Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Wielka wygrana

Informacje ogólne:

Identyfikator: Wielka_wygrana
Typ materiału: Etiuda fabularna
Rok produkcji: 1955
Długość materiału: 00:12:58
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Piotr zakochuje się w córce właściciela jarmarcznego stoiska z grą w rzucanie kółkami do celu. Prosi o rękę Hanki, zostaje jednak odrzucony ze względu na brak majątku. Postanawia wówczas opanować rzuty do perfekcji, miesiącami doskonaląc technikę w swoim mieszkaniu. Przełamuje opór ojca swojej wybranki, wygrywając wszystkie nagrody na jego straganie i grożąc utopieniem ich w jeziorze, jeśli nie zgodzi się na ślub.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Białe napisy na tle rysunku przedstawiającego deski: 1. WIELKA WYGRANA WG. KATAJEWA 2. SCENARIUSZ i REALIZACJA H. WIRSKA IV ROK STUDIÓW 3. ZDJĘCIA A. LIPOWSKI IV ROK STUDIÓW 4. ASYSTENCI H. KLUBA D. FERET 5. PRODUKCJA P. W. S. F. 1955 Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 1 Młody mężczyzna korzysta z atrakcji lokalnego jarmarku. Pozuje do zdjęcia, wsuwając głowę w otwór fotościanki przedstawiającej siłacza podnoszącego jedną ręką ciężar o wadze 120 kg. Dwaj chłopcy postanawiają mu dokuczyć; stojąc za nim, nad brzegiem jeziora, jeden z nich strzela do niego z procy. Grymas bólu wykrzywia twarz bohatera w momencie utrwalania jego wizerunku przez aparat. Właściciel fotościanki żartuje z niego, wręczając mu zdjęcie. Następni w kolejce są mali chłopcy. Mężczyzna podchodzi do koła fortuny, na którym wystawiono gliniane figurki zwierząt. Płaci właścicielowi, kręci kołem i wygrywa małą figurkę, którą podarowuje jednej z wpatrzonych w grę dziewczynek. Gdy rusza w stronę stoiska, przy którym rzuca się kółkami do celu, kamera obejmuje szeroką przestrzeń pełną ludzi w różnym wieku, korzystających z rozrywek. Właściciel stoiska razem z grupą mężczyzn obserwuje podejmowaną przez jednego z nich próbę wrzucenia kółek na wbite w ściankę noże. Do widowni dołącza bohater; postanawia zagrać, ponosi jednak porażkę. Córka właściciela zbiera kółka z ziemi, aby podać je mężczyźnie, który chce spróbować jeszcze raz. Wyciągając pieniądze, bohater zauważa przed sobą kobiece dłonie. Podnosi wzrok, ich spojrzenia spotykają się. Mężczyzna gra dalej, rozkojarzony obecnością kobiety, która usiadła i czyta książkę; oboje rzucają sobie ukradkowe spojrzenia. Po chwili bohater przestaje patrzeć w stronę ścianki i, nie mogąc oderwać wzroku od córki właściciela, rzuca kółka nie patrząc na nie. Kółko strąca jedną z nagród: wielki piernik w kształcie serca, z napisem „Kocham Cię”. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 2 Mężczyzna ponownie podchodzi do stoiska, przy którym stoi dwóch chłopców; jeden z nich próbuje sił w rzucaniu kółkami. Bohater wita się z córką właściciela. Kobieta odpowiada uśmiechem, nawiązanie rozmowy uniemożliwia im jednak jej ojciec. Seria ujęć ilustruje kolejne próby nawiązania przez mężczyznę bliższego kontaktu z dziewczyną właściciel stoiska zawsze jednak interweniuje w porę. Pewnego deszczowego dnia bohater wypija samotnie kolejne butelki przy stoisku z bezalkoholowymi napojami. Nagle do budki podbiega okryta płaszczem dziewczyna, zamawia wodę sodową na miejscu. Mężczyzna pyta ją o imię. Hanka i Piotr przedstawiają się sobie. Przestaje padać, bohater zaprasza ją do kina na „warszawską premierę”. Kobieta jest pewna, że ojciec się nie zgodzi, nie przystaje również na pomysł wybrania się na film bez zgody. Sfrustrowany mężczyzna pyta więc, jak z nimi będzie. Wówczas rozlega się wołanie ojca; Hanka przed odejściem wspomina, że zachowała śmieszne zdjęcie, które Piotr zrobił sobie przy fotościance. Piotr uśmiecha się szeroko, wypija jeszcze jeden kufel i biegnie, po drodze radośnie obracając staruszka sprzątającego śmieci, który ogląda się za nim z szerokim bezzębnym uśmiechem. