Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Moda na codzień

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Moda_na_codzien
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1952
Długość materiału 
00:14:58
Nośnik wyjściowy 
kaseta BetaCam
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Moda na codzień

Opisy:

Ilustrowany wykład o tym, jak kobieta powinna się ubierać, aby jej strój był jednocześnie praktyczny, gustowny i niedrogi.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Napisy na planszy z rysunkiem manekina i tkaniny: 1. Moda na codzień 2. scenariusz i realizacja Helena Opoczyńska 3. zdjęcia Zdzisław Parylak 4. asystent reżysera L. Migielska, asystent operatora W. Kielar 5. kierownik produkcji Leon Białas, kierownik zdjęć Józef Siwek 6. produkcja Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa 1952 7. film zrealizowano przy współpracy: Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego, Centralnego Laboratorium Przemysłu Odzieżowego, Instytutu Wzornictwa Przemysłowego Muzyka.
SEKWENCJA 1 Rysunki przedstawiające projekty sukienek. Seria ujęć ukazujących pracę maszyn i ludzi w przędzalni. Monolog z offu: Narratorka informuje, że prezentowane projekty nie pochodzą z zagranicy, ale z Warszawy i Łodzi. Sukienki powstaną dzięki połączonym wysiłkom polskiego artysty, technika i robotnika. Narratorka podkreśla, że ubranie powinno być przede wszystkim praktyczne. Muzyka.
SEKWENCJA 2 Kobiety oglądają gotowe materiały ułożone na półkach. Jedna z nich robi przymiarkę przed lustrem w towarzystwie sprzedawczyni. Kilka kobiet wychodzi z budynku pewnego urzędu. Każda ubrana jest inaczej, ich dobór garderoby ocenia narratorka. Seria ujęć ukazuje elegancko ubraną kobietę, której suknia z falbanami przy rękawach okazuje się niepraktycznym wyborem podczas zakupów na targu oraz pracy w biurze. Prasowanie falban. Te same czynności kobieta wykonuje w prostej sukience z krótkim rękawem. Monolog z offu: Narratorka ubolewa nad tym, że wiele kobiet ubiera się nieodpowiednio, marnując tym samym tkaniny i własne pieniądze. Następnie komentuje stroje noszone przez różne kobiety. Suknia ostatniej z kobiet uznana zostaje za wizytową, nienadającą się do wykonywania w niej bardziej prozaicznych czynności. Prosta sukienka z krótkim rękawem zyskuje aprobatę narratorki. Muzyka.
SEKWENCJA 3 Kobiece nogi, na stopach pantofle na wysokim obcasie. Seria zbliżeń na nogi kobiet biegnących po schodach w tych samych pantoflach, następnie – w ten sam sposób ukazane nogi, poruszające się jednak z wyraźnym wysiłkiem. Siedząca na krześle kobieta zdejmuje pantofle. Kobiece nogi, na stopach sandały na niskim obcasie. Seria ujęć prezentujących pod różnymi kątami kolejne pary obuwia na niskim obcasie. Monolog z offu: Narratorka na prezentowanych przykładach omawia kwestię doboru odpowiedniego obuwia. Przekonuje, że buty na płaskim obcasie są nie tylko zdrowsze i bardziej praktyczne, ale też wcale nie ujmują kobiecie elegancji. Muzyka.
SEKWENCJA 4 Kilka osób czeka na przystanku. Kobieta próbuje wsiąść do autobusu, jednak wąska spódnica krępuje jej ruchy. W efekcie z rąk wypadają jej siatki z zakupami. Obserwujący ludzie są tym wyraźnie rozbawieni. Inna kobieta, ubrana w płaszcz, bez trudu wsiada do autobusu. Monolog z offu: Narratorka zwraca uwagę na kobietę, która wraca z zakupów do domu – niepraktyczny strój naraża ją na śmieszność. Chwali dobór stroju innej kobiety wsiadającej do autobusu. Muzyka.
