Archiwum Filmowe

Szczegóły materiału

Życie jest dla nich ....

Informacje ogólne:

Identyfikator 
Zycie_jest_dla_nich
Typ materiału 
Etiuda dokumentalna
Rok produkcji 
1955
Długość materiału 
00:12:53
Nośnik wyjściowy 
taśma 35mm
Kolor 
czarno-biały
Dźwięk 
udźwiękowiony
Uwagi 

Prawa autorskie:

Właściciele:
PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Życie jest dla nich ....

Opisy:

Film opowiada o codzienności młodzieży mieszkającej w domu dla studentów zagrożonych gruźlicą.

Twórcy:

Sekwencje:

CZOŁÓWKA W tle ujęcie drzwi Domu Studenckiego nr 1 w Łodzi, białe napisy: 1. Życie jest dla nich… 2. Scenariusz i realizacja Piotr Friedrich, zdjęcia Zbigniew Skoczek 3. Asystenci A. Piekutowski, B. Szredel; kierownik zdjęć Maria Burdecka 4. Produkcja P.W.S.F. 1954/55 Muzyka.
SEKWENCJA 1 Kontynuacja ujęcia z czołówki; do drzwi zbliża się człowiek. Rozlega się dźwięk uderzeń filmowanego miejskiego zegara. Widok z góry na ulicę, na której mijają się tramwaje. Z budynku wychodzi młodzież trzymająca książki. Zbliżenie na tabliczkę z napisem „DOM STUDENCKI”. Powyżej widoczny fragment tabliczki z napisem „PORADNIA PRZECIWGRUŹLICZA”. Młodzież opuszczająca dom studencki filmowana z wnętrza budynku, w tle widoczna ulica i przejeżdżający tramwaj. Przed wejściem chłopak rozmawia z dziewczyną. Zbliżenie na zegar. Para wskakuje do tramwaju, gdzie kontynuuje rozmowę. Monolog z offu: Narrator informuje, że nie jest to zwykły dom studencki. Mieszkają tu bowiem wyłącznie studenci zagrożeni gruźlicą. Dodaje, że chorobą tą dotkniętych jest wielu studentów – dla nich utworzono specjalne domy-półsenatoria, by mogli się uczyć i leczyć. Muzyka.
SEKWENCJA 2 Seria ujęć ukazujących studentów i wykładowców podczas ćwiczeń i wykładów oraz zajęć laboratoryjnych. Zbliżenie na twarz notującego chłopaka. Monolog z offu: Narrator mówi, że na wykładach i zajęciach zapomina się o chorobie, a każdy chce żyć i pracować jak normalni, zdrowi ludzie. Muzyka.
SEKWENCJA 3 Portier odbiera klucz i zawiesza go na haczyku pod odpowiednim numerem. Najazd kamery na dwa sąsiednie puste haczyki. W łóżku leży dziewczyna przykryta kołdrą. Pielęgniarka przynosi jej lekarstwa i mierzy temperaturę. Strzepuje termometr i poprawia pościel. Zbliżenie na twarz leżącej dziewczyny. Monolog z offu: Narrator opowiada o tych, którzy muszą zostać w domu studenckim z powodu przeziębienia czy przemęczenia pracą. Chorymi opiekują się pielęgniarka i lekarz. Narrator stwierdza, że w takiej chwili pragnie się tylko zdrowia. Muzyka
SEKWENCJA 4 Studenci wchodzą do domu. Zbliżenie na wieszak, na którym wieszają czapki. Seria ujęć przedstawiających młodzież jedzącą obiad w stołówce. Po posiłku chłopcy wycierają usta chusteczkami, a dziewczęta na nowo malują je szminką. Monolog z offu: Narrator mówi, że dom ożywia się w porze obiadowej – zaczyna się ceremoniał miły dla oka i podniebienia. Żartuje, że nawet inżynier i polonista znajdują tu wreszcie wspólny punkt zainteresowań. Podkreśla, że dobre odżywianie to także lekarstwo – na szczęście dawki nie są apteczne. Zwraca uwagę na ukryty rytm spożywania posiłków. Muzyka.
SEKWENCJA 5 W korytarzu jeden z chłopców czesze się przed lustrem, dwóch innych rozmawia ze sobą. Ten, który ma na sobie jedynie ręcznik kąpielowy, chowa się w pokoju na widok dziewczyny. Wnętrze pokoju akademika. Kiedy student jest już ubrany, połyka lekarstwo, kładzie się na łóżku i zaczyna czytać książkę. Monolog z offu: Narrator żartuje z uciekającego do pokoju chłopaka. Informuje, że toaleta skończona – czas rozprostować kości. Muzyka.