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 3 Kończy się sezon. Bohater przemierza opustoszały teren jarmarku, mija człowieka sprzątającego śmieci i kieruje się w stronę stoiska z kółkami. Na zamkniętej budce wisi tabliczka z adresem właściciela - Władysława Rosiaka. Poniżej znajduje się kartka z informacją o zamknięciu na okres zimowy. Mężczyzna składa wizytę rodzicom Hanki. Odwrócona do niego plecami matka odkurza fajansowe figurki, mówiąc, że nie potrzebują tu ślusarzy. Dodaje, iż w zeszłym roku sam felczer z przeciwka bezskutecznie starał się o rękę jej córki. Rosiak, pijąc ze szklanki, z której nie wyjął łyżeczki, orzeka, że Haneczce potrzebny jest mąż z kapitałem do rozszerzenia interesu. Upewniając się, że Rosiakowie nie zgodzą się na małżeństwo, Piotr oddaje wybrance bukiet i wychodzi, trzaskając drzwiami. Na zewnątrz wkłada płaszcz, mija zakład fryzjerski i idzie przed siebie. Jego uwagę przykuwa uliczne stoisko, przy którym ostrzone i sprzedawane są noże. Wybiera i kupuje jeden z nich, po czym wraca do mieszkania. Zaczyna ćwiczyć rzucanie kółkami na wbity w ścianę nóż; wielokrotnie nie trafia. Seria ujęć pokazuje codzienny trening i regularność odnoszonych porażek. Po kilku miesiącach wreszcie nadchodzi moment, w którym zadowolony z siebie bohater bez problemu trafia kółkiem w nóż za każdym razem. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 4 Stoisko Rosiaka otwiera się w nowym sezonie. Na jarmarku znów pojawia się Piotr. Po drodze kupuje balonik i zmierza w stronę budki, nieprzyjemnie zaskakując niedoszłego teścia. Zabiera się do gry i szybko zgarnia pierwsze trofeum. Zgromadzona wokół niego publika zaczyna mu głośno kibicować. Piotr trafia za każdym razem, stopniowo zdobywając większość nagród wystawionych na półkach. Przed zupełnym ogołoceniem stoiska daje właścicielowi szansę - na pytanie co będzie z Hanką słyszy jednak kategoryczną odmowę. Mężczyzna posyła więc po wózek jednego z chłopców, obiecując mu budzik za fatygę. Bohater dokańcza dzieła, pozostawiając ojca Hanki bez choćby jednej nagrody. Kiedy pakuje swoje zdobycze na wózek, Rosiak pyta, co teraz będzie. Piotr mówi, że rzuci wszystko do wody. Otoczony podnieconym tłumem, ciągnie wózek z fantami nad jezioro. Przerażony właściciel biegnie za nimi, krzycząc, że to przecież wielki majątek. Bohater odkrzykuje, iż gwiżdże na to - rzeczy są jego, wygrał je uczciwie na oczach świadków. Gotowość do zeznawania na korzyść Piotra natychmiast zgłasza młody mężczyzna pomagający mu ciągnąć wózek. Rosiak wrzeszczy o prawdziwym gramofonie, który znalazł się wśród licznych trofeów. Nad wodą pyta bohatera, czy naprawdę chce topić nagrody. Mężczyzna bierze do rąk pierwszą z nich, potwierdzając. Właściciel stoiska mówi, że powinien przynajmniej wstydzić się przed Bogiem. Piotr uważa jednak, iż Bóg to przeżytek ciemnego umysłu, a cała siła czerpana jest z mięśni. Wrzuca do jeziora pierwszą nagrodę, przed utopieniem kolejnego powstrzymuje go Rosiak. Bohater proponuje oddanie wszystkiego za Hankę. Po chwili milczenia właściciel zgadza się i zabiera wózek ze sobą. Uradowany mężczyzna głośno woła swoją wybrankę, nie zauważywszy, że stoi ona tuż za nim. Przytulają się mocno i odchodzą objęci. Piotr ogłasza zebranym, że seans skończony - można się rozejść. Muzyka instrumentalna.

TYŁÓWKI Biały napis na tle rysunku przedstawiającego deski: 1. KONIEC Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

CÓRKA
FOTOŚCIANKA
GRA
JARMARK
JEZIORO
KOWALSKI, WŁADYSŁAW (1936-2017)
MAJĄTEK
MAŁŻEŃSTWO
MIŁOŚĆ
NAGRODA
NÓŻ
OJCIEC
RODZICE
RZUCANIEM KÓŁKAMI DO CELU
STOISKO
STRAGAN
TEŚĆ