Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Matka pracuje

Informacje ogólne:

Identyfikator 
MatkaPracuje
Typ materiału 
Etiuda fabularna
Rok produkcji 
1950
Długość materiału 
00:14:55
Nośnik wyjściowy 
kaseta BetaCam
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Matka pracuje

Opisy:

Dawniej aktywna zawodowo Kubiakowa zrezygnowała z pracy, aby poświęcić się wychowywaniu dzieci. Nie pochwala decyzji swojej sąsiadki, Piotrowskiej, która zamiast zwolnić się z zakładu, gdy została matką, zapisała córkę do żłobka. Bohaterka zaczyna jednak kwestionować swoje poglądy, kiedy czyta w gazecie o sukcesie koleżanki-przodownicy i z bliska poznaje znakomite warunki panujące w żłobku.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Czarne plansze, białe napisy: 1. Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa PRZEDSTAWIA FILM pt. 2. „MATKA PRACUJE” 3. Scenariusz i realizacja: J. ZAWADZIANKA Zdjęcia: Z. HARTWIG Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 1 Ulica o poranku, przechodnie mijają się na chodniku. Kiedy przed kamienicą zatrzymuje się samochód ciężarowy, przez okno budynku wygląda kobieta. To Kubiakowa, sąsiadka włókniarki Piotrkowskiej, przodownicy, która przed wyjazdem na zebranie zostawia u koleżanki swoją córkę, aby ta zaprowadziła ją do żłobka. Kiedy Piotrkowska wychodzi, Kubiakowa bierze dziecko na ręce i ponownie wygląda przez okno, obserwując jak tamta wsiada do samochodu z szerokim uśmiechem na ustach, macha do nich i odjeżdża wraz z grupą innych pasażerów. Córka Piotrkowskiej, Hania wchodzi do pokoju, w którym znajdują się chłopiec i niemowlę w wózku. Syn Kubiakowej, Janek, siedzi na łóżku i próbuje zawiązać buty, dziewczynka podchodzi do niego. Kubiakowa zakłada płaszcz, pomaga Jankowi z butami, bierze Hanię za rękę i wychodzi z nią z domu, zostawiając Janka z braciszkiem. Narracja z offu: Narratorka mówi, że kobieta pracująca, jak Piotrkowska, zmuszona jest niekiedy zdawać się na dobroć i życzliwość sąsiadów. Sąsiadka Kubiakowa zgadza się odprowadzić jej córkę Hanię do żłobka, choć nie pochwala aktywności zawodowej matek. Sama zrezygnowała z pracy, gdy urodziły się jej dzieci. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 2 Kubiakowa z Hanią zbliżają się do bramy żłobka. Bohaterka zatrzymuje się przy tablicy informacyjnej: „ŻŁOBEK PRZY ZAKŁADACH PRZEMYSŁU DZIEWIARSKIEGO IM. „OFIAR DN. 10 WRZEŚNIA 1907 r.” PRZEDSIĘBIORSTWO PAŃSTWOWE WYODRĘBNIONE.” Kubiakowa wchodzi do środka, omiata wzrokiem pomieszczenie, w którym kilka kobiet przebiera małe dzieci. Mała Hania z radością rzuca się w ramiona kobiety w białym pielęgniarskim stroju, która wraz z Kubiakową pomaga jej się przebrać. Jedna z kobiet odprowadzających swoje dzieci dostrzega bohaterkę i informuje o tym koleżankę. Podchodzą do niej, aby porozmawiać. Hania całuje czeszącą jej włosy kobietę w pielęgniarskim stroju. Kubiakowa tłumaczy koleżankom, że nie wróciła do pracy, przyprowadziła tylko małą, a jej własne dzieci czekają w domu – nigdy nie odda ich pod obcą opiekę. Hania wraz z innym dzieckiem zostaje odprowadzona przez kobietę w białym stroju do sali zabaw, podczas gdy Kubiakowa żegna się z koleżankami. W żłobku zjawiają się kolejne matki z dziećmi. Narracja z offu: W żłobku Hania czuje się jak u siebie w domu. Kiedy już się przebierze, czeka ją radosna zabawa z dziećmi. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 3 Kubiakowa idzie ulicą, podchodzi kiosku i kupuje gazetę. Wchodzi do kamienicy i wspina się po schodach na swoje piętro. Na korytarzu spotyka cztery sąsiadki komentujące artykuł opublikowany w gazecie trzymanej przez jedną z nich. Kubiakowa bierze ją do rąk i czyta, obok tekstu umieszczono zdjęcie Piotrowskiej podpisane: „Ob. Stanisława Piotrowska delegatką na zjeździe Włókniarzy”. Narracja z offu: Bohaterka narzeka w myślach na koleżanki-gaduły, przez które zostawiła dzieci same na tak długo. Z zazdrością komentuje sukces pracującej sąsiadki. