS zjawia się tam, gdzie nie dochodzi kolej. Przez okna autobusu podawane są gazety (symbol cywilizacji, rozwoju, dostępu do informacji). Autobus jedzenie przez lasy i pola. Zbliżenie na koła autobusu. Przebitka na tłum ludzi usiłujący dostać się do wnętrza pojazdu. Monolog z offu: Narrator mówi o istotnej roli transportu, dzięki któremu możliwy jest przewóz ludzi, sprzętu, towarów; o odpowiedzialności związanej z pracą kierowcy i dumie z bycia trybikiem budownictwa socjalistycznego w planie 6-letnim. Narrator opowiada o istotności komunikacji państwowej w odbudowie kraju po wojnie, zacierającej różnice między wsią a miastem. Podaje dane statystyczne związane z planem 6-letnim (zwiększenie ilości autobusów).

SEKWENCJA 2 Zebranie, ujęcie ogólne na tłum kierowców PKS. Trwa zebranie. W ścieżce dźwiękowej płomienna przemowa o naprawianiu transportu: „skrócić czas załadunku”, „ograniczyć przestoje”, itp. Zbliżenie na twarz mówiącego i fragment transparentu na cześć Józefa Stalina. Jazda kamery wzdłuż słuchających mężczyzn, za nimi pojazdy z logiem Skody. Jeden z mężczyzn siedzących w tłumie podrywa się i wykrzykuje, że przestoje nie pozwalają wykonać planu i są rodzajem sabotażu. Inny mężczyzna przyłącza się, apelując do reszty. Przebitka na niezaładowane ciężarówki oraz siedzących przy nich bezczynnie mężczyzn. Tłum klaszcze. Zbliżenia na ludzi wykrzykujących: „Precz z biurokratami!”, „Przede wszystkim planowanie!” Ujęcie na grupę urzędników siedzących przy stole, kobieta notuje przebieg zebrania.

SEKWENCJA 3 Zbliżenie na teczkę z napisem „Protokół Narad Wytwórczych”. Osoby zgromadzone przy stole mówią o planowaniu transportu. Wybrzmiewa muzyka orkiestrowa. Na ujęciu mężczyźni rozwijający arkusze zatytułowane „Plan Eksploatacji”. W szybkich przebitkach widać zbliżenia na twarze telefonistek, wykręcane numery, wsiadających do samochodów mężczyzn, rysowanie wykresów, zbliżenia na koła, maszyny budowlane, ciężarówki dostawcze. W tle fragment rozmowy zaczynającej się od słów: „Halo, halo, PKS proszę”. Szybkie przebitki na twarze pracujących mężczyzn, załadowane przejeżdżające ciężarówki, kobietę za kierownicą, chłopaków układających ceglaną ścianę w trójkę, linię wysokiego napięcia. W ścieżce dźwiękowej meldunek wykonania planu. Załadowana ciężarówka z ludźmi na pace szybko mija wóz zaprzężony w konia – wizualny (tempo montażu) i dźwiękowy kontrast.

SEKWENCJA 4 Załadowany samochód ciężarowy PKS podjeżdża pod budynek Gminnej Spółdzielni/ Samopomocy Chłopskiej w Gniechowicach. Mężczyźni wypakowują worki, przy samochodzie stoją trzy odświętnie ubrane dziewczynki, z przejęciem obserwujące ich pracę. Ujęcie na uśmiechniętą twarz kierowcy. Narrator mówi, że to radość z wypełnionych zadań. Monolog z offu: Narrator mówi, że samochód po raz pierwszy przyjechał do wsi i jak wielce pomocne jest to w pracy lokalnych rolników i mieszkańców wsi. Ujęcie na mężczyzn naprawiających silnik w pojeździe. Samochód odjeżdża, przebitka na uśmiechniętych mężczyzn.

SEKWENCJA 5 Zbliżenie na twarz kierowcy prowadzącego pojazd. Ujęcie na mężczyznę pochylonego nad silnikiem, potem widzimy go z instrukcją obsługi w ręku oraz na zajęciach, gdzie wykłada się budowę silnika. Pełna sala pilnie słuchających uczniów. Powtórzone ujęcie na twarz mężczyzny za kierownicą. Monolog z offu: Narrator opowiada historię Tadeusza Ducha z Wrocławia – typowa historia kariery w PKS-ie, gdzie państwo umożliwia darmowe kształcenie i zdobywanie doświadczenia ludziom chętnym do pracy. „Dziś Tadeusz Duch jest jednym z przodowników, inicjatorem długofalowego współzawodnictwa…”.

