Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Sen mrówki

Informacje ogólne:

Identyfikator: Sen_mrowki
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1955
Długość materiału: 00:21:25
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Mrówka, student Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, musi przygotować się do egzaminu z historii filmu. Kładzie się na ławce z książką i otwiera rozdział o Georges’u Mélièsie. W trakcie lektury zasypia, śniąc szalone sny ze swoją szkołą w roli głównej.

Twórcy:

Sekwencje:

SEKWENCJA 1 Szkoła Filmowa w Łodzi. Tablica na bramie: „PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA FILMOWA”. Poniżej narysowano kredą postać o wielkim nosie, w kapeluszu na głowie, stojącą za kamerą filmową umieszczoną na statywie. Chłopiec dopisuje kredą: „To jest filmowiec”. Pojawia się student o wydatnym nosie, woła na chłopca, który ucieka, robiąc w jego kierunku głupie miny. Mężczyzna przekracza bramę uczelni. Zbliżenie przypiętego do ściany dużego arkusza papieru, na której widnieje napis „DZIŚ EGZAMIN Z HISTORII FILMU” wraz z pustą jeszcze listą zdających. Stu-dent wpisuje swoje nazwisko pod numerem 3, ziewa. W bramie ponownie zauważa chłopca, który znów się z niego naigrawa, tym razem czyniąc również znak mający dać do zrozumienia, że studenta czeka rzeź. Mężczyzna skreśla swoje nazwisko z trzeciej pozycji i wpisuje „MRÓWKA” na dole arkusza. Opuszcza budynek i zmierza w kierunku kortu tenisowego. Kładzie się na ławce w wygodnej pozycji, otwiera książkę i wertuje kartki. Muzyka jazzowa.

CZOŁÓWKA Napisy: Scenariusz i reżyseria: Andrzej Czekalski Zdjęcia: Krzysztof Winiewicz Asystent reżysera: Barbara Sasówna Kierownik zdjęć: Andrzej Ostrowski mają zaszczyt uśpić dla Was studenta Mrówkę w filmie p.t.: Sen Mrówki Produkcja: P.W.S.F. 1954/55 Muzyka jazzowa.

SEKWENCJA 2 Student leży na ławce i ziewa, przeglądając rozdział o Georges’u Mélièsie. Robi się coraz bardziej senny, obraz rozmazuje się, kiedy książka leży otwarta na ilustracji sceny z filmu Mélièsa. Mężczyzna spogląda jeszcze na budynek Łódzkiej Szkoły Filmowej, po czym zapada w sen. Rozmazany obraz budynku przechodzi w ujęcie przedstawiające sztuczny staw widziany z lotu ptaka. Ktoś woła Mrówkę. Rozmarzona twarz śpiącego studenta. Muzyka jazzowa.

SEKWENCJA 3 Sen studenta: Mężczyzna siedzi przy nieczynnej fontannie. Zahacza kawałek taśmy filmowej na wędkę i łowi. Spławik porusza się. Mężczyzna wyławia rulon. Jest to dyplom reżysera dla studenta Mrówki. Odkłada go na bok i wyciąga z kieszeni taśmę filmową, tym razem zarzucając całą szpulę jako przynętę. Przy kolejnym braniu ma problem z wyciągnięciem zdobyczy na brzeg. Kiedy się z nią siłuje, ktoś zaczyna świecić mu w twarz lusterkiem. Widzi, jak ta sama osoba wymachuje teraz zza wierzby kapeluszem. Zostawia wędkę na brzegu i podąża w jej kierunku. Na miejscu znajduje jednak tylko przypiętą do kory drzewa kopertę zaadresowaną do siebie. W środku znajduje list od Mélièsa, w którym reżyser pisze, że jego cierpliwość uległa wyczerpaniu i tylko człowiek z nosem filmowym może uratować szkołę. Student musi go odnaleźć, w przeciwnym razie dziś o 12:00 coś się wydarzy. W ostatnim akapicie pyta, czy Mrówka pamięta efekty pirotechniczne z jego filmów i ostrzega, że to wcale nie szczyt jego możliwości. Stu-dent łapie się za głowę. Wybiegając spod gałęzi wierzby, zauważa stary zegar wskazujący 11:50, pędzi więc do szkoły. Muzyka jazzowa.

