Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Odwety. Trzy fragmenty z II aktu

Informacje ogólne:

Identyfikator: OdwetyTrzyFragmentyZIIAktu
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1954
Długość materiału: 00:12:28
Nośnik wyjściowy: kaseta BetaCam
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Adaptacja fragmentów drugiego aktu „Odwetów” Leona Kruczkowskiego. Dyrektor gimnazjum Stefan Jagmin zostaje zmuszony do konfrontacji ze swoją przeszłością. Syn, którego nigdy nie poznał otrzymuje od podziemnej organizacji rozkaz zabicia Jagmina. W wyniku niedoszłego zabójstwa prawda wychodzi na jaw.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Czarne plansze, białe napisy: 1. Realizacja: J. ZIARNIK student IV roku Zdjęcia: J. MATUSZKIEWICZ 2. asystent reżysera J. WEYCHERT asystent operatora B. WIŚNIEWSKI W. SOBOCIŃSKI 3. Wykonawcy: H. PAWŁOWICZ F. ŻUKOWSKI M. PAWLICKI W. BIELNY 4. Rok 1946 W jednym z miast wojewódzkich Stefan Jagmin jest dyrektorem gimnazjum. Przed rokiem powrócił do kraju z wieloletniej tułaczki i oto spotkał się ze swoją przeszłością – „bólem całego życia”. 5. Przed dwudziestoma laty Jagmin poznał młodą mężatkę Sabinę Okuliczową. Wkrótce Jagmin ucieka zagranicę przed prześladowaniem politycznym. 6. Syn Jagmina i Sabiny Okuliczowej urodził się w pół roku po jego wyjeździe. 7. I oto teraz okazało się, że i Okuliczowie mieszkają w tym samym mieście. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 1 Noc. Młody mężczyzna próbuje otworzyć furtkę do ogrodu, stwierdza, że jest zamknięta, więc wspina się po niej na ogrodzenie i przeskakuje górą. Po schodach przed kancelarią gimnazjalną schodzą Stefan Jagmin i towarzyszący mu mężczyzna. Bohater wspomina, jak podobnej majowej nocy przed rokiem wracał do kraju z Francji. Towarzysz chwali jego decyzję o powrocie do ojczyzny, po czym odmeldowuje się – zobaczą się nazajutrz w komitecie. Scenę podgląda ukrywający się w zaroślach młody mężczyzna; kolejne ujęcie ukazuje w planie ogólnym znikającego powoli w ciemności, odchodzącego towarzysza. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 2 Wnętrze mieszkania dyrektora. Jagmin, otoczony półkami pełnymi książek, przysiada na biurku; na ścianie wisi rozkład zajęć oraz przybory geometryczne, w kącie stoją mapy. Przy świetle lampy przygląda się odwrotnej stronie zdjęcia, na której napisano: „Stefku! Posyłam Ci Twojego syna Julka. Chciałabym aby był takim jak Ty. Sabina”. Gdy obraca w palcach fotografię, jego oczom ukazuje się wizerunek małego chłopca. W pewnej chwili bohater słyszy skrzypienie drzwi, odwraca głowę, w progu pojawia się młody mężczyzna chowający prawą dłoń za pazuchą kurtki. Na widok Jagmina wyciąga broń i każe mu unieść ręce do góry. Bohater wykonuje polecenie i przedstawia się. Młody człowiek zaczyna wygłaszać treść wyroku swojej podziemnej organizacji wydanego na Jagmina. Przerywa mu jednak dźwięk dzwoniącego telefonu. Jagmin wykorzystuje zamieszanie i obezwładnia napastnika. Rewolwer upada na podłogę, Jagmin podnosi go i wbija mężczyźnie lufę w bok. Rozkazuje mu nie ruszać się, po czym podnosi słuchawkę – dzwoni porucznik, Jagmin nie informuje go jednak o zajściu. Bohater włącza światło w pokoju, zamyka drzwi na klucz, chce dobrze przyjrzeć się przybyszowi. Na twarzy młodego mężczyzny nie widać strachu, oznajmia, że przychodząc tutaj, był gotowy na wszystko. Nie ma nic do powiedzenia – z wrogami się nie dyskutuje, ich się zabija. Jagmin nalega na rozmowę, chce bowiem zrozumieć motywacje młodego człowieka – podoba mu się jego otwartość. Niedoszły wykonawca wyroku przypomina mu własnych uczniów. Jagmin prosi go, aby usiadł i zaczyna zadawać pytania. Okazuje się, że chłopak ma dziewiętnaście lat.

SEKWENCJA 3 Młodzieniec wyjawia, że przez całe życie wierzył przede wszystkim swemu ojcu, jednocześnie czuł się przy nim niepotrzebny, nie wierzył bowiem, że mógłby kiedykolwiek mu dorównać. Rozmawiają także o starszej siostrze chłopaka. Jagmin przeżywa szok, gdy dowiaduje się, że zna ją osobiście – to Matylda. Wstają obaj, patrząc sobie w oczy. Bohater domyśla się już, że chłopak jest jego synem, nie zdradza się z tym jednak.

SEKWENCJA 4 Jagmin gasi papierosa. Siada obok syna i pyta, czy jeśli puści go wolno, nie obarczając żadnymi konsekwencjami niedoszłego zabójstwa, ten byłby gotów zerwać z działaniem dla swojej podziemnej organizacji. Chłopak nie chce jednak zginąć z rąk dawnych towarzyszy jako tchórz i dezerter. Wyznaje, że tak naprawdę przecież nie zaczął jeszcze żyć; po raz pierwszy zabił człowieka - Niemca, w wieku piętnastu lat. Jagmin zwraca się do Julka po imieniu, przekonując go, że teraz musi nauczyć się patrzeć w twarz życiu. Julek zauważa, że matka mówiła mu to samo, on jednak nie potrafił jej odpowiedzieć. Nagle rozlega się dźwięk dzwonka przy furtce; Jagmin podchodzi do okna, otwiera je, z ciemności dobiega głos Matyldy Okuliczówny. Chłopak denerwuje się, nie chce, aby siostra go tutaj zastała. Przysięga Jagminowi że nie ucieknie i błaga o dochowanie tajemnicy, na co ten się zgadza i wyprowadza go drugim wyjściem. Dyrektor gimnazjum zakłada marynarkę i otwiera Matyldzie. Dziewczyna zapewnia, że przyszła tylko na kilka minut; wraca z komisariatu milicji, jej brat zaginął. Jagmin wprowadza ją do kancelarii i uspokaja. Matylda dostrzega leżącą na biurku fotografię dziecka i natychmiast rozpoznaje w nim małego Julka. Po przeczytaniu sporządzonej pismem matki wiadomości znajdującej się na zewnętrznej stronie zdjęcia zaczyna zadawać pytania. Jagmin wyjaśnia, że przysłano mu je do Francji siedemnaście lat temu. Zszokowana dziewczyna odkrywa prawdę, którą bohater nazywa „bólem całego życia”. Muzyka instrumentalna w ostatnim ujęciu.

TYŁÓWKI Czarna plansza, biały napis: 1. KONIEC FRAGMENTÓW Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

ADAPTACJE FILMOWE
GIMNAZJUM
KRUCZKOWSKI LEON (1900-1962)
ODWETY
OPÓR WOBEC WŁADZY - POLSKA
PARTYZANCI
PARTYZANT
RUCHY ANTYKOMUNISTYCZNE - POLSKA
WYROK ŚMIERCI