Szczegóły materiału - Szkoła Filmowa w Łodzi

Moje dotknięcie jest dotknięciem kobiety

Informacje ogólne:

Identyfikator: moje_dotkniecie
Typ materiału: Etiuda dokumentalna
Rok produkcji: 1981
Długość materiału: 00:13:20
Nośnik wyjściowy: taśma 16mm
Kolor: barwny
Dźwięk: udźwiękowiony
Uwagi

Prawa autorskie:

Właściciele:: PWSFTviT

Profil na Filmpolski.pl:

Moje dotknięcie jest dotknięciem kobiety

Opisy:

Etiuda dotycząca twórczości Ewy Partum. W dokumencie pojawiają się ujęcia z wystawy Samoidentyfikacja, wypowiedzi bohaterki oraz zapis performance’u, podczas którego artystka leży naga wśród publiczności, a charakteryzatorka postarza połowę jej ciała.

Twórcy:

Sekwencje:

Sekwencja 1 Pomalowane na czerwono usta. Ktoś poprawia ich kolor szminką. Kobieta zbliża twarz do ściany i zostawia na niej odcisk ust. Na ścianie pod śladem znajduje się podpis „my touch is a touch of woman”. Napis: „Moje dotknięcie jest dotknięciem kobiety”. Muzyka elektroniczna.

Sekwencja 2 Fotografia: kobiety w płaszczach stoją w kolejce. Pośród nich jedna jest naga. Kolejna fotografia: Naga kobieta w w sklepie z telewizorami. Na ścianie wisi zdjęcie nagiej kobiety stojącej na ulicy. Ludzie przyglądający się zdjęciom. Zbliżenie: twarz mężczyzny, który opowiada o sztuce, niemieszczącej się we własnych ramach. Określa przedstawione prace jako typ działań mieszczących się w kulturach alternatywnych. Kolejne fotografie na ścianach. Mężczyzna mówi o kobietach żądających odrębnych praw wynikających z odrębności ich płci. Półzbliżenie nagiej artystki - autorki wystawy, Ewy Partum. Czyta przemówienie o roli kobiet, ich obecnej sytuacji, ich miejsca w strukturze społecznej i sztuki feministycznej. Oddalenie kamery. Artystka odczytująca tekst ma na sobie tylko buty. Błyskają flesze. Artystka składa kartkę z przemówieniem i mówi, że poprzez swój strój podkreśla alienację kobiety w strukturze stworzonej dla jej funkcjonowania. Dźwięk 100%.

Sekwencja 3 Zbliżenie dłoni wcierającej krem w ciało. Zbliżenie twarzy Ewy Partum. Leży i ma zamknięte oczy. W twarz wcierany jest krem. Zbliżenie sutka, który jest pokrywany kremem. Kolejne ujęcia - naga artystka leży na kozetce, a charakteryzatorka nanosi makijaż na jej ciało. Maluje szyję. Publiczność przyglądająca się zabiegom charakteryzatorek. Muzyka elektroniczna.

Sekwencja 4 Portretowe ujęcia Ewy Partum. Artystka mówi o narzucanych kobiecie rolach społecznych. Opowiada o własnych doświadczeniach i twierdzi, że nigdy nie próbowała zainteresować mężczyzny, który sam się nią nie interesował. Ewa Partum przyznaje, że kiedyś liczyła, iż spotka mężczyznę, który jest mądrzejszy od niej, jednak takie myślenie było niesłuszne. Dźwięk 100%.

Sekwencja 5 Charakteryzatorki wykonują zabiegi na ciele Partum, publiczność przygląda się. Zbliżenie paletki z farbkami w rękach charakteryzatorki. Nakłada farbkę pędzelkiem. Maluje linie na ciele artystki i rozciera je palcami. Ciało artystki. Charakteryzatorki przy pracy. Ujęcie kobiety z publiczności, która przygląda się charakteryzacji. Postarzona połowa twarzy artystki - w tle dwie osoby z publiczności. Ewa Partum siedzi na stole, przy którym pracują charakteryzatorki. Obok stołu bawi się mała dziewczynka. Dziewczynka wstaje, chowa do kieszeni kartki, które leżały na ziemi. Muzyka elektroniczna.