SEKWENCJA 4 Student podchodzi do drzwi sali wykładowej. Przy drzwiach wisi na ścianie gaśnica. W sali trwają zajęcia z dziećmi. Uczniowie chórem odczytują napis z tablicy: „Wierzmy naszemu Profesorowi: …i nasze nosy się ufilmowi.” Kiedy wykład dotyczący nosów zostaje zakończony, profesor mówi, że teraz sobie pomarzą. Zaczyna grać na skrzypcach. Mężczyźni siedzący w ławkach słuchają. Ich rozmarzone twarze po chwili zastępuje wypełniający kadr rysunek przedstawiający reżyserów w beretach oraz kamery filmowe. Zbliżenie twarzy palącego fajkę studenta przechodzi w rysunek starszego mężczyzny z wąsem, z fajką w ustach, noszącego czapkę z napisem „PWSF”; na tle rysunku pojawiają się napisy: ? !!! „NOWY CZAPAJEW” FILM REŻYSERII MOJEJ, w tle słychać oklaski i głosy wyrażające uznanie. Palący fajkę student wyobraża sobie, że publiczność domaga się jego obecności i odgrywa swoją reakcję na jej entuzjazm. Obserwujący te sceny Mrówka z wyrazem zniechęcenia na twarzy wycofuje się za drzwi. Tarcza zegara – dochodzi 12:00. Otwierają się drzwi sali wykładowej II roku, przy której wiszą dwie gaśnice. Tekst na tablicy jest przekreślony, w miejscu podium znajduje się gramofon, z którego dochodzą dźwięki utworu „He's 1-A in the Army and He's A-1 in My Heart”. Palący fajkę student nadal siedzi w sali, pozostałe miejsca są już puste. Grupa mężczyzn w beretach stojących w kolejce. Jeden student stoi za kamerą i kręci. Studenci słuchają absurdalnego wy-kładu dotyczącego opakowań, ich budowy i tworzyw niezbędnych do ich produkcji. Ze stojącej w sali drewnianej skrzynki opatrzonej napisem „Nie kantować!” wyskakuje Mrówka i ucieka tylnym wyjściem. Wejście do sali wykładowej III roku, przy których stoją trzy gaśnice. Otwiera je starszy mężczyzna, aby wstawić do środka różne przedmioty z przypiętą do nich kartką z napisem „TEMAT” - są wśród nich klatka, pluszowy miś, globus oraz religijna figurka. Kiedy mężczyzna odchodzi z pustą taczką, czyjeś ręce wystawiają figurkę za drzwi. Po chwili jednak mężczyzna wraca i wstawia ją z powrotem do sali. Następne ujęcie prezentuje drzwi wyjściowe tej samej sali, zza których dobiega hałas. Stoi przy nich stos puszek z taśmą filmową, uzupełniany co chwilę przez osobę znajdującą się wewnątrz - widać jedynie jej dłoń. Starszy mężczyzna ładuje puszki do taczki i wychodzi z nią na zewnątrz. Mrówka podchodzi do okna i obserwuje go. Mężczyzna wkłada puszki do dymiącego kubła na śmieci. Tarcza zegara i drzwi do sali wykładowej IV roku. Mrówka wchodzi do sali na palcach, jego spojrzenie pada na grupę mężczyzn o gęstych brodach, siedzących w półmroku z rękoma złożonymi na piersi. Mrówka odkrywa, że patrzą na wielki czarny znak zapytania znajdujący się na białym płótnie. Gdy Mrówka się odwraca, jego oczom ukazuje się stojący z tyłu sali mężczyzna o bardzo dużym nosie, wyraźnie zadowolony z siebie. Ku jego rozczarowaniu, okazuje się, że ma do czynienia z uzurpatorem, ponieważ nos jest sztuczny. Tarcza zegara. Mrówka wchodzi do sali wykładowej V roku, przy drzwiach wisi pięć gaśnic. Szybko się wycofuje, kiedy osoby znajdujące się w środku rzucają się na jego nos, ktoś zaczyna go za niego ciągnąć. Pojawia się dwóch mężczyzn w białych kitlach i hełmach na głowie, którzy pomagają mu się wyswobodzić. Znoszą go ze schodów i wyrzucają przez okno. Kiedy podnosi się z ziemi, zauważa tłum stojący za zamkniętą bramą uczelni. Zgromadzeni chłopcy trzymają transparenty z hasłami mającymi skłonić władze szkoły do przyjęcia ich na reżyserię. Rozstępują się, aby przepuścić kandydata na trójkołowym wózku inwalidzkim. Koledzy rozwijają nad nim transparent z napisem: „Bierzcie, bo przez życie szedł uczciwie”. Mrówka stoi boso za bramą uczelni. Zgromadzeni zdejmują buty i podciągają nogawki. Kandydaci stoją teraz przed bramą boso w podwiniętych spodniach. Z budynku wychodzą mężczyzna i kobieta, podchodzą do chłopców i zaczynają mierzyć ich nosy suwmiarkami, odczytując wyniki pomiarów na głos. Mrówka wzdycha i kręci głową na ten widok. Obraz rozmywa się.

SEKWENCJA 5 Mrówka śpi na ławce z otwartą książką. Zza murku obserwuje go chłopak w kapeluszu. Podnosi statyw z kamerą i zbliża się do Mrówki. Rozstawia statyw, ściąga kapelusz i kładzie go na głowie Mrówki, po czym zaczyna odliczać. Obraz rozmywa się. W kolejnym ujęciu Mrówka dotyka przed lustrem swojego nosa. Kręci głową z niezadowoleniem i kreśli krzyż na odbiciu swojej twarzy. Zegar wybija 12:00. Mrówka stoi na dachu, rozgląda się, słyszy szaleńczy śmiech. Méliès wchodzi po schodach, trzymając dymiący kociołek. W tle słychać samoloty i wystrzały. Z rozmytego obrazu wyłania się chłopak za kamerą. Chłopak w krótkich spodenkach uderza w murek i budzi Mrówkę, który zrywa się z ławki i zaczyna biec. Filmujący go chłopak podnosi książkę, kładzie na ławce i filmuje podkreślone zdanie: „Nie wierzył w sny. Pracował”. Po książce chodzi mrówka. Muzyka jazzowa.

TYŁÓWKI Napis: Koniec Muzyka jazzowa.

Słowa kluczowe:

EGZAMIN
FILM
HISTORIA FILMU
KAMERA
KANDYDAT
KSIĄŻKA
LIST
ŁÓDZKA SZKOŁA FILMOWA
MELIES GEORGES (1861-1938)
MRÓWKA
REŻYSER
SEN
STUDENT
UCZELNIA
WĘDKA
WYKŁAD
WYKŁADOWCA