Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Zobowiązanie

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Zobowiazanie
Typ materiału 
Etiuda fabularna
Rok produkcji 
1955
Długość materiału 
00:06:54
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Zobowiązanie

Opisy:

Adaptacja fragmentu „księgi urwisów” Edmunda Niziurskiego. Kiedy nauczyciel zostaje oddelegowany na kurs spółdzielczości, zaś niesforni uczniowie zobowiązują się do nadrobienia materiału podczas jego nieobecności, aby pozbyć się łatki nieuków.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA Szara plansza, biały napis: 1. ĆWICZENIE p.t. ZOBOWIĄZANIE Adaptacja fragmentu „Księgi Urwisów” E. Niziurskiego 2. scenariusz i realizacja: ANDRZEJ WRÓBEL zdjęcia: ELŻBIETA ZAWISTOWSKA asystenci: M. KWIATKOWSKA A. NURZYŃSKI opieka pedagogiczna: PROF. WANDA JAKUBOWSKA PROF. STANISŁAW WOHL PRODUKCJA PWSF 1955 Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 1 W szkolnej sali odbywa się lekcja matematyki. Nauczyciel Sądej przechadza się między ławkami, zaglądając do zeszytów uczniów. Prosi jednego z nich, Miksę, aby jeszcze raz przeczytał treść zadania. Kiedy stojący przed tablicą, na której zapisano treść pracy domowej, chłopiec kończy czytać zadanie o szynce, nauczyciel bierze od niego książkę. Uczeń ściszonym głosem woła na pomoc kolegę, Wiktora. Chłopcy przerzucają między sobą zgniecioną kartkę papieru z rozwiązaniem, którą rozprostowuję i pokazuje Miksie siedzący w pierwszej ławce Stopa. Siedzący teraz za biurkiem Sądej zauważa to i każe Stopie schować kartkę. Uwagę Miksy przyciąga dźwięk zamiatania podłogi. Gdy jedna z uczennic podnosi rękę, rozlega się hałas - woźny miotłą strącił z krzesła dzwonek. Nauczyciel przywołuje rozkojarzonego chłopca do porządku. Po chwili uwaga wszystkich kieruje się w stronę drzwi, w których obok woźnego pojawia się inny mężczyzna. Sądej zostaje poproszony o udanie się na zebranie, a kiedy odmawia, słyszy, że to on sam będzie je prowadził. Uradowany Miksa zaciera ręce. Nauczyciel zapowiada powtórzenie nazajutrz. Uczniowie natychmiast podrywają się z ławek, niektórzy krzyczą do Miksy, aby dawał piłkę. Ten wyciąga ją z szafy z pomocami szkolnymi, ale po chwili rozmyśla się i nie dołącza do nich. Kiedy rozlega się dźwięk dzwonka, podchodzi do grupy chłopców odbywających naradę na temat sposobu zdobycia wiedzy na temat przedmiotu zebrania, na które udał się ich nauczyciel. Jeden z chłopców proponuje, aby ukryć kogoś w szafie. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 2 Miksa ukrywa się w zamkniętej szafie z pomocami szkolnymi, podsłuchując, o czym mówi się na zebraniu. Męski głos wyraża zadowolenie z powodu planów założenia spółdzielni. Zaznacza jednak, że aby towarzysze byli lepiej poinformowani w kwestii zadań i roli spółdzielni, koniecznym jest wzięcie przez nich udziału w kursie spółdzielczym w Kielcach. Desygnuje dwie osoby, jedną z nich jest Sądej. Nauczyciel zabiera głos, dziękując za zaufanie. Dodaje, że cieszy go perspektywa wyjazdu, ale obawia się, że wówczas łobuzy z jego szóstej klasą zupełnie się rozpuszczą. Gdy zaczyna mówić o ich problemach z matematyką, szafa nagle się otwiera - Miksa wypada z niej na podłogę razem z globusem, o który wcześniej się oparł. Muzyka instrumentalna.
SEKWENCJA 3 Zbliżenie rysunku przedstawiającego sytuację z poprzedniego ujęcia – uczeń Miksa wypada z szafy. Przygląda mu się jeden z chłopców. Obok przyklejono uczniowskie zobowiązanie: „My uczniowie kl. VI postanawiamy, że na wszystkich lekcjach arytmetyki aż do powrotu pana Sądeja z kursu będziemy się razem uczyć matematyki dlatego ażeby panu Sądejowi pokazać że jesteśmy jego warci ”. Rozlega się dźwięk dzwonka. Uczniowie kierują się na swoje miejsca, ponagla ich jeden z kolegów, co inny komentuje z niesmakiem. Za nauczycielskim biurkiem siedzi i pisze w dzienniku uczeń Batura. Ucisza klasę i podchodzi do tablicy z zeszytem, zapowiadając, od jakiego zadania zaczną. Kiedy zapisuje jego numer, do sali wchodzi Sądej i zamyka drzwi. Chłopiec biegnie do swojej ławki. Sądej zastanawia się głośno, czy uczniowie żałują, że tak krótko go nie było i dlaczego są tak cicho, cały czas stoją bowiem w milczeniu - oprócz Miksy, który siedzi, nadmuchując piłkę. Nauczyciel przechadza się między ławkami, każe dzieciom usiąść - wtedy wstaje Miksa, a Sądej pyta go, na czym ostatnio skończyli i prosi, aby spróbował rozwiązać zadanie o szynce. Nauczyciel przegląda zeszyty, podczas gdy Miksa głośno czyta polecenie i tłumaczy, w jaki sposób dochodzi do rozwiązania. Zaskoczony jego tempem rozumowania, Sądej odwraca się do tablicy, podchodzi do Miksy i każe mu pokazać ręce. Kiedy widzi, że chłopiec nie korzystał ze ściągi, każe mu rozwiązać zadanie o grzybach. Batura zagląda do zeszytu i uśmiecha się szeroko. Do tablicy zostaje wywołany Stopa, Miksa wraca do ławki. Sądej analizuje wpisy w dzienniku, w międzyczasie kolejne osoby rozwiązują zadania. Wreszcie wywołany zostaje Batura. Nauczyciel podchodzi do Miksy i każe chłopcu podać sobie piłkę. Śmieje się, przyznając, że podopieczni zrobili mu niezły kawał i zaczyna nadmuchiwać piłkę, stojąc przed klasą. Rozlega się chóralny okrzyk uczniowskiej radości.
TYŁÓWKI Czarna plansza, biały napis: 1. KONIEC Muzyka instrumentalna.

Słowa kluczowe:

  • DZIECI

  • KLASA

  • KSIĘGA URWISÓW

  • NAUCZYCIEL

  • NIZIURSKI, EDMUND (1925-2013)

  • SALA

  • SPÓŁDZIELNIA

  • UCZEŃ

  • UCZNIOWIE

  • ZEBRANIE

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x