Sekwencja 6 Artystka opowiada o zachowaniach kobiet zakochanych. Cięcie. Zbliżenie twarzy artystki. Opowiada o własnych zachowaniach. Zbliżenie twarzy: w kadrze są usta, nos i oczy. Artystka mówi o rezygnacji z dawnego modelu życia. Oddalenie. Na pytanie z offu odpowiada, że jej styl życia nie jest powszechnie przyjętym modelem. Brakowało jej też bodźców uczuciowych, by wyjść za mąż. Ściemnienie. Twarz artystki. Opowiada o różnych wariantach mężczyzn, z którymi mogłaby się związać, jednak nie dążyła do sprawdzenia takich typów, ponieważ zależało jej na koncentracji i pewnej izolacji przy pracy. Dźwięk 100%.

Sekwencja 7 Nożyczki. Charakteryzatorka wycina mały fragment folii. Zbliżenie pokrytego folią brzucha artystki. Folia jest wygładzana gazikiem. Folia nakładana na pierś. Charakteryzatorka wygładza folię, by trzymała się ciała artystki. Nakładanie folii na pierś. Dopasowanie folii do twarzy. Dziewczynka przypatruje się zabiegom charakteryzatorki. Zbliżenie twarzy artystki. Charakteryzatorka poprawia palcem makijaż wokół oka. Muzyka elektroniczna.

Sekwencja 8 Ewa Partum siedzi przy stoliku. Obok niej siedzi dziewczynka oraz starsza kobieta. Artystka zwraca się do dziecka imieniem Weronika. Prosi dziewczynkę, by usiadła grzecznie i straszy laniem. Ewa Partum próbuje karmić córkę łyżką. Dziewczynka pije z łyżki, po czym odwraca głowę ze wstrętem. Starsza kobieta wstaje od stołu. Ewa Partum tłumaczy córce, że dzieci lubią mleko i krówki by się obraziły, gdyby dzieci nie chciały mleka. Starsza kobieta wygląda przez okno. Dźwięk 100%.

Sekwencja 9 Zbliżenia twarzy artystki. Opowiada o tym, że nie zna kobiet, którym jest w życiu dobrze. Pali papierosa. Zza kamery pada pytanie o szczęście. Artystka twierdzi, że kobiety udają bądź nie są świadome swoich problemów. Chcą być akceptowane przez mężczyzn. Opowiada o swojej wizji mężczyzny jako autorytetu - jako myśliciela, a nie jako mężczyzny. Ewa Partum opowiada, że nie wytrzymałaby długo w związku. Wspomina o problemach w swoim małżeństwie, o ojcu dziecka, który nie chciał, by nosiło jego nazwisko. Na pytania zza kamery odpowiada, że nigdy nie traktowała go jako mężczyzny. Zbliżenie śpiącej córki artystki. Ewa Partum sprzecza się z realizatorem, który twierdzi, że przez dziecko jest „wrzucona do domu”. Artystka twierdzi, że chciała mieć dziecko i gdyby była zamożną kobieta, miałaby dzieci więcej. Posiadanie dzieci nie ustawia jej jednak w sytuacji, w której jest podporządkowana mężczyźnie. Dźwięk 100%.

Sekwencja 10 Córka Ewy Partum śpi na kanapie. Starsza kobieta siedzi w małym pomieszczeniu, bokiem do wyłączonego telewizora. Zbliżenie farbowanych włosów przy czole. Zbliżenie palców, które za pomocą makijażu są postarzane. Twarz i ramiona artystki - połowa jej ciała została postarzona za pomocą charakteryzacji. Muzyka elektroniczna.

Tyłówka Plansza z napisami: realizacja: Ryszard Brylski współpraca: Marek Żychski, Grażyna Popowicz zdjęcia: Andrzej Wyrozębski dźwięk: Jan Silczak Marcin Błażejewski montaż: Barbara Snarska kierownik produkcji: Danuta Wódz opieka pedagogiczna: Kazimierz Karabasz PWSFTViT 1981.

Słowa kluczowe:

ARTYSTA
CHARAKTERYZACJA
CIAŁO
FOTOGRAF
FOTOGRAFIA
KOBIETA
KULTURA
PARTUM, EWA (1945 - )
PERFORMANCE
PRL
STAROŚĆ
SZTUKA
WERNISAŻ
WYSTAWA
ZDJĘCIE