Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Nafta

Informacje ogólne:

Identyfikator: Nafta
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1953
Długość materiału: 00:10:15
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film opowiada o zmianach, jakie zaszły w polskim przemyśle naftowym. Ukazuje proces wydobywania ropy oraz dokumentuje sprawny przebieg naprawy jednej z pomp, podkreślając znaczenie pracy ludzi Nafty dla każdego użytkownika samochodu.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA W tle ujęcie przedstawiające jadące drogą cysterny, człowiek stojący na poboczu gestykuluje, wskazując kierowcom kierunek. Napisy: 1. NAFTA 2. realizacja Jan Łomnicki, zdjęcia T. Aleksandrowicz IV rok 3. asystenci Julian Dziedzina, Andrzej Wróbel 4. produkcja Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa 1953 Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 1 Kontynuacja ujęcia z czołówki. Seria ujęć przedstawiających Naftę z lotu ptaka – spomiędzy drzew wyrastają wysokie wieże, drogami przemieszczają się pojazdy. Pompa naftowa pracuje. Zbliżenie na płynącą i pieniącą się ropę. Monolog z offu: Narrator informuje, że codziennie drogę pokonują tysiące cystern ropy. W Nafcie codziennie walczy się o każdą tonę cennego płynu. Nie uświadczymy już legendarnych wybuchów ropy ani różdżkarzy odnajdujących złoża. Dziś wiedza i ciężka praca wyrównują dawną szczodrość natury. Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 2 Na wzgórze, na którym znajduje się szyb naftowy, wspina się kobieta w stroju roboczym. Wykonuje swoje obowiązki przy szybie. Odchodzi. Zatrzymuje się przy Dziewiętnastce (dziewiętnastym szybie). Zbliżenie na twarz zaniepokojonej kobiety. Zbliżenie na zerwaną linę Dziewiętnastki. Zbliżenie na twarz kobiety. Kobieta zbiega ścieżką. Monolog z offu: Narrator opowiada o Marii Bogaczyk, pełniącej odpowiedzialną funkcję tzw. zapinacza. Pracuje w Nafcie od dawna. Sprawuje pieczę nad szybami – pilnuje, aby nie było przerw w wydobyciu, zna dokładnie godziny, w których należy uruchomić pompy. Podczas kontroli pracy szybów dostrzega zerwaną linę Dziewiętnastki. Muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 3 Zebranie, przy stole siedzą mężczyźni, na ścianie portret Bieruta. Jeden z nich przekonuje, że powinni naprawiać pompy sami, tak jak robi się to w innych kopalniach. Dzwoni telefon, sekretarz odbiera. Ucisza kolegę. W kolejnym ujęciu pojawia się dzwoniący – kierownik – który informuje, że Emilia 19 została zerwana, a wszystkie jego brygady są zajęte. W tle sekretarka stukająca w klawisze maszyny do pisania. Pyta kogo może wysłać do naprawy – jeśli nie naprawią Dziewiętnastki w trakcie zmiany, nie zdołają wykonać planu. Sekretarz wymienia Bogaczyka, który wcześniej namawiał do samodzielnego naprawiania pomp. Kamera panoramuje w prawo, Bogaczyk filmowany jest w półzbliżeniu. Sekretarz mówi, że

SEKWENCJA 4 Staliniec zbliża się do wzniesienia. Za nim idzie trzech mężczyzn. Zbliżenie na gąsienice pojazdu. Staliniec zbliża się do kamery. Mężczyźni rozmawiają ze sobą, idąc za pojazdem. Obserwują, jak staliniec bezskutecznie próbuje pokonać strome wzniesienie. Staliniec zatrzymuje się i obraca na znak Pulnara. Kierowca podąża za instrukcjami. Staliniec jedzie już na miejsce awarii. Zbliżenie na gąsienice. Monolog z offu: Narrator informuje, że wcześniej jeżdżono tu końmi – dziś maszyny o mocy stu koni pokonują najbardziej strome wzniesienia. Wymaga to jednak od kierowcy wzmożonej uwagi i umiejętności prowadzenia. Narrator komentuje zmagania stalińca ze stromym wzniesieniem i przypomina, że należy się śpieszyć, ponieważ Emilia jeszcze dzisiaj musi pompować. Dźwięk ciągnika w tle.

