Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Telefon międzymiastowy

Informacje ogólne:

Identyfikator: Telefon_miedzymiastowy
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1950
Długość materiału: 00:09:51
Nośnik wyjściowy: kaseta BetaCam
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Etiuda ukazuje długą drogę, jaką pokonuje każda rozmowa międzymiastowa od złożenia zamówienia do realizacji połączenia. Na przykładzie nowo zatrudnionej pracownicy Tosi opowiada też o pracy telefonistek umożliwiających funkcjonowanie międzymiastowego systemu telefonicznego.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Muzyka orkiestrowa. Napisy na tle migających świateł centrali telefonicznej: 1. Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa przedstawia film dokumentarny 2. Tytuł „Telefon międzymiastowy” 3. Realizacja: J. Jaraczewski, Zdjęcia: J. Chluski

SEKWENCJA 1 Po wyciemnieniu pojawia się aparat telefoniczny z przewodową słuchawką i tarczą numerową stojący na biurku. Monolog z offu: Narrator opisuje zalety czarnej skrzynki telefonicznej – jest wszystkowiedząca, dyskretna, zawsze pomocna. Najazd kamery na tarczę numeryczną, na której czyjaś ręka wybiera numer 0 – międzymiastowej centrali telefonicznej w Łodzi. Krótkie ujęcia elektromechanicznych części centrali telefonicznej. Pracownica centrali wtyka przewód do gniazda w panelu zgłoszeniowym i coś notuje. Słychać głos telefonistki oraz klienta. Pracujące obok siebie telefonistki ze słuchawkami na uszach

SEKWENCJA 2 Do służbowego pomieszczenia wchodzi nowa pracownica centrali - Tosia wprowadzana przez kadrową. Dziewczyna niepewnie przygląda się migającym światłom sygnalizatora. Niezauważona przez inne telefonistki zajmuje miejsce przy stole zgłoszeń. Kadrowa instruuje nową pracownicę na temat czterech typów kart zgłoszeń: zwykłych, pilnych, państwowych i służbowych. Zbliżenie na puste pliki kart zgłoszeniowych. Zapala się światełko na panelu zgłoszeniowym. Kadrowa nakłada dziewczynie słuchawki i każe wetknąć wtyczkę w odpowiednie gniazdko. Tosia próbuje usłyszeć w słuchawkach głos abonenta. Zgłoszenie przyjmuje kadrowa, dyktuje telefonistce żądane numery. Dziewczyna notuje numery obu abonentów oraz nazwisko Zielińskiego. Wyciąga wtyczkę oraz wypełnia blankiet karty zgłoszeniowej. Inna pracownica centrali zabiera wypisaną kartę i sprawdza przy stole instradacyjny czy zamawiający ma uprawnienia do rozmów międzymiastowych. Monolog z offu: Narrator komentuje procedurę połączeń międzymiastowych. Kobieta wstaje od stołu i zanosi karty zgłoszeniowe na łącznice. Z tyłu sali widać dwa białe piece kaflowe. Rozdanie kart siedzącym jedna przy drugiej telefonistkom. Zbliżenie na karty zgłoszeniowe trzymane w ręce jednej z telefonistek – śledzone zamówienie jest czwarte w kolejce. Panorama kamery ukazująca przyjmującą kolejne zgłoszenia Tosię.

