Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Monika

Informacje ogólne:

Identyfikator: Monika
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1988
Długość materiału: 00:08:08
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Etiuda poświęcona jest tytułowej Monice - dziewczynie, która usiłowała popełnić samobójstwo, wyskakując przez okno. Po wypadku Monika jest niepełnosprawna ruchowo i zdana na pomoc najbliższych.

Twórcy:

Sekwencje:

Sekwencja 1 Pionowa panorama budynku, przy którym stoi wysokie drzewo. dźwięk: skrzypienie

Sekwencja 2 Twarz kobiety. Opowiada o swojej córce, która miała iść do koleżanki, ale zostawiła na stole list i tabletki. Matka przeczytała list i zadzwoniła po pogotowie, ale gdy przyjechał lekarz, dziewczyna wyskoczyła przez okno. W liście napisała, że nie umie żyć.

Czołówka Plansza z napisem „Monika”

Sekwencja 3 Pościel rozłożona na tapczanie. Ujęcie śpiącej matki. Kolejne ujęcie: dziewczyna leżąca w pościeli, wzrok ma odwrócony w stronę okna. Zaparowana szyba. Wyostrzenie drzewa za oknem. Widok z okna na ścieżki przed blokiem. Zbliżenie na figurki żołnierzyków na półce. Dźwięk z offu: Dziewczyna opowiada o powrocie ze szpitala do domu i obserwacji drzewa za oknem. Drzewo uratowało jej życie podczas skoku z okna, dlatego ma do niego wiele osobistych, ambiwalentnych uczuć. Pokój filmowany przez otwarte drzwi. Dziewczyna po upadku ma sparaliżowane nogi, porusza się na podłodze pomagając sobie rękami. Otwiera drzwi do szafy. Monika opiera się o drzwi szafy, krzyżuje nogi. Powoli wstaje, opiera się rękami o półki w szafie. Wstaje, przytrzymując się drzwi szafy. Opierając się o framugę z trudem wychodzi z pokoju do kuchni. Widać, że nogi utrzymują jej ortezy. Monika w kuchni. Zapala palnik na kuchence. Ujęcie mówiącej Moniki. Dziewczyna opowiada, że nie żałuje tego co zrobiła, ponieważ teraz jest sama i wolna, chociaż niepełnosprawna. Mówi, że nie zdawała sobie sprawy, jak jej decyzje wpłyną na matkę i młodszego brata, ile przysporzyła im strachu. Zbliżenie półki z figurkami i książkami umieszczonej w najniższym miejscy szafy. Na ziemi leży zdjęcie. Plan ogólny - Monika, opierając się na krześle porusza się po pokoju. Na krześle postawiona jest szklanka z herbatą. Dziewczyna siada na łóżku. Zdjęcie archiwalne Moniki jako młodej dziewczynki na łące. Monika opowiada, że ma wyrzuty sumienia, że jest przyczyną zmartwień członków swojej rodziny. Wie, że wiele innych ludzi przeżywa to samo co jej brat i mama. Zdaje sobie sprawę z bólu jaki zadała najbliższym. Zbliżenie na jej twarz. Dziewczyna mówi, że nie chciała tego. Zaczyna płakać. Mówi, że chciałaby cofnąć czas. Zdjęcia małej Moniki przy stole szachowym w parku. Monika z zabawkami na spacerze. Monika w płaszczyku w parku. Z offu dziewczyna opowiada, że nie chciałaby, by ludzie myśleli tak jak ona i nie doceniali życia.

Sekwencja 4 Matka Moniki pochylona nad córką. Monika podnosi się z pozycji leżącej i całuje ją w policzek. Monika i jej mama mocują dziewczynie ortezy na nogi. Ujęcie filmowane przez uchylone drzwi – chłopak - nastolatek siedzi w pokoju, opiera się o biurko. Monika ubrana w kurtkę podnosi się. Opierając się o meble przemieszcza się powoli po pokoju. Zbliżenia na jej dłonie przesuwające się po meblach. Matka Moniki obserwuje przemieszczanie się córki. Słychać zamykanie drzwi do pokoju. Kamera pokazuje w zbliżeniu odręczny list napisany przez Monikę do Boga z prośbą o zdrowie.

Sekwencja 5 Mama Moniki opowiada o tym, że jej syn bardzo przeżył wypadek siostry; mówi, że najważniejsze jest, że Monika żyje. Młody mężczyzna wnosi siostrę na rękach po schodach do domu. Na półpiętrze na moment ją stawia, następnie podnosi ponownie i wnosi ja na górę. W otwartych drzwiach mieszkania widać czekająca matkę rodzeństwa. Kobieta zamyka drzwi.

Tyłówka: Plansze z napisami: 1. opieka artystyczna Kazimierz Karabasz Jerzy Wójcik 2. dźwięk Andrzej Pietrzak Jan Silczak Henryk Zastróżny 3. montaż Halina Szalińska 4. zdjęcia Bogusław Kostka-Dąbrowa 5. reżyseria Ewa Walewska 6. kierownik produkcji Stanisław Chwastek 7. PWSFTviT ’88

Słowa kluczowe:

DZIECI NIEPEŁNOSPRAWNE
MŁODZIEŻ NIEPEŁNOSPRAWNA
MŁODZIEŻ - ZACHOWANIA SAMOBÓJCZE
MŁODZIEŻ - ZDROWIE PSYCHICZNE
NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ
RODZINA
SAMOBÓJSTWO