SEKWENCJA 5 Kobieta prezentuje uszyty przez siebie sweter z kwiecistym wzorem. Młode kobiety ubrane w proste sweterki oglądają rozłożone na blacie dodatki – szalik, korale, broszkę. Jedna z nich przymierza szalik, druga korale. Monolog z offu: Narratorka szydzi z kobiety, nazywając sweter „pretensjonalnym wytworem drobnomieszczańskich gustów”. Chwali proste sweterki młodych kobiet, które znaleźć można w uspołecznionych sklepach. Łatwo dobrać do nich gustowne ozdoby. Muzyka.
SEKWENCJA 6 Młoda kobieta stojąca przy lustrze prezentuje się w czapce, kolejna – w kapeluszu, kilka innych – w różnego rodzaju beretach; ostatnia z kolei pokazuje jak zawiązać chustę. Kadr wypełnia górna część okładki magazynu „Vogue” – widoczny jest napis oraz rysunek kobiecej głowy w wielkim kapeluszu i woalce na twarzy. Zdjęcia modelek „Vogue’a” w niecodziennych nakryciach głowy. Monolog z offu: Narratorka komentuje różne nakrycia głowy, które jej zdaniem nie muszą być modne – powinny być raczej spokojnym i estetycznym dopełnieniem stroju. Z chusty można w łatwy sposób zrobić czapeczkę. Narratorka szydzi z ekstrawaganckich kompozycji „Vogue’a”, lansowanych przez firmy Paryża i Nowego Jorku – prezentowane nakrycia głowy są drogie, a kobiety wyglądają w nich śmiesznie. Muzyka.
SEKWENCJA 7 Zbliżenie na ramiona kobiety odwróconej tyłem do kamery, szyja ukryta za płaszczem. Ręce drugiej kobiety zdejmują kolejne warstwy ubrania pierwszej – płaszcz, sweter, bluzkę. Stopniowo szyja staje się coraz bardziej widoczna. Do nagich ramion przykładane są małe poduszki z waty wyjęte ze zdjętych ubrań. Ujęcie prezentujące rzeźbę antycznej Wenus – najpierw odwróconą plecami, następnie obracającą się wokół własnej osi o 180 stopni. Ujęcie rzeźby przechodzi płynnie w ujęcie kobiety o nagich ramionach, tym razem obróconej przodem do kamery. Ręce drugiej kobiety podają jej zdjęte wcześniej bluzkę, sweter i płaszcz. Kobieta zakłada je, tym razem rezygnując z poduszek. Monolog z offu: Narratorka kpi z tego, jak kobieta wygląda pod grubą warstwą ubrań wypchanych w ramionach poduszkami z waty. Komentuje stopniową poprawę podczas zdejmowania kolejnych warstw odzieży i wyjmowania poduszek. Przyznaje, że kobieta posiada ramiona o bardzo ładnej, niemal klasycznej linii. Przywołuje spadzistą linię ramion antycznej Wenus jako ideał. Muzyka.
SEKWENCJA 8 Sukienka w kwiaty. Kobieta ubrana w tę sukienkę wykonuje obrót. Następnie w sukience prezentuje się kobieta w średnim wieku, o większej tuszy. Ta sama kobieta znajduje się już w innym pomieszczeniu, nosi prostą sukienkę w ciemnym kolorze. Monolog z offu: Właściwa sukienka na właściwej osobie. Oto właściwe hasło – przekonuje narratorka. Muzyka
SEKWENCJA 9 Pracownia Instytutu Wzornictwa Przemysłowego, w pomieszczeniu kilka manekinów, kobiety przy pracy. Kobieta i mężczyzna oglądają tkaniny. Kobiety stoją przed sztalugami i szkicują modele sukienek, spoglądając na tkaninę zawieszoną na manekinie. Kobieta trzyma szkic, rozmawia o ewentualnych poprawkach z mężczyzną oraz pracownicą, która prezentuje tkaninę na manekinie. Krawcowe pracują przy stołach, za nimi ustawione manekiny. Pracownice sprawdzają, jak sukienka prezentuje się na młodej kobiecie. Pracownica i mężczyzna trzymający szkic rozmawiają z młodą kobietą w sukience, stoją przy lustrze. Prezentowane są kolejne szkice sukienek. Monolog z offu: Narratorka mówi o placówkach, w których opracowuje się rzeczy piękne, z myślą o szerokiej masie odbiorczej. Kobietom, które chcą właściwie się ubierać, rekomenduje projekty Instytutu Wzornictwa Przemysłowego. Opowiada o procesie powstawania modelu sukienki. Narratorka informuje, że każdy model odzieży opracowuje się pod kątem praktyczności, estetyki i zdrowotności. Muzyka.