SEKWENCJA 3 Tosia przepina wtyczkę do drugiego gniazda w panelu zgłoszeń i rozpoczyna rozmowę z abonentem. Narrator rozpoczyna wywód o trudnościach telefonistek w kontakcie z abonentami. Ujęcie mężczyzny rozmawiającego przez telefon zza jego pleców, nie widać rysów twarzy. Monolog z offu: Narrator mówi, że to wzorowy abonent: podaje krótko i rzeczowo rodzaj rozmowy, swój numer oraz numer i miejsce abonenta, z którym chce się połączyć. Tosia szybko wypisuje zgłoszenie. Monolog z offu: Narrator omawia różne typy abonentów. Abonent-flirciarz: mężczyzna w mundurze pochylony nad biurkiem, poprawia włosy i uśmiecha się. Próbuje umówić się z telefonistką. Abonent niedosłyszący: starszy pan w okularach i garniturze siedzi przy biurku i przekłada słuchawkę do drugiego ucha. Abonent spieszący się i zapominalski: mężczyzna telefonujący z biura, z centralnego zarządu, nie podający własnego numeru. Plotkarka: starsza kobieta w czarnym stroju zagadująca telefonistkę. Flegmatyk: mężczyzna w wyciemnionym pokoju, z gazetą na kolanach i z papierosem w ustach, waży każde słowo. Choleryk: mężczyzna zdenerwowany czekaniem na połączenie, uderzający pięścią w biurko. Tosia rozmawia z kierowniczką centrali w jej pokoju służbowym. Po 3 miesiącach pracy próbnej dziewczyna zostaje skierowana na kurs zawodowy

SEKWENCJA 4 Muzyka. Tosia idzie zatłoczonym chodnikiem na zajęcia w ramach kursu. Tablica z napisem „Dyrekcja Okręgu Poczt i Telegrafów w Łodzi. Kursy Pocztowo-Telekomunikacyjne”. Zatłoczona sala wykładowa. Tosia wita się z koleżanką uściskiem dłoni i siada w ławce. Monolog z offu: Narrator wymienia wykładane w czasie kursu przedmioty. Do sali wchodzi wykładowca, zapada cisza. Wykładowca podaje temat zajęć – znaczenie telefonu w życiu gospodarczym i społecznym kraju. Słuchacze jednocześnie otwierają zeszyty, podniosła muzyka w tle. Słowa o łączeniu okręgów przemysłowych przez telefonię międzymiastową rozpoczynają serię krótkich ujęć z różnych zakładów pracy połączonych ze zdjęciami z sali wykładowej. Kopalnia na Śląsku, kominy i dźwig. Górnik przy pracy. Wagony z węglem jadące po szynach. Huta – budynki z zewnątrz oraz sylwetki dwóch pracowników przy pracy. W kadrze będącym w tle – zamyślona twarz Tosi. Maszyny przemysłowe w ruchu. Robotnik przy obrabiarce. Mężczyźni niosący stalową konstrukcję. Zbliżenie na twarz Tosi na wykładzie przechodzi w zbliżenie jej twarzy w trakcie pracy w centrali. Narrator informuje, że po trzymiesięcznej nauce wróciła do pracy. Seria krótkich ujęć zakładów pracy, dla których Tosia realizuje połączenia. Maszyna drukarska, dźwig budowlany, pociąg, zakłady przemysłu ciężkiego. Rozbrzmiewa dzwonek telefonu stojącego na biurku.

SEKWENCJA 5 Dzwonek telefonu stojącego na biurku. Tosia realizuje połączenie przy łącznicy. Patrzy na zegarek, odpina kable. Wybija 16, Tosia kończy pracę. Spogląda przez okno. Spod okna budynku macha jej jakiś mężczyzna. Tosia pozdrawia go i odchodzi zadowolona. Kierowniczka kończy prowadzić rozmowę telefoniczną i wychodzi ze swego gabinetu. Spotyka trzy pracownice, w tym Tosię, którym mówi o chorobie i zwolnieniu ich koleżanki z nocnej zmiany. Kierowniczka pyta, czy któraś z nich zostanie na nocną zmianę. Najazd kamery na Tosię. Tosia na nocnej zmianie. Rozmawia z lekarzem oczekującym na połączenie, w którym stanowczo domaga się on natychmiastowego kontaktu z innym specjalistą. Tosia zmienia kolejność zgłoszeń.

SEKWENCJA 6 Długa jazda kamery na siedzące w rzędzie telefonistki realizujące połączenia przy łącznicach, Monolog z offu: Narrator gloryfikuje pracę setek telefonistek z całego kraju, umożliwiających funkcjonowanie telefonii oraz tworzących wraz z innymi ludźmi pracy nowe życie.

Słowa kluczowe:

CENTRALA TELEFONICZNA
PRL
TELEFON
TELEFONIA
TELEFONIA - APARATURA I SPRZĘT