SEKWENCJA 6 Seria ujęć ukazujących chłopców i dziewczęta podczas zabawy na przyjęciu; piją zdrowie solenizantki. Słuchają muzyki, tańczą. Studenci znajdujący się piętro niżej siedzą w ciszy nad książkami. Spoglądają na kołyszącą się lampę. Jeden z nich staje na krześle i puka miotłą w sufit. Monolog z offu: Narrator komentuje przebieg przyjęcia imieninowego jednej ze studentek. Zastanawia się, czy taniec nie zaszkodzi młodzieży, po czym żartuje, że z pewnością zaszkodzi tym, którzy z zazdrością nasłuchują dźwięków zabawy z niższego piętra. Szkoda pukać, nie pomoże – żartuje narrator. Muzyka.
SEKWENCJA 7 Świetlica. Na ścianie wisi tabliczka z napisem „CISZA”. Studenci siedzą przy stolikach; czytają, pracują, dwóch rozgrywa partię szachów, jeden otwiera blok techniczny. Najazd na twarz tego ostatniego. Do świetlicy wchodzi chłopak z kontrabasem. Zauważa napis „CISZA” i napotyka nieprzyjazne spojrzenia studentów. Wychodzi, zamykając za sobą drzwi. Panorama ukazująca skupioną młodzież zgromadzoną w świetlicy. Na ścianie, na tle białego i czerwonego płótna, obok portretu Bieruta napis „CZEŚĆ PRZODOWNIKOM NAUKI”. Seria zbliżeń na zeszyty, w których studenci pracują nad zadaniami z różnych przedmiotów. Na tle jednego z plakatów zawieszonych na ścianie widoczny cień głowy studentki. Monolog z offu: Narrator opowiada o świetlicy. Żartuje z chłopaka z kontrabasem, mówiąc, że zdecydowana postawa obrońców spokoju zmusiła wroga do kapitulacji. Podkreśla, że trzeba dużo pracować wbrew chorobie; studenci muszą wiele umieć, żeby w przyszłości móc budować maszyny, leczyć, tworzyć.
SEKWENCJA 8 Poradnia przeciwgruźlicza. Przy stoliku siedzi zamyślona studentka. Obraca się na wezwanie pielęgniarki i wraz z resztą dziewcząt znika w przejściu za zasłoną. Zbliżenia na drzwi z napisami „RENTGEN” oraz „GABINET LEKARSKI”. W gabinecie lekarz rozmawia ze studentką. Najazd kamery na smutną twarz dziewczyny. Monolog z offu: Narrator informuje, że w poradni przeciwgruźliczej, mieszczącej się w tym samym budynku, codziennie odbywają się badania lekarskie. Mówi, że oczekiwanie na wyniki budzi niepewność i lęk. Podkreśla, że straty w nauce można nadrobić, z kolei stracone zdrowie trudno odzyskać – dlatego studenci muszą niekiedy zaakceptować zalecenia lekarza, przerwać studia, poddać się leczeniu i spędzić czas w sanatorium. Muzyka.
SEKWENCJA 9 Studentka idzie ciemnym korytarzem. Leży już w łóżku, w koszuli nocnej, czytając notatki przy świetle nocnej lampki. Koleżanka z sąsiedniego łóżka podaje jej książkę, którą dziewczyna zaczyna czytać. Podnosi budzik, aby sprawdzić godzinę. Zbliżenie na tarczę budzika, wyraźnie słychać jego dźwięk. Studentki kontynuują czytanie. Dziewczyna zaczyna kaszleć, koleżanka spogląda na nią. W końcu wyłącza nocną lampkę i kładzie głowę na poduszce. Akademik filmowany z zewnątrz. W oknach stopniowo gasną światła. Monolog z offu: Jak mówi narrator, nie zawsze rozsądek zwycięża od razu. Przychodzą refleksje – może lekarz przesadził i przed wyjazdem uda się zdać egzamin albo dwa. Narrator zauważa, że jest już późno, pora gasić światła. Podkreśla, że nie wolno się załamywać; po leczeniu i odpoczynku zdrowie wróci i znów będzie można zabrać się do pracy, tak jak udało się to wielu innym. Muzyka.
SEKWENCJA 10 Powtarzają się ujęcia z pierwszej sekwencji: Młodzież opuszczająca Dom Studencki nr 1 w Łodzi filmowana z wnętrza budynku, w tle widoczna ulica i przejeżdżający tramwaj. Przed wejściem chłopak rozmawia z dziewczyną. Zbliżenie na zegar. Para wskakuje do tramwaju, gdzie kontynuuje rozmowę. Monolog z offu: Narrator zapowiada nowy dzień pracy, nadziei, radości i miłości – mają do nich prawo wszyscy mieszkańcy domu, zdrowi i chorzy. Mówi, że rytuał znów się powtarza – zajęcia, praca i walka z chorobą. Przyznaje, że to trudne życie – trudne, ale i piękne. Muzyka. TYŁÓWKI Czarna plansza, biały napis: 1. Koniec Muzyka.

Słowa kluczowe:

  • AKADEMIK

  • BADANIE

  • GRUŻLICA

  • LEKARZ

  • ŁÓDŹ

  • STUDENT

  • STUDIA

  • WYKŁAD

  • ZDROWIE

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Akceptuję pliki cookies z tej strony
x