Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Ślady

Informacje ogólne:

Identyfikator: Slady
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1989
Długość materiału: 00:13:31
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Opowieść młodego mężczyzny z Nikaragui, który uciekł do Polski przed reżimem Anastasio Somozy. Chłopak opowiada o swoim kraju, rodzinnym domu oraz o trudnej relacji z ojcem, który zginął podczas leo. Ujęcia z życia chłopaka jako studenta w Łodzi przeplatane są archiwalnymi nagraniami z rewolucji w Nikaragui.

Twórcy:

Sekwencje:

Czołówka Plansza z napisem „Ślady”.

Sekwencja 1 Pokój w akademiku studenckim. Na środku stoi mężczyzna, zapewne student, który – używając marakasów zamiast mikrofonu - zaprasza w języku angielskim na koncert „Happy Brothers of Nicaragua”. Obok siedzi mężczyzna grający na gitarze. Śpiewa po hiszpańsku piosenkę „Catalina de mi vida”. Archiwalne ujęcia: dwie osoby wciągają flagę na maszt. Na fladze umieszczone są litery FSLN (skrót od Frente Sandinista de Liberación Nacional — Sandinistowski Front Wyzwolenia Narodowego). Tłum wiwatuje na cześć grupy mężczyzn, którzy podnoszą ręce w geście zwycięstwa. Słychać radosne okrzyki.

Sekwencja 2 Młody mężczyzna opowiada do kamery po hiszpańsku (tłumaczy lektor polski). Mężczyzna opowiada o radosnej atmosferze, która zapanowała w Nikaragui po upadku dyktatury Anastasio Somozy. Panował także żal, ponieważ wielu ludzi zginęło. Partyzanci zwyciężyli po 18 latach walki. Archiwalne zdjęcie dwójki małych dzieci (prawdopodobnie narrator i jego młodsza siostra) Zdjęcie starszej kobiety (prawdopodobnie matki opowiadającego). Zdjęcie dorosłego mężczyzny (ojca opowiadającego). Z offu narrator poznany we wcześniejszym ujęciu opowiada o śmierci swojego ojca, który zginął w 1987 roku. Pełnił on wieczorami straż rewolucyjną. Narrator wyjeżdżał razem z nim, dużo wówczas rozmawiali. Był człowiekiem wielkiego serca, ale był też bardzo zamknięty w sobie. Według matki chłopaka dopiero po rewolucji stał się bardziej elokwentny. Archiwalny fragment filmu przedstawiający partyzantów z Sandinowskiego Front Wyzwolenia Narodowego. Narrator opowiada, że pomiędzy nim a ojcem było sporo nieporozumień w 1983. Narrator zaciągnął się wówczas do Batalionu Rezerwy Młodzieżowej. Nie miał jednak na tyle dużo zaufania do ojca, by opowiadać mu o swoich problemach. Rozmawiał za to z mamą, ponieważ potrafiła zdobyć jego zaufanie. Wzajemnie się sobie zwierzali. Fragment archiwalnego filmu pokazującego partyzantów spożywających posiłek. Chłopak opowiada o tym, jak zmobilizowano go do wojska i przez dwa lata nie pojawiał się w domu. Jego ojciec również się zaciągnął, ale wkrótce zginął. Chłopak opowiada o przyczynie śmierci - pomimo przestróg jego ojciec postanowił wyciąć chwasty z pola minowego, ponieważ przeszkadzały mu w obserwacji z jego punktu obserwacyjnego.

Sekwencja 3 Akademik. Postać idzie korytarzem. Trójka młodych mężczyzn krząta się w kuchni. Jeden z nich strzepuje wodę z mokrego naczynia. Mężczyzna nakłada jedzenie do talerza. Pokój w akademiku. Przy oknie stoi stolik. Obok niego, na łóżku siedzi chłopak. Rozmawia z kolegą, z łóżka naprzeciwko. Dźwięk: z offu mężczyźni śpiewają piosenkę po hiszpańsku.

