Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Żebracy

Informacje ogólne:

Identyfikator: Zebracy
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1956
Długość materiału: 00:03:42
Nośnik wyjściowy: taśma 35mm
Kolor: czarno-biały
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Opisy:

Filmowy plakat interwencyjny utrzymany w stylistyce „czarnej serii” polskiego dokumentu. Wypadek samochodowy z udziałem żebraka w centrum Warszawy staje się pretekstem do zwrócenia uwagi na ignorowany przez władze ludowe problem ubóstwa wśród starszych osób. Obywatele domagają się reakcji państwa na katastrofalne warunki życia seniorów.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Napisy: Żebracy Scenariusz i realizacja: Irena Sobierajska Zdjęcia: Anna Dobrowolska Kierownik zdjęć: Jan Włodarczyk Opieka pedagogiczna: Jarosław Brzozowski, Adolf Forbert PWSF 1956 Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 1 Warszawa. Zrujnowany budynek, a za nim Pałac Kultury i Nauki. Fasady odbudowanej Warszawy, miejskie latarnie, kolumnady i reliefy zdobiące budynki i fontanna. Dźwięki klaksonu samochodowego. Kierowcy nie udaje się wyhamować ani wyminąć starego człowieka, auto uderza w niego. Na ziemię spada trzymana przez pieszego puszka, z której wysypują się monety. Na miejscu wypadku zbierają się gapie. Muzyka instrumentalna.

SEKWENCJA 2 Mężczyzna, podpierając się laską, zbiera swoje pieniądze. Kadr zostaje przekreślony. Ujęcie zastępuje biała plansza. Czyjaś dłoń pisze przy „Dr Faul” (główny bohater opowiadania Kazimierza Brandysa Obrona Grenady). Biała plansza ustępuje ujęciu, kiedy osoby wypowiadających się z offu domagają się uznania istnienia problemu żebractwa. Starsza kobieta w chuście na głowie siedzi na schodkach pod drzwiami budynku, na których wisi kartka ze zwielokrotnionym napisem „VLACH!”. Mijają ją przechodnie. Starszy mężczyzna żebrze przy kawiarnianym stoliku, jedna z osób wrzuca mu monetę do kapelusza. Mijana przez pieszych, okryta kocem starsza kobieta siedzi na schodach przed drzwiami budynku. Nagłówek w „Głosie Robotniczym”: „ŻEBRACTWO ZLIKWIDOWANE! Trzeci rok Polski Ludowej przyniósł nam i to osiągnięcie”. Do siedzących na parkowych ławkach ludzi podchodzi starsza osoba prosząca o pieniądze. Ponownie ten sam nagłówek w „Głosie Robotniczym”. Staruszka w chuście na głowie siedzi na schodach przed bramą. Ktoś łyżką nabiera fasolkę z talerza. Tablica z napisem: „PAŃSTWOWY DOM OPIEKI DLA DORO-SŁYCH”. Starsi ludzie stłoczeni przy stołach. Kilka osób siedzi przy wejściu do kościoła. Wyciągnięta dłoń, na której ktoś kładzie dwa banknoty. Wnętrze zaniedbanego pokoiku. Kolejna wyciągnięta dłoń, na której ktoś kładzie dwa banknoty. Siedząca przy stoliku kobieta palcem wygrzebuje resztki z puszki. Znów wyciągnięta dłoń, na której ktoś kładzie dwa banknoty. Starszy mężczyzna w zniszczonym, podartym ubraniu siedzi tyłem do kamery. Wyciągnięta dłoń, na której ktoś kładzie monetę. Twarze starych ludzi żyjących w ubóstwie. Wyciągnięta pomarszczona dłoń starej kobiety, która pozostaje pusta. Biurko, na którym znajdują się dwa telefony i stojące za nim krzesło jest puste. Dźwięk tykania zegara. Narracja z offu: Emocjonalna narracja w formie pozorowanego dialogu narratora (przedstawiciela władzy) z obywatelami dotycząca usuwania problemu żebractwa z prasy i filmu. Dokumenty potwierdzają jednak jego istnienie. Domy starców są przepełnione. Działania państwa to kpina. Żądanie odpowiedzi i działania organów państwa. Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

MIASTO
STARY CZŁOWIEK
UBÓSTWO
WARSZAWA
WYPADEK
ŻEBRACTWO