Informacje ogólne:

Identyfikator 
Piekna_dolina
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1990
Długość materiału 
00:05:59
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Piękna dolina

Opisy:

Siostra Krystyna ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Rodziny w Łodzi zajmuje się obłożnie chorymi. Zakonnica dzieli się swoimi refleksjami na temat natury ludzkiej, odchodzenia i własnej niemocy w obliczu cierpienia pacjentów. Opowiada o niedawnym śnie o pięknej dolinie, który zapadł jej w pamięć.

Sekwencje:

SEKWENCJA 2 Szpitalna sala, na ścianie wisi krzyż. W łóżkach leżą starsze, schorowane osoby. Ich twarze zostają ukazane kolejno w zbliżeniach. Do sali wchodzi uśmiechnięta siostra Krystyna, niosąc tackę z termometrami rtęciowymi. Bohaterka opiekuje się chorymi: bandażuje i myje stopy, opróżnia baseny sanitarne. Ujęcie przedstawiające siostrę schodzącą po schodach z naręczem kwiatów zebranych na łące. Przestrzeń szpitalnej sali, na stolikach przy łóżkach pacjentów znajduje się jedzenie i picie. Bohaterka karmi chorego zupą, innemu pomaga podnieść się do pozycji siedzącej. Starsze kobiety leżą w milczeniu na szpitalnych łóżkach. Wnętrze szpitalnej kaplicy. Siostra Krystyna niesie bukiet łąkowych kwiatów w stronę ołtarza; uśmiecha się, patrząc w obiektyw. Kobieta składa kwiaty pod Obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Ponownie sala chorych, siostra rozdaje pacjentom termometry. Następnie przygotowuje porcję leków dla każdego z nich. Zbliżenie tacek, na których czekają kubeczki z tabletkami. Siostra wyciąga z szafki krople i nalewa do jednego z kubeczków. Następnie idzie korytarzem, mijając wózki inwalidzkie ustawione wzdłuż ściany. Otwiera drzwi jednej z sal i wchodzi do środka. Jedno z łóżek jest puste, zakonnica ściąga z niego pościel do zmiany. Zbliżenie mytych dłoni siostry Krystyny. Narracja z offu: Zdaniem siostry niebo będzie wiecznym miłowaniem i szczęściem, człowiek bowiem do tego właśnie został stworzony. Zakonnica dzieli się swoją refleksją na temat pracy przy chorych – czuje bezradność, nie mogąc im pomóc. W tej chwili nie odczuwa strachu, nie wie jednak, jak będzie w godzinie śmierci – człowiek boi się jej, ponieważ staje wówczas przed niewiadomą. Sama śmierć jest cierpieniem. Bohaterka wspomina swój ostatni sen o pięknej dolinie, pełnej drzew i usłanej liśćmi. Pomyślała wówczas, że uda się tam, aby odpocząć; czuła się bardzo zmęczona. Gdy jednak chciała zejść, dostrzegła, że znajduje się nad brzegiem przepaści. Trzymała się jednym palcem kółka przy płocie, spod nóg osuwała jej się ziemia, bała się, że zaraz spadnie. Próbowała wdrapać się wyżej; wyszła na wzgórze, lecz było tam brzydko – wówczas obudziła się. Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

  • CHORZY

  • KAPLICA

  • PACJENT

  • RELIGIA

  • SEN

  • SIOSTRA ZAKONNA

  • SZPITAL

  • ŚMIERĆ

  • ZAKON

  • ZAKONNICA

  • ZGROMADZENIE SIÓSTR ŚWIĘTEJ RODZINY W ŁODZI

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x