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 4 Janek próbuje uspokoić płaczące niemowlę, kołysząc wózkiem. Matka odsuwa go i przenosi dziecko z wózka na łóżko. Chłopiec staje na taborecie przy oknie i zaczyna bawić się nożyczkami i kawałkiem papieru. Kubiakowa sprząta mieszkanie. Zamiótłszy po zabawie syna, przerywa na chwilę i przegląda gazetę. Wczytuje się w artykuł o Piotrowskiej. Spogląda na Janka, który wciąż tnie, zasypując podłogę wycinkami. Zirytowana, odbiera mu papier i nożyczki. Chłopiec zaczyna więc chuchać na szybę i próbuje pisać po niej palcem. Obserwuje przez okno bawiące się na podwórku dzieci. Wykorzystuje moment nieuwagi matki, aby wymknąć się z domu. Kubiakowa nakrywa stół do obiadu, obok talerzy kładzie gazetę. Narracja z offu: Mimo najlepszych chęci Janek nie nadaje się na opiekunkę. Kubiakowa dochodzi do wniosku, że dzieci jednak nie można zostawiać samych. Nie może przestać myśleć o Piotrowskiej i zazdrościć jej – przecież razem zaczynały pracować przy warsztacie, mają te same kwalifikacje. Gdyby nie dzieci, ona też mogłaby pokazać, co potrafi. Mimo to przekonana, że synom najlepiej jest w domu. Łaknący towarzystwa Janek jest innego zdania. Dręczona natrętnymi myślami bohaterka rozważa, czy jej mąż Feliks byłby skłonny zgodzić się na powrót żony do pracy i wysłanie dzieci do żłobka. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 5 Podwórko. Dzieci bawią się, obrzucając kamieniami ściany garaży i rysując po nich kredą. Wracający z pracy Feliks zauważa, że uczestniczy w tym jego syn. Łapie go za rękę i prowadzi do domu. Narracja z offu: Kubiakowa nie dostrzega, że Janek chowa się sam – i to nie najlepiej. Dziecka nie zawsze da się upilnować. Jej mąż jest niezadowolony, widząc, w jaki sposób bawi się jego syn. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 6 Kubiakowie jedzą przy stole zupę. Bohaterka pyta męża, czy czytał gazetę i podaje mu ją, wskazując artykuł o Piotrowskiej. Kiedy Feliks czyta „Głos Robotniczy”, podaje drugie danie. Rozmawiają o jej pomyśle pójścia do pracy jak jej koleżanki. Kubiakowa wstaje od stołu, zakłada płaszcz i wychodzi z Jankiem z domu. Narracja z offu: Kubiakowa jest ciekawa zdania męża. Feliks ma wątpliwości – wprawdzie zaimponował mu sukces Piotrowskiej, boi się jednak, że w domu zapanuje bałagan. Mimo to bohaterka postanawia obejrzeć z synem żłobek i przekonać się, jak jest tam naprawdę. Muzyka instrumentalna.
SEQUENCE 6 The Kubiak family is eating soup at the table. The heroine asks her husband if he has read the newspaper and hands it to him, pointing to the article about Piotrowska. While Feliks is reading “Głos Robotniczy”, she is serving the second course. They talk about her idea of going to work like her friends. Kubiakowa gets up from the table, puts on her coat and leaves the flat with Janek. Off-screen narration: Kubiakowa is curious about her husband's opinion. Feliks has doubts - although he was impressed by Piotrowska's success, he is afraid that the house will become a mess. Despite this, the heroine decides to see the nursery with her son and see what it is really like. Instrumental music.
SEKWENCJA 7 Kubiakowa i Janek wchodzą do żłobka. Chłopiec czeka na krześle na korytarzu, podczas gdy bohaterka rozgląda się po kolejnych pomieszczeniach. Widzi, jak Hania i inne dzieci jedzą podwieczorek. Do czekających podchodzi kierowniczka żłobka, Kubiakowa odwiesza płaszcz i zakłada biały pielęgniarski fartuch, po czym kobiety udają się do sali niemowląt. Dziećmi w łóżeczkach zajmują się tam dwie pielęgniarki. Jedno z niemowląt jest właśnie przewijane, inne karmione. Janek niecierpliwi się na korytarzu, wreszcie wstaje i rusza na przechadzkę. Po podwieczorku rozkrzyczane dzieci opuszczają pomieszczenie, Hania podchodzi do syna Kubiakowej, bierze go za rękę i prowadzi do Sali. Chłopca ekscytuje widok zabawek, zwłaszcza samochodziku. W tym czasie kierowniczka pokazuje Kubiakowej salę dla dzieci raczkujących. Pielęgniarki opiekują się tam dziećmi uczącymi się chodzić w dużych kojcach. Janek i Hania bawią się samochodzikiem. Kierowniczka i Kubiakowa idą razem korytarzem, rozmawiając; natykają się na Janka i Hanię. Bohaterka próbuje oderwać syna od zabawy, ale ten chwyta zaraz toczącą się piłkę i biegnie w stronę jednego z chłopców. Matka wyprowadza go z sali, zaś pielęgniarka wyprowadza na korytarz Hanię. Ubierając się, Kubiakowa prowadzi dalej ożywioną rozmowę z kierowniczką, która pomaga jej założyć płaszcz. Kobiety wymieniają uścisk dłoni, kierowniczka wraca do swoich obowiązków, a bohaterka odbiera Janka i Hanię