SEKWENCJA 6 Dwa pojazdy skręcające w wąską, miejską uliczkę. Zbliżenie na twarz kierowcy autobusu, za nim widać tłum pasażerów. Zbliżenie na kierownicę. Szybki montaż z ujęć pokazujących milicjanta, sygnalizację świetlną, wąskie zakręty, zatłoczone skrzyżowanie, stopę przyciskającą pedał hamulca, ponownie milicjanta, znaki drogowe. Autobus jedzie przez mgłę, ponowne zbliżenie na twarz kierowcy. Ujęcie na znaki drogowe ledwo widoczne we mgle. Ujęcia na śpiących pasażerów, kontrowane ze skupieniem kierowcy, który ledwo dostrzega konny powóz jadąc z naprzeciwka. Przebitki na rozgadanych, śmiejących się pasażerów. Monolog z offu: Narrator mówi o przodownikach pracy PKS – Marianie Hasirze i Stanisławie Mardule – którzy zamierzają przejechać 200 tys. kilometrów bez remontu silnika, co możliwe jest tylko dzięki doświadczeniu oraz rozważnej jeździe. Narrator mówi o zaletach współzawodnictwa. Muzyka orkiestrowa budująca suspens.

SEKWENCJA 7 Dwaj kierowcy salutują, w tle widać autobus PKS. Czekają na nich kobiety z kwiatami, inni kierowcy przybiegają się by składać gratulacje. Podrzucają jednego z przodowników pracy. Stopklatka z twarzą jednego z mężczyzn przenika na nagłówek gazety „Echa Krakowskiego”, na którym jest napisane, że przodownicy obiecują przejechać jeszcze 10 tys. Ujęcie na drukowaną prasę i układane taśmowo gazety. Przebitka na „Głos Robotniczy” informujący, że Zygmunt Jaruga także osiągnął ten rekord. Najazd na zdjęcie kierowcy, które przenika w kadr z wnętrza samochodu. Monolog z offu: Narrator radośnie informuje, że Hasir i Marduła meldują o wykonaniu zobowiązania: przejechany przez nich bez naprawy dystans to pięciokrotność obwodu kuli ziemskiej.

SEKWENCJA 8 Pojazdem PKS kieruje widoczny wcześniej na zdjęciu Jaruga. Ujęcie na kierowcę zmieniającego koło w deszczu, przebitka na twarze pasażerów za szybami. Autobus wjeżdża do zajezdni, kierowca wysiada, wita ekipę techniczną, pokazuje usterki, podpisuje odbiór. Monolog z offu: Narrator mówi o czynnikach tworzących nowy typ człowieka pracy o wysokiej kulturze i etyce. Tajemnicą sukcesu jest dbałość kierowcy o swój pojazd – Jaruga otrzymał od władzy ludowej Order Sztandaru Pracy.

SEKWECNJA 9 Jazda kamery wzdłuż równo ustawionych w rzędzie autobusów. Ujęcia na wcześniej pokazywanych kierowców. Ujęcie na wyjeżdżające z placu pojazdy. W tle komunikaty dworcowe. Przebitki na twarze dyspozytorów na zmianę ze zbliżeniami na ręce na kierownicy, rękę na skrzyni biegów, koła, głośnik dworcowy. Autobus jadąc przez wieś, pola, etc. Ujęcia na twarze uśmiechniętych pasażerów, jeden z nich gra na akordeonie, pozostali śpiewają na cześć przodowników piosenkę „Miliony rąk”. Przebitka na twarz uśmiechniętego kierowcy. Ujęcie od dołu: autobus odjeżdża drogą piaskową, zostawiając za sobą tumany kurzu. Zaciemnienie. Monolog z offu: Narrator mówi, że tabór PKS wiele zawdzięcza doświadczony. i odpowiedzialnym kierowcom którzy realizują plan 6 letni.

TYŁOWKA Plansze: 1) Koniec 2) Film zrealizowano przy współpracy dyrekcji naczelnej i pracowników Państwowej Komunikacji Samochodowej. W ścieżce dźwiękowej piosenka Feliksa Rybickiego „Miliony rąk”

Słowa kluczowe:

AKORDEON
AUTOBUSY
CIĘŻARÓWKI
DWORZEC PKS
DZIECI
ECHO KRAKOWSKIE
GŁOS ROBOTNICZY
JAZDA PO MIEŚCIE
KIEROWCY PKS
MGŁA
MILICJANT
ODBUDOWA MIASTA
PASAŻEROWIE
PLAN 6-LETNI
PLAN EKSPLOATACJI
PRASA
PRL
PRZESTOJE
PRZEWÓZ OSÓB
PRZODOWNICY PRACY
ROZŁADUNEK
RUCH DROGOWY
SKODA
TELEFONISTKI
TRANSPORT PUBLICZNY
UJĘCIA W DRODZE
WSPÓŁZAWODNICTWO
WYMIANA KOŁA
ZAŁADUNEK
ZAPRZĘGI KONNE
ZEBRANIE ZWIĄZKOWE