SEKWENCJA 10 Pracownicy Zakładów Przemysłu Odzieżowego zajmują się tkaninami przy stołach. Mężczyzna obsługuje jedną z maszyn zakładowych. Ludzie pochłonięci pracą przy stołach i maszynie. Rzędy stołów, przy których szyją kobiety. Wystawa za oknem, na niej przyrządy krawieckie oraz napis „MODA DAMSKA punkt usługowy”. Widok przez okno, u góry widoczny neon, w środku niego napis CPLiA; za oknem widoczne kobiety przyglądające się towarom na półkach. Kobieta przymierza przed lustrem szyty na miarę kostium, towarzyszy jej sprzedawczyni. Monolog z offu: W Zakładach Przemysłu Odzieżowego gotowy model zostaje powielony w produkcji taśmowej. Sukienka trafia do uspołecznionych sklepów, gdzie każda kobieta znajdzie dla siebie coś odpowiedniego. Kiedy klientka nie potrafi dobrać sukienki, może zgłosić się do punktu usługowego Cepelii albo któregoś z punktów spółdzielni krawieckich; tam sukienka zostanie zrobiona na miarę. Gustowny ubiór przestał być przywilejem zamożnych kobiet. Muzyka.
SEKWENCJA 11 Z samochodu wysiada kobieta w roboczym kombinezonie, zagląda pod maskę pojazdu, opuszcza ją i uśmiecha się. Kobieta w innym roboczym stroju obsługuje maszynę z nićmi szwalniczymi. Kobieta w koszuli, ogrodniczkach i chuście na głowie przerzuca łopatą żwir przez sito, w oddali widoczne drabiny. Trzy kobiety i dwóch mężczyzn w roboczych strojach zbiegają razem po schodach, trzymając w rękach różne potrzebne im przyrządy. Gospodyni domowa w kostiumie w paski zamiata kuchnię, następnie przygotowuje gorący napój. Sklep z zabawkami, za ladą sprzedawczyni obsługuje kobietę w sukience, obok dziewczynka buja się na koniu na biegunach. Matka i dziecko wychodzą ze sklepu z pakunkiem. Kobiety w płaszczach rozmawiają ze sobą, jedna zakłada rękawiczki, druga kaptur. Kobieta w kurtce trzyma narty, puszcza je, upadają na ziemię; w tle świerki. Kobieta w sukience przegląda książkę, przechadzając się po mieszkaniu, po czym siada z książką w fotelu obok radia. Dwie kobiety w eleganckich strojach schodzą po schodach, przeglądają się w lustrze, poprawiają stroje oraz fryzury. Kobieta w sukience z dekoltem kłania się publiczności ze sceny, obok mikrofon. Monolog z offu: Prezentowane modele odzieży nadają się zarówno do codziennej pracy, jak i wypoczynku oraz rozrywki. Są dowodem na to, że każda pracująca kobieta może dziś zrealizować prawdziwie socjalistycznie pojęte hasło „piękna na co dzień”. Muzyka.
TYŁÓWKI Napis na planszy z rysunkiem manekina i tkaniny: 1. rozpowszechnianie Centrala Wynajmu Filmów

Słowa kluczowe:

  • BUTY

  • CEPELIA

  • INSTYTUT WZORNICTWA PRZEMYSŁOWEGO

  • KRAWIECTWO

  • MANEKIN

  • MASZYNA DO SZYCIA

  • MODA

  • ODZIEŻ

  • PŁASZCZ

  • PROJEKT

  • STRÓJ

  • STYL

  • SUKIENKA

  • TKANINA

  • UBRANIE

  • VOGUE

  • WZORNICTWO

  • ZAKŁADY PRZEMYSŁU ODZIEŻOWEGO

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x