Sekwencja 4 Archiwalne nagranie dotyczące walk w Nikaragui, zbliżenia twarzy dzieci. Ujęcia współczesne: Mężczyźni na boisku grają w piłkę nożną. Mężczyźni rozmawiają ze sobą po hiszpańsku. Ponownie fragmenty nagrania przedstawiającego rewolucję w Nikaragui: dziecko biegnie z karabinem. Dziecko bawi się w wojnę. Ujęcia dotyczące współczesności: mężczyźni grają w piłkę pod blokiem. Mężczyzna cieszy się z bramki. Plan współczesny gry w piłkę oraz ujęcia archiwalne walk partyzanckich spięte są ścieżką dźwiękową: słychać odgłosy karabinów maszynowych, wybuchów bomb, samolotów.

Sekwencja 5 Koncert w akademiku. Zbliżenie na rękę wybijającą rytm na bębenku - w drugiej ręce mężczyzna trzyma marakasy. Inny mężczyzna tańczy salsę. Ujęcie mężczyzny grającego na bębenku. Mężczyźni śpiewają wspólnie. Jeden z nich pociera oczy. Ujęcie bawiącego się towarzystwa w rytm latynoskiej muzyki Uśmiechnięta twarz kobiety. Oddalenie kamery. Kobieta w sombrero i chuście na twarzy trzyma w ręku pistolet. Zbliżenie kamery na granat przypięty do paska od spodni. Oddalenie – okazuje się, że granat przytroczony jest do spodni młodego, uśmiechniętego chłopaka, który stoi w grupie innych partyzantów. Twarz kobiety, która ma chustą zasłoniętą twarz. Obok niej stoi równie młody chłopak - partyzant. W całej sekwencji dźwięk piosenki granej w studenckim akademiku.

Sekwencja 6 Student zagląda do pokoju w akademiku, macha do siedzących w nim ludzi. Po chwili sam wchodzi do środka. Archiwalne ujęcia samolotów bombowych nad Nikaraguą. Ludzie biegną do domów - zatrzymują się w progu i patrzą w niebo. Mężczyzna z karabinem stoi pod ścianą jednego z domów. Flaga na niebie. Oddalenie. Na ziemi widać partyzantów, którzy celują karabinami w niebo. Seria ujęć z działań militarnych partyzantów. Walki na ulicach miasta, barykady, ludzie z karabinami biegną przez tory kolejowe. Widać partyzanta, który został postrzelony. Dźwięk z offu: strzały, odgłosy lecącego samolotu, krzyki ludzi.

Sekwencja 7 Mężczyźni zgromadzeni w pokoju akademickim śpiewają Himno del Frente Sandinista de Liberación Nacional - hymn Sandinistowskiego Frontu Wyzwolenia Narodowego

Sekwencja 8 Ujęcie mężczyzny – narratora z pierwszej sekwencji. Mężczyzna bardzo słabo oświetlony siedzi przy oknie. Rozjaśnienie. Chłopak czyta list z domu – zbliżenie kamery na jego twarz. Z treści listu wynika radość matki, że chłopak jest bezpieczny z dala od wojny, ma szanse na radość i szczęście. Następnie narrator wspomina, że podczas pobytu w partyzantce jedyną rozrywka było upijanie się na przepustkach. Dopiero w Polsce poczuł się młody, jedynym problemem jest nauka. Korzysta z życia, umawia się z kobietami, żyje. Ujęcie ludzi wsiadających do tramwaju w Łodzi. Ludzie stłoczeni w tramwaju. Widok z okna tramwaju jadącego ulicą w centrum Łodzi.

Tyłówka Plansze: 1. reżyseria Leonardo Pallejá 2. zdjęcia Rafael Marziano 3. montaż Wojtek M. 4. dźwięk Henryk Zastróżny 5. kierownik produkcji Eliza Poborska 6. opieka artystyczna S. Grabowski 7. PWSFTviT 1989 8. Dźwięk z offu: dźwięk jadącego tramwaju, głosy rozmawiających ludzi.

Słowa kluczowe:

AMERYKA ŁACIŃSKA - POLITYKA
CUDZOZIEMCY - POLSKA (ŁÓDŹ)
NIKARAGUA (1978-1979) REWOLUCJA
PRL
SANDINISTOWSKI FRONT WYZWOLENIA NARODOWEGO
STUDENCI ZAGRANICZNI - POLSKA