Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

W owe dni

Informacje ogólne:

Identyfikator: OweDni
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1951
Długość materiału: 00:11:18
Nośnik wyjściowy: kaseta BetaCam
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Film opowiada o przygotowaniach pokoju dla radzieckiego majora w szlacheckim dworku w powojennej Polsce. Pani domu, niechętna radzieckiej armii, usuwa wszystkie wartościowe rzeczy. Z jej zachowania szydzi gosposia. Do domu przychodzi dwóch sowieckich żołnierzy, by podłączyć w pokoju majora telefon. Jeden z nich daje koncert na fortepianie. Pani domu jest zaskoczona.

Twórcy:

Sekwencje:

Sekwencja 1 Napisy początkowe: Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa. W owe dni. Scenariusz: St. Lenartowicz, J. Jakimow. Realizacja – J. Jakimow, zdjęcia – G. Karajordanow. W rolach: Gospodyni – H. Skrzydłowska, lokatorka - G. Górecka, sierżant – E. Karewicz, żołnierz – K. Dembicki. Operator dźwięku – J. Rybicki. Kierownik zdjęć – T. Lubczyński. Muzyka fortepianowa.

Sekwencja 2 Dworek. Pani domu wraz ze starszą córką chowa porcelanę i kryształy. Młodsza córka pyta, czy żyrandol również będą chować. Pani domu krzyczy na syna lokatorki, który dźwiga wielki wazon. Każe wynosić mu książki z pokoju. Do pokoju wchodzi lokatorka i przywołuje chłopca. Pani domu pozwala się chłopcu oddalić do matki. Lokatorka zdejmuje synkowi marynarkę, pytając, dlaczego jest taki spocony. Chłopiec odpowiada, że wynosi rzeczy z pokoju, bo będzie w nim teraz mieszkał major. Starsza córka prosi lokatorkę o pomoc w przeniesieniu mebla. Pani domu przywołuje straszą córkę, by ta pomogła jednak jej.

Sequence 2 Manor house. The mistress of the house with her older daughter remove the porcelain and crystals from cupboards. The younger daughter asks if the chande-lier will also be hidden. The lady of the house yells at the tenant's son who is car-rying a large vase. She tells him to take the books out of the room instead. A ten-ant enters the room and summons the boy. The lady of the house lets the boy go away to his mother. The tenant takes off her son's jacket asking why he is so sweaty. The boy replies that he is taking the things out of the room because the major will be living in it now. The older daughter asks the tenant for help in mov-ing a piece of furniture. The lady of the house calls her older daughter to give her a hand.

Sekwencja 3 Lokatorka podchodzi do pani domu i jej córki, pytając, po co zdejmuje te wszystkie obrazy. Usuwa-ją z pokoju kolejne przedmioty: obrazy, naczynia, lustra. Dopytuje, czy boi się, że sowiecki żołnierz pogryzie ramy. Pani domu nie zwraca na to uwagi, kwitując, że swoje wie. Lokatorka pyta dalej, czy dla pani nie ma znaczenia brak nazistów w Polsce, brak obozów i dlaczego tak drży o każdy przed-miot, kiedy ludzie w powstaniu tracili znacznie więcej. Pani domu stwierdza, że utrata majątku przez lokatorkę nie oznacza, że niczego nie warto już ratować. Niech będzie wdzięczna, że znalazła u niej schronienie. Lokatorka pluje pani domu pod nogi i zarzeka się, że jak najszybciej się wyprowadzi. Zabiera synka i kieruje się w stronę drzwi.

Sekwencja 4 Lokatorka mija w drzwiach dwóch sowieckich żołnierzy i starszą córką pani domu. Chłopiec widząc żołnierzy, chce zostać w pokoju. Zostawia chłopca, ale nie pozwala mu nosić żadnych przedmiotów. Żołnierze informują panią domu, że przybyli, by podłączyć majorowi telefon w pokoju. Starsza cór-ka wynosi z pokoju majora dywan. Pani domu tłumaczy pusty pokój, że sprząta, by było mu kom-fortowo. Jeden z żołnierzy pyta chłopca o imię i sam się przedstawia. Pyta, czy może w przyszłości nie chciałby zostać telegrafistą i pokazuje dzieciom, jak działa telefon. Młodsza córka pani domu też chce sprawdzić działanie słuchawki, ale chłopiec jej nie pozwala. Dziewczynka wyjmuje z komody mały telefon tarczowy i pokazuje żołnierzowi.

Sekwencja 5 Drugi żołnierz próbuj rozłożyć kabel telefoniczny po pokoju. Ten jednak mu spada znad karniszy. Żołnierz próbuje ze stołka, ale bez powodzenia. Wszystkiemu przygląda się pani domu. Żołnierz postanawia podeprzeć druga nogę o coś wyższego, czyli o stojący obok fortepian. Pani domu krzyczy do żołnierza, co on wyprawia. Tłumaczy, że to bardzo drogi instrument. Jak się okazuje, żołnierz oparł nogę o parapet, ale pani domu tego nie widziała. Otwiera przed żołnierzem fortepian i pokazu-je, jak działają klawisze. Prosi młodsza córkę o wykonanie utworu dla żołnierzy. Wszyscy uważnie przysłuchują się grze dziewczynki. Pani domu wynosi w tym czasie ostatni wazon. Nagle słyszy nową melodię i wraca do pokoju. Okazuje się, że na fortepianie gra jeden z żołnierzy. Przychodzi nawet lokatorka. Żołnierz okazuje się być prawdziwym wirtuozem. Pani domu jest zaskoczona – siada w fotelu i słucha. Zasłuchane dzieci siedzą na kanapie. Dźwięk 100%: muzyka fortepianowa.

Sekwencja 6 W tym czasie drugi żołnierz otrzymuje wiadomość, że major nie skorzysta jednak z pokoju. Żołnierz przestaje grać. Żołnierz kończy rozmowę telefoniczną i zwraca się do swojego współtowarzysza, że wszystko zwijają. Żołnierz wstaje od fortepianu, klepiąc instrument z czułością. Żołnierze kończą rozmowę z panią domu zdaniem, że wszystkie obrazy można powiesić z powrotem. Lokatorka pa-trzy triumfalnie na Panią domu. Pusty kredens. Napis: Koniec. Muzyka fortepianowa.

Słowa kluczowe:

DWOREK SZLACHECKI
DZIECKO
FORTEPIAN
II WOJNA ŚWIATOWA - POLSKA
LUSTRO
MAJOR
OBRAZ
TELEFON
ŻOŁNIERZ