SEKWENCJA 5 Uliasz wysiada ze stalińca. Mężczyźni oceniają stan szybu; towarzyszy im Maria Bogaczyk. Uliasz omawia z zebranymi przy stalińcu kolegami plan działania. Szczepanik i Bogaczyk przygotowują szyb do wyciągnięcia drutów pompowych na powierzchnię. Uliasz daje znak Pulnarowi, który sterami linociągu wydobywa druty. Mężczyźni uważnie obserwują drut, Maria odchodzi. Uliasz spogląda na zegarek kieszonkowy. Zbliżenie na zegarek. Zachmurzone niebo, słychać grzmoty. Mężczyźni pracują w deszczu, układają wydobyte druty. Uliasz daje znaki ręką. Pulnar steruje linociągiem. Szczepanik i Bogaczyk pomagają przy wyciąganiu drutów. Zbliżenie na linociąg. Szczepanik i Bogaczyk odkładają ostatni drut. Bogaczyk i Uliasz przygotowują się do zapuszczenia koronki. Obracają w rękach stalowy uchwyt. Zbliżenie na mocujące koronkę ręce Bogaczyka. Na znak Uliasza Pulnar przesuwa dźwignię. Bogaczyk obserwuje postępy. Po chwili Pulnar woła Uliasza, aby zastępił go za sterami linociągu. Maria Bogaczyk rozmawia przez telefon z kierownikiem; informuje go o postępach w procesie naprawy. Uliasz siedzi już przy sterach, w skupieniu przesuwa dźwignie. Uśmiechnięty Bogaczyk przygląda się wyciąganej koronce. Do Bogaczyka i Szczepanika dołącza Pulnar. Zbliżenie na twarz Bogaczyka, który woła do Uliasza, żeby zatrzymał mechanizm; daje mu znak ręką. Uliasz kilka razy pociąga dźwignię do siebie. Bogaczyk uśmiecha się, spoglądając w górę. Rozjaśnione niebo, zza chmur wyłaniają się promienie słońca. Bogaczyk, Szczepanik i Pulnar wspólnymi siłami ściągają sprzęt na ziemię. Mężczyźni podłączają szyb do kieratu. Uliasz spogląda na zegarek. Pochylona nad szybem Maria Bogaczyk nasłuchuje dźwięków płynącej ropy. Zbliżenie na płynącą i pieniącą się ropę. Monolog z offu: Narrator informuje, że zerwały się druty pompowe i mówi, co należy zrobić, aby pompa znów pracowała. To, czy Emilia będzie uruchomiona w porę, zależy wyłącznie od Szczepanika, Bogaczyka, Uliasza i Pulnara. Trudne warunki pogodowe nie zatrzymają ich. Trzeba działać, ponieważ Emilia jest szybem wysokoprodukcyjnym i to właśnie jej ropy może zabraknąć do wykonania planu. Najważniejsze będzie zapuszczenie koronki. Uliasz usiadł przy sterach stalińca, ponieważ ma więcej doświadczenia niż Pulnar. Narrator mówi, że reszta będzie już bardzo prosta. Dźwięki maszyn i muzyka orkiestrowa.

SEKWENCJA 6 Zbliżenie na butle z przezroczystym płynem oraz okrągły licznik litrów. Mężczyzna tankuje samochód, towarzyszy mu kobieta. W tle furgonetka, drzewa, ulica, biały blok. Seria ujęć przedstawiających ruchliwe ulice miasta. Zbliżenie na butle oraz licznik z pierwszego ujęcia sekwencji. Monolog z offu: Narrator mówi, że stacje benzynowe codziennie dostarczają pokarmu dla naszych samochodów. Co prawda nigdy nie spotkamy Bogaczyka, Szczepanika, Uliasza i Pulnara, ale w regularnym rytmie silników, w szybkości, którą tak łatwo rozwijamy, mają oni swoją zasługę – podobnie jak wielu innych ludzi Nafty. Muzyka orkiestrowa. TYŁÓWKI Czarna plansza, biały napis KONIEC

Słowa kluczowe:

AWARIA
BENZYNA
CYSTEMA
MAJSTER
NAFTA
POMPA
ROPA
SAMOCHÓD
SZYB