od pielęgniarki, po czym wychodzi z nimi ze żłobka, rozmawiając z innymi matkami wracającymi z dziećmi do domu. Narracja z offu: Kubiakowa przyszła odebrać Hanię za wcześnie, żadnej z matek jeszcze nie ma. Będzie musiała zaczekać, aż Hania dokończy podwieczorek. Nadarza się okazja skorzystania z uprzejmości kierowniczki. W „cywilnym” stroju nie wolno wchodzić do sal, w których przebywają dzieci – bohaterka musi założyć pielęgniarski fartuch. Która z matek może pozwolić sobie na poświęcenie całego swojego czasu fachowej opiece nad niemowlęciem? Tymczasem Janek zawiera bliższą znajomość z otoczeniem. Hania nie zapomniała o nim – pokaże mu, jak bawią się tutaj dzieci. Janek wstydzi się nieco, ale chętnie korzysta z zaproszenia. Kojce to wygodna rzecz dla raczków – szybciej nauczą się chodzić; w domu zwykle tego nie ma i na dzieci trzeba bardzo uważać, aby nie zrobiło sobie krzywdy. Kierowniczka wpuściła Kubiakową na teren żłobka, wiedząc, że w ten sposób kobieta szybko się do niego przekona. Jankowi nadejście matki wcale nie jest na rękę – chętnie pobawiłby się dłużej, ale obcym dzieciom nie wolno tu wchodzić. Chłopiec nie ma się jednak o co martwić – wygląda na to, że wróci tu na stałe. Kubiakowa rzeczywiście zapaliła się do tej myśli; nie przypuszczała nawet, że w żłobku może być dzieciom tak dobrze. Teraz wie, że niesłusznie oceniła postępowanie Piotrowskiej. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 8 Po powrocie do domu Kubiakowa myje w misce brudne naczynia. Czyszcząc je, myślami jest gdzie indziej. Narracja z offu: Bohaterka wie teraz, że Piotrowska i pozostałe kobiety mają rację. Sam dom to nie wszystko – one umiały urządzić życie inaczej, lepiej. Kubiakowa nie chce zostać za nimi w tyle. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 9 Seria ujęć ukazujących polskie kobiety przy pracy różnego rodzaju. Kubiakowa znów pracuje w tkalni. Jej synami zajmują się w tym czasie opiekunki w żłobku. Kobiety pracują w przemyśle włókienniczym, na budowie, na traktorze w polu, w drukarniach, jako telegrafistki. Współzawodniczą, za swoje osiągnięcia zawodowe odbierają dyplomy uznania. Bohaterka przemawia teraz na zebraniach. Narracja z offu: Życie Kubiakowej zmieniło się, znów stanęła przy swoim warsztacie. Przekonała się, że także matka może pracować zawodowo, gdyż dla dzieci znajdzie się doskonała opieka. Dlatego też nieustannie rośnie liczba kobiet zatrudnionych we wszystkich gałęziach gospodarki narodowej. Przezwyciężając burżuazyjne tradycje, rozpoczynają pracę w zawodach wykonywanych dawniej wyłącznie przez mężczyzn. W obliczu wielkich przemian społecznych w polskiej gospodarce narodowej oraz zadań, jakie partia przy realizacji planu 6-letniego postawiła przed masami pracującymi, sprawa włączenia wielotysięcznych zastępów kobiet do twórczej pracy staje się palącą. Osiągnięcie pełnego równouprawnienia i zagwarantowanie matce opieki nad dzieckiem w czasie jej pracy stworzyło podstawę jak najszerszego czynnego udziału kobiet w zawodowym, społecznym i politycznym życiu kraju. Praca zawodowa pogłębiła świadomość polityczną Kubiakowej, umożliwiła jej awans społeczny i uczyniła z niej pełnowartościowego obywatela. „Bez kobiet nie można budować socjalizmu.” – powiedział Lenin. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 10 Kubiakowie siedzą razem w salonie. Żona szyje, mąż czyta „Głos Robotniczy”, starszy syn bawi się papierowym samolocikiem, niemowlę leży na łóżku przy matce. Puszczony przez Janka samolocik uderza w otwartą gazetę trzymaną przez ojca. Ten jednak nie złości się, obaj uśmiechają się do siebie szeroko. Bohaterka obserwuje ich z zadowoleniem i pochyla się nad płaczącym niemowlęciem, uspokajając je. Narracja z offu: Kubiakowa nie straciła domu, przeciwnie – to właśnie połączenie czasu poświęconego pracy i rodzinie pozwala jej w pełni cieszyć się życiem. Muzyka instrumentalna.
TYŁÓWKI Czarna plansza, biały napis: 1. KONIEC Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

  • DZIECKO

  • KOBIETA

  • KOBIETY (PRACA)

  • MACIERZYŃSTWO

  • PLAN 6-LETNI

  • PRACOWNICY PRZEMYSŁU TEKSTYLNEGO

  • PRZEDSZKOLE

  • PRZODOWNICTWO PRACY

  • RÓWNOUPRAWNIENIE

  • WŁÓKNIARKA

  • WŁÓKNIARKI

  • ŻŁOBEK

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x